Tony Stark als Vader (3)

Hoofdstuk 13

"Ik kan dansen!" Riep Natasha aan het einde van de middag. Clint stond verlegen naast haar.
"Wij ook!" Riep Kai trots. Hij pakte mijn hand vast. Ik trok me niet terug. Gerustgesteld door het contact, bleef ik naast hem staan. Sky zat naast Tony. Hij hees zichzelf op zijn poten en liep naar ons toe.
"Jullie kunnen dansen, maar we hebben nog geen kleren." Zei hij.
"Er hangen hier jurken." Mengde Tony zich met het gesprek. "James weet wel waar. Er hangen ook ergens maatpakken."
"James?" Riep Sky.
Het harnas kwam de kamer binnen. "Ja, meneer... Dog?"
"Haal de vijf beste jurken naar beneden en drie van Tony's maatpakken." Droeg mijn hond James op. "We wachten op je in de woonkamer."
"Natuurlijk, meneer." James verdween weer.
"Ik houd van butlers!" Riep Tony blij. Hij huppelde, Serieus, hij huppelde, naar de woonkamer.
We gingen allemaal rustig achter hem aan.

In de woonkamer lagen vijf prachtige galajurken over de bank uitgespreid. Over de stoelen hingen de drie maatpakken. Alexander keek er keurend naar.
"Mijn pakken zijn duurder." Schepte hij op.
"Welke past Natasha het beste?" Vroeg Sky.
Clint pakte een zwarte jurk van de bank. Bruce hield een rode jurk aan haar voor. Natasha keek naar beneden. Bij allebij de jurken schudde ze haar hoofd.
"James, je weet wat je te doen staat." Tony gaf de twee jurken aan het harnas.
"Geef me even, Sir." James ging op de grond zitten. Hij trok een uitgebreide naaidoos onder de bank vandaan. Ijverig begon hij in de jurken te knippen en ze tot één jurk te verwerken.
"Hij kan dus naaien?" Vroeg Simon.
Tony knikte. "Pepper had zoveel jurken en ze wilde graag iets origineels. Vandaar, James." Hij wees naar het naaiende pantser. "Creatief, toch?"
"Eerder raar." Zei Natasha.
"Kai, welk maatpak lijkt je de beste?" Vroeg Sky.
Kai liep langs de drie maatpakken. Hij bekeek ze allemaal kritisch. Ik ging naast hem staan en wees de middelste smoking aan. De smoking bestond uit een zwarte colbert met een witte blouse en een zwarte broek. De vlinderdas was zwart en uit het borstvakje stak een rode nep-roos.
"Vind je die het mooiste?" Vroeg Kai aan mij.
"Ja." Ik knikte verlegen.
"De middelste." Zei Kai tegen Sky.
"Kan James dit op maat van Kai maken?" Vroeg Sky. Hij duwde met zijn neus tegen het middelste pak.
"Waarom zou hij dat niet kunnen?" Vroeg Tony. Hij legde de smoking naast James. "Jij en Kai redden het wel alleen, he?"
"En Jennifer dan?" Vroeg Simon.
Tony zuchtte. "Ga boven kijken. Tweede deur links."
"Oké." Ik stormde samen met Simon de trap op. We kwamen in een brede, lichte gang terecht. We liepen meteen door naar de tweede deur aan onze linker kant. Nieuwsgierig ging ik de deur door.
De kamer erachter was werkelijk mega. De vloer was van licht pijnboomhout. Het plafond was beschilderd met afbeeldingen van Iron Man. Op de rechtermuur was een grote, realistische wandschildering van een Lamborghini te zien. Ik draaide opgewonden een rondje en zag dat de muur waar de deur in zat, was behangen met een foto van een Lamborghini Veneno. Opgewonden sprong ik in de lucht. De ramen achter mij boden een perfect zicht op de garage. Met mijn neus tegen het glas gedrukt, staarde ik naar de sportwagens.
