Το αγόρι της διπλανής τάξης!!!

Κεφάλαιο 11

Το διάλειμμα βρεθήκαμε με την Άννα και γνώρισε και την Μάρθα. Είπαμε το βράδυ να πάμε κάπου να γιορτάσουμε ότι μεγαλώνει η παρέα μας. Πρότεινα να πάμε στο μέρος που συχνάζουμε πάντα και όλοι συμφώνησαν. Συμφωνήσαμε να πάμε κατά τις 08:00. Κάποια στιγμή ήρθε ο Σήφης προς το μέρος μας, με πήρε αγκαλιά και μας ρώτησε τι σχεδιάζαμε. Εμείς φυσικό του εξηγήσαμε και τον καλέσαμε. Αυτός δέχθηκε και είπε ότι θα φέρει και τα παιδιά. Η Μάρθα θύμωσε λίγο, λόγο του Άλεξ, αλλά μετά της είπαμε ότι πρέπει να τον ξεχάσει και να κοιτάξει την ζωή της. Φυσικά συμφώνησε και δέχτηκε να πάμε.

Στο σχόλασμα φύγαμε μαζί με τον Σήφη και λόγο του ότι φεύγουμε με λεωφορεία από το σχολείο, με φίλισε και μπήκε ο καθένας στο λεωφορείο του. Με είδε οι Μάρθα που χαμογελούσα και μου είπε:
Μάρθα: Και να μην το είχα δει, θα το καταλάβαινα από το χαμόγελό σου.
Συμφωνήσαμε, με την Μάρθα, να έρθει στο σπίτι μου να ντυθούμε κατά τις 07:00.

Φτάσαμε στον προορισμό μας και κατεβήκαμε από το λεωφορείο. Την χαιρέτησα και έφυγα για το σπίτι μου.

Έφτασα και πήγα στο δωμάτιό μου. Άλλαξα, ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και κοιμήθηκα για λίγο.

Κατά τις 06:00 χτύπησε, αυτό το ηλίθιο, το ξυπνητήρι μου, το έκλεισα και κατέβηκα κάτω. Είδα την μαμά μου να μαγειρέυει.
Μαμά: Ξύπνησες επιτέλους;
Εγώ: Ναι ρε μαμά. Τι νόμιζες; Μαμά: Τίποτα αγάπη μου. Θα φας εδώ; 
Εγώ: Ναι μαμά και μετά θα βγω με τα παιδιά.
Μαμά: Εντάξει αγάπη μου. Να προσέχεις!!!
Εγώ: Εμ μαμά δεν φεύγω τώρα.
Μαμά: Εντάξει το ξέρω.

Ανέβηκα στο δωμάτιό μου, πήρα το κινητό και έστειλα μήνυμα στην Μάρθα. Μου απάντησε λέγοντάς μου ότι είναι στον δρόμο.

Εγώ μπήκα να κάνω ένα χαλαρωτικό μπάνιο και μετά θα έβγαινα να πάω να δω τι θα βάλω. Ωστόσο, όταν βγήκα, ήρθε η Μάρθα . Εννοείται πως της άνοιξε η μάνα μου, την καλησπέρισαι και ανέβηκε κατευθείαν πάνω. Ήρθε και με αγκάλιασε και μετά κοιτούσαμε επί ώρες την ντουλάπα για να δούμε τι θα βάλουμε. Τελικά καταλήξαμε σε αυτά:

Εγώ

Η Μάρθα

Σε λίγο είχε έρθει ο Σήφης να μας πάρει. Ενημέρωσα την μάνα μου και βγήκαμε έξω. Με το που μας είδε ο Σήφης σχολίασε όπως πάντα πέρνοντάς με αγκαλιά.
Σήφης: Είστε και οι δύο κούκλες.
Μ&Ε: Ευχαριστούμε πολύ!!!!, είπαμε και γελάσαμε ταυτόχρονα.

Φύγαμε με τα πόδια και σε λίγο είχαμε φτάσει. Είναι μέρος πολύ ιδιαίτερο για μας αφού εκεί γνωριστήκαμε όλοι εκτός την Άννα φυσικά που την γνωρίσαμε στο σχολείο. Μόλις το θυμήθηκα άρχισα να σκέφτομαι εκείνη την μέρα που γνωριστήκαμε.

Flash Back
Μαμά: Άντε αγάπη μου θα αργήσεις.
Εγώ: Καλά ρε μαμά φεύγω. Μπάι, της λέω και της έδωσα ένα φιλί.

Βγήκα από το σπίτι και ξεκίνησα για το σχολείο. Στο δρόμο άκουσα κάτι φωνές λίγο πιο πέρα από εκεί που στεκόμουν. Πήγα να δω και δύο παιδιά καθόταν και συζητούσανε. Δεν έδωσα και πολύ σημασία και συνέχισα μέχρι που με φώναξαν. Όχι φυσικά με το όνομά μου εφόσον δεν το ήξερα. Έτσι λοιπόν πήγα κοντά τους και γνωριστήκαμε!

End to Flash Back

Όσο τα σκεφτόμουν αυτά, δεν είχα καταλάβει ότι δάκριζα. Τότε με σκούντησε ο Σήφης:
Σήφης: Μωρό μου κλαις; 
Εγώ: Όχι αγάπη μου καλά είμαι, είπα και σκούπησα τα δάκρυά μου.
Περπατήσαμε λίγο μιλώντας για το παρελθόν και ο Σήφης μας κοιτούσε μιας και δεν είχαμε γνωριστεί με τον ίδιο τρόπο.

Με τον Σήφη γνωριστήκαμε στο σχολείο και η αλήθεια είναι ότι από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα, τον αντιπαθούσα γιατί μου κολλούσε και με εκνεύριζε!!!
Εδώ όταν τα πρωτοφτιάξαμε δεν τρελενόμουν να είμαι μαζί του τώρα δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν. Παρόλα αυτά, ο κολλητός του, ο Γιάννης, δεν ξέρω αν έχει κάτι μαζί μου αλλά, κάθε φορά που κανονίζουμε να είμαστε μαζί, εγώ και ο Σήφης, όλο και κάτι θα τύχει. Η μόνη ώρα που μιλάμε είναι τα σύνολα, στο σχολείο. Εκεί κάθεται πάντα δίπλα μου και ή θα με παίρνει αγκαλιά ή θα ακουμπάει το κεφάλι του στον ώμο μου και εγώ το δικό μου στο κεφάλι του ή θα μου κρατάει το χέρι και το αντίστοιχο ισχύει για μένα. Βέβαια όταν μας κοιτάει ο Σαλούστρος, ο καθηγητής του συνόλου, πάντα μαζευόμαστε.