My Heartless Husband

chapter21

Maraming salamat po sa nag mahal at sumoprta sa kwento ni Celistine at King,malapit na pong magtapos ang kwento nila pero sana po ay suportahan nyo ang iba ko pang story,itutuloy ko narin po ang Cherish you na syang unang naisulat ko at hindi pa tapos hanggang ngayon,love you..

Tine....

Nang makasakay ng bus pantungong Baguio ay walang tigil ang luhang bumubuhos sa aking mga mat,bilib din ako sa mata ko para atang may water refilling station ang loob nito,pupuntahan ko si Nay Minda dahil sa Baguio pala ito nakatira,wala akong dala na cellphone kaya hindi ako matatawagan ng sino man.

Nakitawag lang ako sa pay phone na nasa tindahan para makausap ito,alam kong malaking abala ako para rito ngunit sya lang ang taong alam kong malalapitan ko sa mga oras na ito,at alam kong hindi rin ako basta basta mahahanap ng asawa ko dahil wala naman itong ideya kung saan man ako pupunta at maaring sa mga oras na ito ay hinahanap na ako nito at malamang nagpupuyos ito sa galit.

Iha, saan punta mo?.. tanong ng konduktor na nakatayo sa harap ko,hilam ang luha pinunasan ko ito at pilit na ngumiti rito,ay bakit ka naiyak iha? Nag brek ba kayo ng boypren mo? Nakangiting tanong nito,umiling ako rito,No Manong I'm just missed something important in my life...malungkot man pero pilit ko parin ngumiti rito,nag taka ako ng makitang tila nag tubig rin ang mata nito saka napapakamot sa batok nito,.sori Mam,im not ahhhh...andrestan you,only Tagalog lang,saad nito sa hirap na English kaya napangiti ako rito,masaya itong kausap dahil mabait ito.

Nang iaabot ko ang bayad rito ay ibinabalik nito ang sukli ko ngunit hindi ko na ito tonanggap at ibinigay nalang rito ang sukli,laking pasalamat naman nito sa akin kung tutuusin ay maliit na halaga pa nga ito ngunit para rito ay malaki na ang halaga nito,natulog lang ako buong byahe wala akong ganang kumain kahit pa nga maraming nag lalako sa loob ng bus unang beses kong makasakay sa ganitong klaseng sasakyan at aaminin ko sa sarili kong masaya pala lalo na siguro kung may kasama ka.

Oh malapit na tayo lahat ng Baguio dyan maghanda na...!sigaw ng konduktor habang iniisa isa ang bawat upuan,inayos ko narin ang bag kong dala dahil nasa compartment ng bus ang maleta ko,nakatanaw ako sa ganda ng tanawin,nang huminto ang bus tanda na nakarating na kami sa aming distinasyon ay agad akong nakihalubilo sa mga taong pababa narin,agad kong nakita si nay minda kumaway ito at lumapit sa akin,at niyakap ako ng napakahigpit.

At sa mga oras na ito tanging haguhol lang ang nasabi ko,mahigpit ang yakap at tila ba ayaw ko na itong bitawan,tila ba sa mga oras na ito ay nakaramdam ako na may kakampi ako,at lalong nangulila sa isang ina,kumakain ka pa ba iha?napakapayat mo at maputla ang itsura mo..pinag aaralan nito ang mukha ko at tinitigan ako ng matagal,hinaplos nito ang pisnge ko ,napapikit ako sa ginawa nito masarap sa pakiramdam kung sana nabubuhay pa ang mommy ko ganito din kaya sya sa akin?.

Halika na umuwi na tayo..,aya nito at pinag tulungan ang mga gamit na dala ko,tumagal ng limang minuto ang byahe at ng makarating sa bahay nito ay ganun nalang ang mangha ko,maganda ito kahit na maliit at malinis ang bakuran,may mga gulay rin itong tanim sa likod bahay,abala ako sa pag libot ng makita kobg nakamasid si nay minda sa akin kaya lumapit ako rito at umupo sa tabi nito,magtapat ka iha, sinasaktan ka ba ng asawa mo?, base sa pangangatawan mo ay malaki ang ibinagsak nito, pansin ko rin ang mga di pa tuluyang nag hilom na pasa sa mga braso mo..napayuko ako sa tanong nito,nahihiya ako na aminin ang lahat rito dahil kahit papano ay asawa ko parin si king, hindi ako makakibo at hindi alam ang gagawin.

Iha wala kang dapat na ikatakot dahil alam ko ang ugali ni King simula pa pag kabata, kata walang masama kung sasabihin mo sa akin lahat..alam kong mabigat yang dala mo,sabi nito tuluyan na akong napasinok at napahawak sa dibdib ko habang walang sawang umiyak,niyayakap ang sarili na tila bata,totoo pong sinasaktan ako ni King pero dahil sa mahal ko po ito ay tinitiis ko ang lahat para sa kanya kahit pa nga ilan beses ako nitong saktan at laitin ay wala akong pakialam dahil sya at sya parin ang tinitibok ng puso ko, mahabang saad ko rito nakita ko narin na napaluha ito at kahit hirap ay pilit na ipinagpatuloy ang lahat ng nararamdaman para sa asawang iniwan nito sa syudad.

Lahat ng pasakit ay tiniis ko dahil sabi nga nila,pag nag mahal ka ay wala kanang pinakikinggan,bulag ka na nga bingi ka pa at ang pinakamaswerte pa ay magiging manhid ka,Nay mahal ko po si king, higit pa sa buhay ko lalo pa ngat mag kakaanak kami, sabay haplos ko sa hindi pa halatang tyan,gulat ang bumalatay sa mukha nito,anong balak mo? Tanong nito pinahiran ko ang butil na tumakas mula sa aking mata at napangiti rito ngiti na walang pag aalinlangan,kaya ko pong buhayin ang bata kung kailangan magtrabaho ay gagawin ko po para lang mabuhay ito,haplos ko sa tyan ko,nang mga oras na naipamukha ni Devon sa akin na wala kaming kinabukasan ni King bilang isang buong pamilya ay natakot ako para sa batang nasa sinapupunan ko,kaya nag desisyon akong umalis at pag sumikapan na buhayin ito ng sarili ko,mamahalin ko sya ng sobra at ipaparamdam na hindi nya kailangan ng ama selfish na kung selfish.

Ang mahalaga sa akin ngayon ay hindi ito madamay sa problema naming mag asawa at nang hindi na nya maranasan pa ang manlimos ng awa mula sa kanyang ama na walang ginawa kundi saktan at pahirapan lang ako,tao lang din naman ako napapagod din sa lahat ng dinanas ko rito,isa lang ang natutunan ko love yourself ika nga nila,lahat ng alala ay iniwan ko sa Manila at dito, dito ako mamumuhay ng tahimik at payapa,yung walang mananakit at walang Devon na asungot sa buhay ko.

Yan po ang update ko for today,hope you still like it..kahit medyo lame..loveyou!!!

pria02