"Ik wist wel dat je hier waardering voor zou hebben." Kwam mijn vaders stem van achter mij.
Ik maakte me los van het glas en draaide me om. Tony stond in de deuropening. Hij had zijn armen over elkaar geslagen en keek naar mij.
"Dit is zo vet!" Zei ik. "Het uitzicht, de foto, de schilderingen! I love it!"
Tony lachte. Hij liep de kamer binnen.
Simon staarde naar ons. "Ik begrijp niet waar jullie je zo druk om maken."
"Kid," Tony legde zijn arm om Simon en trok hem mee naar mij toe. "zie je het echt niet?" Hij wees naar de reusachtige foto van de Lamborghini Veneno.
Simon bekeek de foto aandachtig. Hij krabde zich op zijn hoofd. "Ik zie een auto." Zei hij langzaam. Hij keek voor bevestiging naar Tony. Mijn vader knikte bemoedigend. Simon haalde diep adem. "Een hele dure auto?"
"Kid, dit is het beste van het beste!" Riep Tony uit. "De parel onder de parels!"
"Stel je voor dat je zo'n wagen hebt!" Ik staarde dromerig naar de foto. "Dat zou fantastisch zijn."
"Helaas zijn er maar drie op de markt gebracht." Zei Tony zacht.
"En jullie hebben er dus geen?" Vroeg Simon.
"Nee, maar ik heb wel een Lamborghini Reventon." Tony sloeg me op mijn schouder. "Ritje maken?"
"En de jurk dan?" Vroeg Simon.
Ik negeerde hem. "Wie het eerst is, mag rijden!" Ik rende de kamer uit.
"Pepper zal me vermoorden als ik jou achter het stuur laat zitten!" Riep Tony me na.
"Dan moet je zorgen dat je eerder bent!" Riep ik over mijn schouder. Via de trapleuning gleed ik naar beneden. Iedereen keek me raar aan toen ik door de woonkamer racete.
"Waar ga je heen?" Vroeg Natasha.
Ik bleef even stil staan om uit te hijgen. "Pap," Ik ademde diep in. "heeft een Lamborghini Reventon. Als ik eerder ben, mag ik rijden."
"Tony!" Riep Natasha. "Wij zetten geen kinderen zonder rijbewijs achter het stuur!"
Tony kwam ook de woonkamer binnen. "Dat heeft ze zelf bedacht." Zei hij schurend.
"Geloof je het zelf?" Vroeg Bruce. "Dat was jouw idee. Onbezonnen dingen zijn altijd jouw idee."
"Maar... maar..." Stamelde Tony.
"Wij gaan mee." Natasha liep achter me aan de veranda op. "Dan weten we zeker dat je Jennifer niet in de verleiding brengt."
"Oké." Mijn vader wees naar de auto's die beneden stonden geparkeerd. "Wie er het eerste is!" Als een gek begon hij de trappen af te dalen. Ik rende achter hem aan en donderde een paar keer bijna naar beneden. Buiten adem bleef ik naast de auto staan. Tony hijgde zwaar en rekte zich.
"Stap in." Hij wees naar mij. "En geen krassen maken."
"Ja." Zei ik braaf. Ik keek naar het parcourse dat in het dal lag. Het had een ovale vorm die langs de randen van het dal liep. De Lamborghini Reventon stond al klaar op het wegdek.
"Doe je dit vaker?" Vroeg Clint. Hij liet zijn hand over de motorkap glijden.
"Reken maar van yes!" Tony stapte in de wagen.
Ik opende het portier en stapte ook in. Tony zette de motor aan. Hij was net zo opgewonden als ik. Clint tikte op het raam. Ik maakte het open.
"Ga je Natasha ook nog wat leren? Ze moet morgenavond als een autofreak naar die ilegale bijeenkomst." Clint keek naar Tony.
"Eerst even met Jennifer." Zei Tony. "Ik heb haar nu al een ritje in deze wagen beloofd. We rijden hooguit drie rondjes. Natasha kan wel even wachten."
