ZORAKİ EVLİLİK

Kokusu bedenimi işgal etmişti.  Ne itebiliyordum ne de sarılıyor öpebiliyorum.

Daha fazla dayanamayıp sarıldım.

"İnanıyorum ben sana sen beni aldatmadın. Bende seni seviyorum."

***

ARAS KANLI.

Biramdan bir yudum daha aldım. Derin dizimde uyuya kalmıştı.  Elimi yüzüne koyup gezdirdim. Ne güzel bir şeysin sen dedim içimden

Derin gözlerini yavaşça açtı. Gülümseme yayıldı birden yüzüne.
Bende yüzüme samimi bir gülümseme yayıldı.

"Derin seninle bir şey konuşmak istiyorum."
Bunu anlatmak ne kadar zordu benim için.
Yavaşca oturur pozisyona geçti ve ellerini elerimle kenetledi.
Kendimi hazır hisettiğimde konuşmaya başladım.

"2 gün sonra ameliyat olacağım. Kolay bir ameliyat değil biliyorsun. Eğer ki bana bir şey olursa şirket evler arabalar ve arazi hepsi bebeğimizin ve senin bankada yetirince para var. Şifresi kartın son 4 hanesi.Benim kütüphanemde Yaban kitabının arasında." Tam konuşacağı sırada elini öptüm

"Konuşmamın bitmesini bekle lütfen. Bebeğimize o kadar iyi bak ki benim yokluğumu hissetmesin. Sen onun hem annesi ol hem babası.  Eğer ki bana bir şey olursa hamilelik sürecinde canın ne çekerse Ercandan iste.  Eminim ki her istediğini yapacak.
Ben hastanede iken hastaneye fazla gelme. Zaten uyuyor olacağım bebeğimizi yorma.Yine bana bir şey olursa sakın ağlayım deme zarar gelsin istemiyorum ikinize.Seni hep seveceğim bu sakın unutma. Onun ilk adımını ilk kelimelerinde yanında olamassam eğer..." Gözümden aşağı bir yaş aktı. Hemen elimin tersi ile sildim.

" Benim için ona sarıl." Dedim Derinde daha fazla dayanamayıp ağlamaya başladı.  Birbirlerimize sarıldık sıkıca.

"Sana bir şey olmayacak." Dedi hıçkırarak.

"Ağlama." Dedim saçına bir buse kondurarak.

"Kendimizi avutmanın bir anlamı yok. Ikimizde o ameliyattan çıkamama oranının daha fazla olduğunu biliyoruz."

"Deme öyle. O normel insanlar için geçerli sen çok güçlüsün. "

"Keşke senin gibi düşünebilsem. "

Ağlaması şiddetlendi.

"Eğer bana bir şey olursa..."

Eliyle ağzımı kapattı.

"Sus artık." Diye bağırdı.

"Doğrular acıtır Derin."

"Sana hiç bir şey olmayacak. Bebeğimiz senle birlikte büyüyecek. İlk adımınıda göreceksin."

Bunun olmasının çok zor olduğunu biliyorduk ikimizde. Ama umutlar ölmez.

Ayağa kalktı hemen. Rimelleri akmıştı. Bende peşinden kalktım.

Elimi tuttu. Misafir odasını götürdü.

"Yatacağız ve sen konuşmayacaksın."

Yatağın içine yatıp üzerimizi örttük.

Kafasını boyun girintime soktu ve orada ağlamaya devam etti.

Derinin duygusal olduğunu zaten biliyordum ama bu konuşmayı yapmak zorundaydım.

Saçını okşadım ve kendime doģru iyince bastırdım.

"Ağlama... ağladığına deymezim."

Buynumu tırnaklarıyla çizdi.

"Eğer bir daha konuşursan yüzünü çizerim." Dedi.

Sonra etrafı sessizlik oluşturdu.

"Sana bir şey olursa kendimi öldürürüm. Bunu sakın utma. Orada seni asla yalnız bırakmayacağım."

****

Sabaha karşıdı. Derin hala uyumamaştı.

"Ben mi uyandırdım?"

"Hayır. "

Gözlerinin altını temizledim.

"Banyo yapacağım gel belimi kesele."

Kafasını olumlu anlamda salladı.

Banyoya doğru ilerledim.

Tişörtümü çıkarttıp kirli sepetine attım.

Pantolonumu ve iç çamaşırlarımı çıkardıktan sonra küveti doldurum.

Derinde yanıma geldi.

Tişörtüm islanmasın diye üzerimden çıkartım.

Küvettin içine girdim.

Derin kenardan şampuanımı alıp şaçıma boşaltı.

Elleri ile masaj yapar gibi saçlarımı yıkadı.

Elime keseyi alıo içine biraz şampuan döktü.

Boyunumu ve belimi güzelce yıkadı.

Köpüklü suyun içine burnumdan bir damla kan damladı.

Elimle hemen köpükte kanı temizledim.
Elimin tersiylede burnumun kanı temizledim.

****

Hastanenin önüne arabayı parkettikten sonra arabadan indik. Arka koltuktan valizimi aldım.

Arabayı kitleyip anahtarı Derine verdim.

Cebimden telefonu çıkarttıp doktorumu aradım.

"Buyrun Aras bey."

"Ben hastanedeyim. Ameliyat olacağımı söylediniz."

"Evet siz danışmaya gidiniz onlar size odanızı gösterecekler. Ameliyat 20:00da olacak"

Telefonu kapatıp saate baktım.

19:32

Derin elimi tuttu. Anlını öptüm yavaşça hastaneye girip danışmanın yanına ilerledik.

"Aras Kanlı." Dedim

"231' nolu oda.Hemen üzerinizi değiştirin. Hemsir bey gelip sizi ameliyathaneye götürecek"

Kolidorda 231 nolu odayı aradım.

2. Kat en son  kapıydı.

İçeriye girdim. Yatağın üzerinde ameliyat elbisesi vardı.

Hemen üzerimi çıkarttım Derinde kıyafetimi giymeme yardımcı oldu. İçeriye bir hemşir girdi.

"Hazırlandıysanız geçelim ameliyathaneye."

Yatağın üzerine yattım. Derin sıkıca elimi tuttu. O sıra kapıda Ercan, Volkan, Ece, Yağmur, Samet, Zafer, Eşref ve Buse odaya girdim.

Yüzümde kocaman bir gülümseme oluştu. Yatağımdan tutup dışarı doğru itikledi Hemsir. Elim Derinin elinden ayrılmadı. Ercan hemen yanıma geldi.

Koluma vurdu hemen.

"Sana güveniyorum buradan sağlıklı çıkacaksın."