Changed Time

Hoofdstuk 5

(Mees)
Ik heb vandaag op de bank geslapen. Nou, het is maar wat je een bank noemt. Gedroogd gras in een soort houten bak. Malia slaapt nog. Niet heel gek want het is ook nog donker.

Na ongeveer een half uurtje was ik weer in slaap gevallen. Toen ik wakker werd had Malia het eten uit blik opgewarmd boven een soort vuurkorf midden onder de houten koepel zo kon de rook meteen uit de open ruimte in de mijn vertelde ze me.

Ik had erg veel honger dus zelfs het voer uit blik proefde goed. Dit was de eerste keer dat ik genoot van voer uit blik. Als ik me dit zo bedenk lijkt het net alsof ik het over honden voer heb ofzo toen ik dat zei begon Malia te lachen.

(Malia)

Zo ik heb in tijden niet zo lekker gegeten. Ik was vergeten hoe normaal eten smaakte. Het is echt lekker mals, zeker in vergelijking met dat taaie dinosaurus vlees.Volgensmij geniet mees ook van het eten.

Ineens bedacht ik me zal ik vragen of ik hem vandaag moet helpen met een bed maken, want lekker slaap je niet echt op die bank. 'Mees wil je ook een eigen bed?' zei ik. 'Ja graag.', zei hij.

Zullen we straks dan even naar buiten om een boom om te zagen. En ik zie dat je een machete hebt, die komt goed van pas om lianen te hakken. Daarmee kun je dan een soort hangmat vlechten, zodat je niet op plankjes hoeft te liggen met daarop een beetje stro.

(Mees)

Ja goed! We hebben trouwens ook nog maar weinig eten dus we moeten morgen jagen of een uurtje terug lopen naar het dorp waar ik vandaan kwam en dan ook weer een uur terug.

Daar licht nog genoeg voor een weekje denk ik en nu we met zijn tweeen zijn kunnen we dat wel tillen. En bedankt dat ik bij je mag blijven. Lachend zegt ze: 'geen dank, eindelijk gezelschap.' Toen drong me een vraag door die ik van het begin al wilde stellen.

Heb je eigenlijk nog andere mensen gezien? Helaas had ze niemand gezien. Ik antwoorde met: jammer, ik ook niet.

(Malia)

Zullen we maar hout gaan hakken nu het nog vroeg is en de meeste dinosaurussen nog liggen te slapen. Hij stemt met me in en we vertrekken.

We gaan door de poort en klimmen omhoog. Eenmaal boven zochten we een geschikte boom en hakte hem om. Na zeker dat en uur te hebben gehakt viel de oude dikke boom om. We sleepten hem naar de put en lieten hem er in vallen, al was dat ook niet echt een pretje. Hij was ongelooflijk zwaar.

Daarna gingen we opzoek naar genoeg lianen. We hebben zeker wel 100 meter liaan. Maar dat heb je ook wel nodig als je goed wilt liggen.

(Mees)

Pfff eindelijk klaar met het verzamelen van de lianen. Heb je echt zoveel nodig voor een soort van hangmatje. Nou ja als zij het denkt zal het wel zo zijn, ze heeft er al eens een gemaakt dus ze zal het wel weten.

Ze houd de poort open en ik sleep de boom en lianen de mijn in althans ik doe mij best. Eigenlijk lijkt het helemaal niet op een mijn. Op de enorm lange gang na. Maar het binnen stuk was netjes en leek net alsof ze hier al een tijdje woonde en alles netjes had opgeruimd en ingericht.

Maar zo lang kon ze hier nog niet zijn toch? Of in iedergeval niet als ze op de zelfde tijd als ik wakker werd. En waar kwam ze eigenlijk vandaan?
Al deze vragen zoemde door mijn hoofd.

Toen ik ze had gesteld wachte ze even met antwoord geven. Ik stelde ze ook wel allemaal achter elkaar. Misschien moet nadenken over wat ze allemaal moet antwoorden.

(Malia)

Eerst wist ik niet wat ik moest zeggen op al die vragen. Na een tijdje kwam er eindelijk iets uit mijn mond. 'Wow dat zijn veel vragen zeg'. Das het enige dat ik kon zeggen.

Na alle vragen in mijn hoofd nog eens herhaald te hebben kwamen er pas antwoorden in mij op.

Ik ben denk nu 2 weken wakker en al zeker een week hier. Ik kom van een dorp hier niet ver vandaan. Toen  ik wakker werd was er niemand en heb ik een week rond gedwaald tot ik hier kwam.

(Mees)

Ik wilde eigenlijk naar de stad, omdat ik dacht dat daar mensen zouden zijn.
Malia vertelde me dat ik dat wel uit mijn hoofd kon zetten, omdat het er uitgestorven was.

Na dat we even gekletst hadden, waren we begonnen met mijn bed. Ik was de stam in planken aan het zagen en malia was een soort doek aan het vlechten die we aan het houten rechthoek zouden verbinden, zodat het op de plankjes onder een bed leek ,maar dan wat comfortabeler.

Toen we eindelijk klaar waren waren we gaan slapen.