Ik deed het raampje weer dicht. Clint stapte achteruit en Tony gaf gas. Als een gek reed hij over het parcourse. Ik keek om naar de Avengers en de andere kinderen. Ze hadden allemaal hun mond open en keken bezorgd naar ons. De Avengers maakten wilde gebaren.
"Pap?" Vroeg ik met kriebel in mijn buik.
"Wat is er?" Tony boog voorover en draaide het volume open. Zijn ogen waren gefixeerd op de weg voor ons. Met piepende banden gingen we door de bocht. Ik voelde mijn hart in mijn borstkas kloppen. Bang kneep ik in de riem.
"K-kunnen we z-zachter?" Vroeg ik bang.
Tony gaf meteen gehoor aan mijn vraag. De auto begon te slingeren en na een paar meter stonden we stil. Bevend stapte ik uit en strompelde weg van de auto. Twee armen sloten zich om mijn lichaam en trokken me in een geruststellende omhelzing.
"Hoe krijg je het in je hoofd?" Vroeg Bruce woedend.
Ik keek over de armen heen en zag hem bij mijn vader staan. Tony negeerde Bruce volkomen. Zijn aandacht was op mij gericht. Bang staarde hij naar me. Ik knikte om hem gerust te stellen.
"Gaat het een beetje?" Vroeg Kai.
Ik keek op en zag dat Kai me vast hield. "Ja, het gaat prima." Ik maakte me los uit zijn omhelzing en stond op. "Pap ging alleen wat harder dan verwacht."
Tony liep maar me toe. "Sorry Jennifer." Verontschuldigde hij zich. "Ik had niet zo hard moeten gaan. In het vervolg zal ik rekening met je houden."
"Het viel wel mee." Wuifde ik alles weg. "We zullen alleen een andere manier moeten verzinnen om Natasha te leren racen."
"Hoezo?" Tony keek om.
Natasha stond met knikkende knieën naar Tony te kijken. Clint en Thor stonden naast haar. Ze probeerden haar te overtuigen om in de auto te stappen, maar Natasha weigerde koppig. Geshockeerd bleef ze naar mijn vader staren.
"Is ze nou bang?" Vroeg Tony. Hij geloofde zijn eigen ogen niet.
"Natuurlijk is ze bang!" Riep Kai. Hij prikte tegen Tony's borst. "Ze wil nooit meer samen met jou in een auto zitten, zei ze. 'Ik leef liever nog wat langer dan vandaag.' Dat is wat ze zei."
Ik liep naar Natasha. Ze keek me aan. In haar ogen was de angst duidelijk te zien. Ze was toch Black Widow? Die deinste toch nergens voor terug?
"Jennifer?" Vroeg ze met een bevende stem.
"We pakken gewoon een andere auto." Zei ik. "Dan zetten we Tony achterin en kan er niks gebeuren. Hij kan dan hooguit instructies geven. Niemand vliegt uit de bocht, niemand gaat bijna dood. Wat denk je ervan?"
Natasha dacht lang na. "Misschien..."
"Dat is dan geregeld." Ik riep Tony en droeg hem op een vierdeurs sportauto te pakken. Hij kwam aangereden in een Porsche Panamera Sport Turismo. Uitnodigend hield hij voor Natasha het portier open. Ik trok Clint mee en duwde hem in de wagen aan de bijrijderskant. Zelf ging ik op de achterbank zitten. Tony gooide het portier achter Natasha dicht en klom ook in de auto.
"Je kan toch wel rijden?" Vroeg hij aan haar.
"Ik kan prima rijden." Zei Natasha vinnig. Ze reed langzaam het parcourse op.
"Je mag wel gas geven, hoor." Zei Tony verveeld. "Op dit tempo zijn we morgen nog niet rond."
Ik gaf hem een tik. Clint boog naar Natasha. "Trek het je niet aan." Fluisterde hij.
