The Breaking of Etiquette

CHAPTER 2: UNFORTUNATE

Mia's POV

I already finished everything kaya lumabas na ako. Nagtaka naman ako bigla nang mapansin kong wala pa iyong service ko. Usually, kumakain pa lang ako ng breakfast ay naghihintay na siya sa labas.

I decided to contact him na lang. It took him too long to respond pa kaya naman sobrang weird talaga.

"Manong, nasaan ka na? Sunduin mo na ako dito sa bahay. Ma-lelate na ako o," I said noong sinagot na niya iyong tawag ko. I looked around para tignan kung may paparating na ba na kotse.

"Wait. What?! Why would I pick you up? I am not your-"

"Ay. Nandyan na po pala kayo e."

Nakita ko na iyong kotse at agad naman itong tumigil sa harap ko. Mabilis akong pumasok dahil ma-lelate na ako.

"Natagalan ka yata manong ha," usisa ko habang hinahanap ko iyong lipstick ko sa bag ko.

"Manong, paki-bilis ha. Late na kasi ako e," dagdag ko pa.

"Ako pa talagang mamomroblema sa promblema mo ha."

Napatigil ako sa pag-aayos ng mukha ko. I looked up at him and when I saw his eyes sa may salamin ay biglang nanlaki ang mga mata ko.

"Sino ka?!" I shouted nang mapagtanto kong hindi siya iyong driver ko.

"What the hell! Sino ka?! Anong ginagawa mo rito? Nasaan driver ko?!" I shrieked once more.

Nanginginig na ako sa takot. Higpit na higpit ang hawak ko sa bag ko. What if this is a kidnap? What if he's a kidnapper? Hindi ko kakayanin 'yun no! Marami pa akong utang na hindi nababayaran! Jusko!

"Calm down, will you?" he pleased-- irritated. At siya pa ngayon ang may ganang mairita ha?
"Paano ako kakalma e bigla-bigla mo na lang akong isasakay dito!" I hissed.

"Because you called me!"

"Called your face! Number ng driver ko tinawagan ko no!"

"Sabi mo, you'll be late? Kaya nga nandito ako para ihatid ka," pagrarason niya pa pero hindi na ako naniwala.

"Itabi mo 'tong kotse! Itabi mo kundi tatawag ako ng pulis," pananakot ko sabay hablot ng phone ko.

"Fine! Fine," he said at tinabi nga niya ang kotse sa gilid.

Agad akong lumabas at padabog ko namang isinara iyong pinto nito. Mas lalo pa akong nainis noong iharurot niya iyong kotse dahilan para mausukan ako.

"Waaaaaaaah!" pagmamaktol ko sabay dial sa number ni Morissete.

"Come on Morisette, answer it!"

Nawawalan na ako ng pasensya. Late na nga ako, amoy usok pa ako. Paniguradong bad vibes na niyan ako sa bagong principal namin.

"Hello?"

"Morisette, thanks God!" I breathed out when I heard her voice on the other line.

"Mia! Nasaan ka na ba? Kanina pa kami naghihintay sa'yo!"

"I'm still here at the 5th ave. Sunduin mo naman ako o. Wala akong masakyan," I blubbered. Naiiyak na talaga ako. Malapit na.

"5th ave ka pa lang?! How come? Nasaan driver mo?"

I didn't answer her. Napaupo na lang ako sa gilid ng kalsada.

"Mia? Nandyan ka pa?"

"Hello? Mia?"

"Kasalanan 'to ng mokong na 'yun e!"

"Ano?! Sino?"

Bago pa man ako makapagsalita, may nakita na akong sapatos sa harapan ko kaya naman napa-angat ang tingin ko rito.

"Tumayo ka na nga dyan. I'll drive for you. 'Wag ka nang magreklamo."

It was him. The man who had left me here came back.

"Why would I trust you?" pagmamatigas ko pa. Malay ko ba kung opportunista lang 'to no.

"Saan ka ba nakakita ng ganito ka-guwapong kidnapper?" he said confidently that made me sneer. Ibang klase rin tingin ng lalakeng 'to sa sarili niya ha.

"Ayaw ko," sabi ko sabay kibit-balikat. Matapos ba naman niya akong usukan? Tss...

"Okay," he said with a teasing voice at dahan-dahang naglakad papalayo.

Biglang bumagal ang ikot ng mundo. Bawat hakbang niya palayo sa akin, nagdadalawang isip ako if I would grab his offer o magmamatigas pa rin ako. I don't trust anyone nang ganun lang kadali but I am now in the midst of catastrophe. Aayaw pa ba ako?

"Sandali," I uttered sabay ayos sa sarili ko.

He stopped still facing his direction. Huminga naman ako nang malalim. I can't believe I'm doing this.

"Sige na nga!" I exclaimed exasperatedly saka ako naglakad papasok sa kotse.

Nang makapasok naman siya ay tinitigan niya lang ako sa may salamin. Kumunot ang noo ko. Hindi ako pumayag para titigan lang niya ha.

"Ano pang ginagawa mo? Akala ko ba ihahatid mo ako?" I demanded with a gritted teeth.

"How can I bring you there kung 'di mo sasabihin sa akin kung saan kita dadalhin," he ironically respond kaya naman napaurong-baga ako.

"Sa ano-Juliano. Juliano High School," uutal-utal na sabi ko.

"Teacher ka 'run?" tanong niya nang pa-andarin na niya iyong makina.

Tumingin lang naman ako sa kaniya at ibinalin ko na sa iba ang atensyon ko.

"Unfortunate."