Τυπικοί ρόλοι

131 22 1
                                    

Κάποιες φορές αισθανόμουν ότι τα πράγματα είχαν αλλάξει πάρα πολύ. Ο Τρεζίνος και όλοι οι υπόλοιποι ακόμα και όταν ήμασταν μόνοι μας μου μιλούσαν τυπικά. Δεν μου άρεσε αυτό. Καθόλου. Μια ημέρα που ήμουν με τον Τρεζίνο και μου μιλούσε σε τυπικό τόνο του είπα

«Είμαστε μόνοι μας. Δεν χρειάζεται να μου μιλάς στον πληθυντικό»

«Και όμως χρειάζεται Μεγαλειοτάτη χρειάζεται. Είστε η βασίλισσα μου»

«Είμαι και φίλη σου» τόνισα

«Ναι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να σας μιλώ στον ενικό, όπως πρώτα. Οι ρόλοι μας έχουν αλλάξει πια.»

Μιλούσε με τόση ωριμότητα που με τρόμαζε. Πού ήταν ο Τρεζίνος που ήξερα;

«Τρεζίνο, σύνελθε και πες και στους άλλους να συνέλθουν» του φώναξα

«Βασίλισσα μου, δεν έχω ξεχάσει ποια είστε. Είστε η Καρλίνα η φίλη μου, η κοπέλα με την οποία ερωτεύτηκα για πρώτη φορά και η κοπέλα την οποία έσωσα χωρίς να διστάσω να θυσιάσω τον εαυτό μου» μου είπε κοιτάζοντας με κατάματα

«Τότε άλλαξε ύφος.»

«Δεν μπορώ. Είμαι σύμβουλος. Εσείς και ο Μεγαλειότατος ήσασταν φίλοι μου και ακόμα είστε, όμως πρέπει να τηρούμε τους κανόνες. Ελπίζω να καταλαβαίνετε» μου είπε

«Ναι, έτσι νομίζω» απάντησα και του έδωσα άδεια να φύγει.

«Ευτυχώς που έχω και τον Κάρπιαν και του μιλώ κανονικά.» σκέφτηκα

Πάντως καταλάβαινα τι εννοούσε ο Τρεζίνος. Ναι, όντως οι ρόλοι μας είχαν αλλάξει.

Άλλωστε και ο πατέρας μου μόλις έγινε σύμβουλος άρχισε να μιλά με τυπικό ύφος στον Γκόλντεμπεργκ. Όμως τώρα που δεν ήταν πια ούτε εκείνος σύμβουλος, ούτε ο Γκόλντεμπεργκ βασιλιάς μιλούσαν όπως παλιά στον ενικό σαν φίλοι.

Θα ερχόταν κάποια στιγμή που θα μιλούσα ξανά στους φίλους μου όπως πρώτα. Όμως το κακό ήταν ότι αυτή η στιγμή θα αργούσε πολύ να έρθει.

Ορφιανοί 2Where stories live. Discover now