"Het geeft niet." Zei Natasha. De auto schoot opeens naar voren. Mijn vader werd ruw terug in de bank geslingerd. Hij keek moeilijk terwijl hij over zijn achterhoofd wreef.
"Riem om, Starkie." Grinnikte Clint.
"Weet ik." Tony pakte de riem. Natasha remde voordat hij de riem om had en hij knalde tegen de stoel. Kreunend bleef hij zitten. "Natasha," Zei Tony langzaam. Hij keek niet op en leunde met zijn hoofd tegen de stoel voor hem. "zo rijden we niet. Je wilt hard gaan, regels overtreden, je eigen records breken, maar je wilt zeker niet stil staan." Hij haalde zijn hoofd van de stoel en hield zijn hand tegen zijn voorhoofd. Ik meende wat bloed te zien.
"Laat me eens kijken." Ik trok zijn hand weg en zag een lelijke wond in zijn voorhoofd zitten. Voorzichtig begon ik het bloed met mijn mouw weg te deppen. Tony siste bij de aanraking. Hij trok zijn hoofd weg. Ik legde mijn hand op zijn hoofd en hield hem zo zachtjes tegen. "Je moet even stil blijven zitten." Fluisterde ik. Tony deed zijn best en bleef zo stil mogelijk zitten. Toen ik bijna klaar was trok hij zijn hoofd terug.
"Het doet pijn." Zei hij zielig.
"Ik ben bijna klaar." Ik bracht mijn hand weer naar zijn voorhoofd. Tony schoof achteruit en ging tegen de deur aan zitten. Ik schoof ook opzij en hervatte het deppen. Tony kon geen kant op en liet me piepend mijn werk afmaken.
"Daarom hebben ze dus riemen in een auto zitten." Wees Natasha de miljardair terecht.
"Jij moet gewoon gas geven!" Riep Tony. Hij ging tussen de twee stoelen hangen en reikte naar de radio. Onhandig zette hij één van zijn afspeellijsten op. Tevreden liet hij zich terug op de achterbank zakken. Ik zag hem gehaast zijn riem om doen.
"Zo leer jij ook nog eens iets." Natasha liet de auto optrekken. Ze ging met 70 km/u over het sercuit.
"Harder." Zei Tony. "Je moet veel harder als je voor een ilegale, autoverslaafde wapenhandelaar door wilt."
"Is dat niet..." Natasha bleef even stil. "gevaarlijk?"
"Natuurlijk!" Tony keek naar de weg voor ons. "Daarom is het zo leuk! Geloof me, er kan niks mis gaan. Jij rijdt, dus jij bepaalt."Natasha leek moed te putten uit deze woorden. Ze schakelde over naar een hogere versnelling en liet de snelheidsmeter langzaam omhoog kruipen.
"Dit is beter." Zei Tony blij. "Voel je de adrealine niet?"
Natasha knikte. "Dit is inderdaad erg opwindend. Ik denk dat ik eindelijk snap waarom je als een gek over de snelweg racet."
"Dat bedoel ik." Tony liet zich tevreden in de stoel wegzakken. Hij sloot zijn ogen en leek te genieten van de muziek en het geraas van de motor op de achtergrond.
"Valt Tony nou in slaap?" Clint keek naar mijn vader.
"Zal ik kijken?" Stil boog ik me naar mijn vader en luisterde naar zijn ademhaling. Die was diep en regelmatig. 'Hij slaapt' seinde ik naar Clint. Ik zag hem zijn telefoon pakken en een paar foto's maken.
"Voor later." Hij grinnikte. "Kan ik hem ieder moment terug pakken."
Ik keek naar buiten. De nacht begon zijn intrede te doen en we begonnen al aan ons zoveelste rondje. Natasha zette de koplampen aan en bleef over de baan racen. Moe legde ik mijn hoofd op mijn vaders schoot. De duisternis nam me mee in een diepe slaap.