Wild Conflict

κεφάλαιο 15ο

Μαν: Δηλαδή μου λες πως πρέπει να το κλεισω;; Και για ποιο λόγο να το κανω;; και πως Θα.... Μην μου λες εμένα να ηρεμήσω. Με πέρνεις τηλέφωνο και μου λες να βρω τρόπο να το κλείσω το μππυρδελο σα να Ναι το πιο εύκολο πράγμα που υπάρχει στον κόσμο επειδή ο παπαρας αποφάσισε πως δεν του είναι χρήσιμο το συγκεκριμένο και πως μπορεί να το παρακολουθούν οι μπασταρδοι οι μπάτσοι...λεει νευριασμένος και κλείνει το τηλέφωνο ακουμπώντας το με δύναμη στο γραφείο μπροσ τα του. Επρεπε να σκεφτεί τι θα κάνει. 4ην ίδια ώρα μπαίνει μέσα η Ράνια ανήσυχη από τις φωνές που Ει χε ακούσει από πριν. Η πόρτα χτύπησε:

Μαν: Ποιος;.. λεει λίγο πιο ήρεμα από πριν

Ραν: η Ράνια ειμαι να μπω;;

Μαν: 'αυτή μου έλειπε Τώρα' σκέφτηκε... Ναι μπες.. της λέει τελικά... εκείνη μπαίνει μέσα και πάει και στέκεται ακριβώς μπροσ τα από το γραφείο του έτσι ώστε να τον βλέπει καλύτερα...

Ραν: είσαι καλα;.. του λέει ανήσυχη και αυτός σηκώνει το βλέμμα του και την κοιτάει στα μάτια... Δεν απαντάει όμως αμέσως....

Μαν: Ναι Καλά είμαι... της λέει αργά και καθαρά• μετά απο λίγο συνεχίζει: Πρέπει να βρούμε τρόπο να το κλείσουμε το μαγαζί. Λεει λίγο εκνευρισμένος.... η Ράνια τον Τον κοίταγε περίεργα. Τι ακριβώς εννοούσε Δεν Ει χε καταλάβει. Γιατί να το κλεισουν; άρχισε να υποπτεύεται διαφορά και τον Τον κοίταγε με δυσπιστία όσο αυτός έπεσε με τα δάχτυλα του και κοίταγε κάτω σκεπτόμενος.

Ραν: Γιατί να το κλείσουμε;.. ρωτάει τελικά και καλα ενδιαφερόμενη...

Μαν: τα οικονομικά από τότε που κλείσαμε πήγαιναν όλο και πιο σκατα. Πατωσαμε. Χάσαμε ένα σορό πελάτες. Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο... λεει προσπαθώντας να καλύψει την κατάσταση... Ήταν αρκετά πειστικός Όχι όμως για την Ράνια που τον ήξερε Χρόνια... αφου κοντοστάθηκε λίγο του μίλησε πάλι

Ραν: Και τι σκοπεύεις να κάνουμε;.. Δεν την ένοιαζε τόσο για το μπουρδελο ούτε για τις ηλίθιες πουτανες που Ει χε μεσα. Την πάρτη της κοίταγε. Θα ήταν αρκετά δύσκολο να βρει δουλειά μετά απο αυτο. Μάλλον πάλι εκεί θα κατέληγε με άλλο αφεντικό να την πηδάει και να της δίνει κάτι ψυχούλα για μισθό. Γιατί όσο να πεις πόσο ακριβά στοίχιζε μια πουτανα; είναι αναλωσιμες. Σήμερα αυτή αύριο η αλλη.

Μαν: θέλω να σκεφτώ. Μπορείς να με αφήσεις λίγο μόνο... της λέει. Αυτη κάνει ό,τι της λέει και λίγο πριν βγει έξω της λέει "μην πεις τίποτα σε καμία και κανεναν ακόμα μέχρι να το σιγουρεψω" εκείνη γνέφει καταφατικά και κλείνει την πόρτα πίσω της.