kainatın en iyi yalancıları

onuncu yalan (ya da yılan)

biz iki kişiyiz,
bir yılanım, bir de ben
sen kaç kişisin, Gitano?
bir tek benim dersen eğer
sana inanmayacağım
ben sana hiç inanmadım
ve eğer önümde gözyaşlarını akıtıp
yılanım yok benim dersen
-ah gitano
ben sana hiç inanmadım ki
sen benim gülümsemelerime
inanıyormuş gibi yaptın
ama gülümsemedin ki
ve eğer şimdi gülümsersen
gözyaşlarının arasından
sararsa yılanların boynumu
sana inanacağım
çünkü insanları bilirsin
görmedikleri şeylere inanırlar
bizler insan değiliz ki gitano
bizler
kainatın en iyi yalancılarıyız
ellerimizden tutar
birbirimizi halata bağlarız
ben ölüme inanmam
sadece ensemdeyse nefesi
boyun eğerim ona
ensemde yılanların nefesi var gitano
gülümseyip bir tane de ben yollayacağım sana
beraber ölüme inanarak öleceğiz ki
fazla acıtmasın
gitano, gülümseyip daha fazla yılan
salıyorsun üzerime
daha fazla acı çekeyim diye
yapıyorsun bunu, biliyorum
ben de sana yolluyorum birkaç tane
ölürken en güzel gülümsemelerimizi
veriyoruz hayata
hayat bize inanıyor
ölüyoruz gitano ve
inanır mısın!
ölüm bile inanıyor bize