Problems with the vampires {dutch/nederlands}

hoofdstuk 2

Ik was binnengekomen en zag Jeremy gelijk op me aflopen en Saar begon meteen te dansen op de luide muziek.
'Dus je bent wel gekomen liefje?'  Zei Jeremy.
'Noem mij geen liefje het irriteert me', ik liet mezelf op de bank vallen en keek naar Saar. Ik moest haar toch alleen in de gaten houden zodat ze niet te dronken zou worden en dan kon ik weg, na anderhalf uur het gedans van Saar aan te moeten zien begon ik het warm te krijgen en liep naar buiten.
Ik stond in de tuin en zag een houten tuinbankje, terwijl ik naar het bankje toe liep keek ik op mijn telefoon en zag in de weerspiegeling mijn vermoeide gezicht. Ik zag er nog wel fatsoenlijk uit vond ik.
In de weerspiegeling zag ik in de achtergrond het figuur van een person. Ik begin gek te worden, dacht ik bij mezelf. Het kan toch niet weer de schim zijn die ik vanochtend dacht te zien.
Vlug draaide ik me om in de hoop hem dit keer wel te kunnen zien.
'Is het niet een prachtige avond met die volle maan?' Zei de mysterieuze persoon.
Ik raakte betoverd door zijn intimiderende ogen hij had een bleke huid met ravenzwart haar. Zijn ogen leken wel door mij heen te boren, nog nooit had ik zulke hypnotiserende ogen gezien. Al snel nam angst het van mij over en liep ik langzaam naar achter terug naar het feest.
'Op zo'n avond worden vampiers altijd heel dorstig'
Vampiers? ik weet dat zoiets niet zou kunnen bestaan.
Toch wordt mijn angst steeds groter en is het vergeleken met wat ik twee minuten geleden voelde niks met wat er nu door mij heen ging.
Langzaam probeerde ik verder naar achter te lopen, maar het leek alsof mijn lichaam niet meer mee wou werken. Hoe hard ik ook probeerde het lukte me niet.
De mysterieuze jongen liep langzaam op mij af en praatte verder
'Op dagen zoals deze wordt ik in ieder geval heel dorstig en het zou me bijna gek maken', hij was gestoord hij was gewoon gestoord, WAAROM KON IK NIET BEWEGEN?! Angstig werd ik overspoeld met een paniekerig gevoel. Ik had geen idee hoe het was om claustrofobisch te zijn, maar ik denk dat ik nu veel meer begrip zou kunnen tonen.
Terwijl ik nog steeds verstijfd daar stond liep hij tergend langzaam een rondje om mij heen om te stoppen bij mijn rug. Ik voelde hoe hij mijn lange zwarte haren vast pakte en opzij schoof zodat mijn nek open en bloot was. Er ging een koude rilling over het blootgestelde gedeelte van mijn nek. Hij streelde zachtjes over mijn nek, 'ik wil wel weten hoe jou bijzondere bloed zou smaken'.
'Stop waar ben je mee bezig Freak ga weg!' Ik probeerde zo boos mogelijk te lijken maar het leek alsof hij dat alleen maar leuker vond?
'Het is ruw om me zo te onderbreken weetje',
Opeens begon hij aan mijn nek te ruiken,' STOP HELP HELP.... ',  ik wou schreeuwen maar mijn keel stond gewoon op slot.
Ik voelde dat hij zijn lippen tegen mijn aan legde daarna voelde ik een verschrikkelijke pijnscheut door mijn lichaam gaan.
Het duurde even voordat het tot me doordringde maar deze jongen was mijn bloed aan het drinken, was hij dan serieus een vampier? Maar die bestaan toch niet?
Ik werd steeds duizeliger en kon weer bewegen ik viel op de grond en de jongen tilde me op, opnieuw ging hij naar mijn nek en ik probeerde te schreeuwen en hem weg te duwen maar ik was te zwak.
Ik leek volgensmij echt op een hopeloos kind, ik voelde dat hij zijn hand op mijn zij legde en me tegen hem aan duwde ik werd duizelig en nog duizeliger.... ik zag opeens allemaal sterretjes voor mijn ogen en had het gevoel dat ik moest overgeven toen ging alles weg........

'SKYLER SKYLER', ik hoorde een angstige stem roepen, ik deed voorzichtig mijn ogen open en zag een beetje wazig mijn moeder huilend zitten naast mijn bed.
Nee dit was niet mijn bed.
Ik keek rond, dit was niet mij kamer alles was wit.
'Skyler je bent in het ziekenhuis je was flauwgevallen op het feest van jou vriend', mijn moeder was duidelijk verdrietig ik zag het aan de blik op haar gezicht.
'Skyler het wordt tijd dat ik het je vertel', ik keek mijn moeder vragend aan ze keek opeens heel serieus.
'Je hebt iets aparts gekregen eigenlijk een bijzonder soort bloed dat door je aderen stroomt en daardoor zijn er mysterieuze wezens achter jou aan, had je de parfum op je gedaan?'
'Nee sorry maar ik wou die zelfgemaakte parfum niet opdoen  ik spoot het naast me op de grond',
Mijn moeder keek verschrikt op, 'dat betekent dat je al bent opgemerkt door de wezens!'
'Wezens waar heb je het over mam?'
'Ik moet snel thuis de kruiden halen zodat ik je geur kan vervagen!'
Mijn moeder rende haastig de kamer uit zonder mij alles uitgelegd te hebben,
Ik zuchte en zag dat het donker was buiten, had ik de hele tijd geslapen?
Had ik gedroomd?
Ik voelde snel aan mijn nek en voelde twee wondjes, ik had niet gedroomd het was echt een vampier.
Maar die bestaan toch niet? En wat bedoelt mijn moeder met speciaal bloed?
Ik stond op en liep naar de spiegel, ik zag er gewoon normaal uit en je kon de twee stipjes bijna niet zien.
Opeens voelde ik een windvlaag ik keek naar achteren en zag dat de gordijnen aan het wapperen waren door de wind ik had het raam niet open gedaan en volgens mij mijn moeder ook niet.
ik stapte voorzichtig naar achteren en hoorde toen 'zo we ontmoeten elkaar opnieuw', het was dezelfde stem als die van de jongen bij het feest DE VAMPIER! Ik rende snel naar de andere kant van de kamer ik draaide me om en een hand streelde mijn nek 'je kunt niet van mij ontkomen', zijn stem toonde geen emotie, ik draaide me om en wou slaan maar weer was er niemand.
Ik hoopte dat mijn moeder snel zou komen, ik keek snel de kamer rond maar hij was nergens te bekennen, HET PLAFON!! Ik keek snel omhoog en hij zat met zijn gezicht maar drie centimeter verwijderd van de mijne.
Ik rende naar de deur om weg te gaan maar opeens stond hij voor me, 'Wat wil je!'
'Jou bloed',
Hij zei het met een lach op zijn gezicht.
Hij rende op me af en tilde me op daarna sprong hij uit het raam en rende, hij rende met een niet normale snelheid ik sloeg op zijn rug en schreeuwde 'LAAT ME LOS LAAT LOS KLOOTZAK!'
Hij lachte alleen maar opeens waren we in het bos hij gooide mij op de grond en ik kon me opnieuw niet bewegen 's..t.op', ik kon ook niet goed meer praten het leek alsof er een slot op mijn keel zat. Daarna ging hij boven op mij zitten.
Ik zag hem in het maanlicht hij had ravenzwart haar en zijn huid was zo wit als de sneeuw zijn ogen waren zo intimiderende ze gloeide felrood en hij opende zijn mond, ik zag zijn hoektanden ze zagen er vlijmscherp uit en ik huiverde van hem.
Dit was een beest in mensenvorm.
Ik deed mijn ogen dicht ik was bang,'je hoeft niet bang te zijn ik heb alleen jou hulp nodig.....en je bloed',
Hij ging naar mijn nek hij likte voorzichtig ik was bang voor wat er nu zou gebeuren.
Twee scherpe punten staken weer in mijn nek, het deed minder pijn dan eerst maar alsnog was het verschrikkelijk.
Ik probeerde te bewegen maar nog steeds lukte dat niet.
Ik werd steeds duizeliger en de neiging om te kotsen kwam terug.
De jongen trok terug en streelde mijn haar 'je gaat met mij mee',
Ik voelde dat de onzichtbare touwen en sloten weg waren en kon weer bewegen maar ik was zo slap het leek alsof ik een mens was zonder ziel.
De jongen had mij nog steeds vast en ging verder met rennen, ik zag dat we bij een soort spookhuis uit een film waren gekomen alleen nog wat bliksem erbij. 'Boem!' Er kwam bliksem maar net was het nog mooi weer.
Hij ging naar binnen en legde mij op de bank, 'dit wordt voor nu jou huis', dat was het laatste wat ik hoorde alles werdt zwart voor mijn ogen.

Zo nu heb ik ook een hoofdstuk 2
Als er mensjes lezen Dank je en ga vooral stemmen