If love exists, then yes, I love you {Greek} [Ολοκληρωμένη]

{37}

Part 37:

Με ακολουθαει χωρις να μιλαει και το εκτιμω, δεν χρειαζεται να γυρισω να δω ποιος ειναι μιας και μονο δυο ατομα θα μπορουσαν να ειναι. Προφανως ομως δεν ειναι ο Axel. Βεβαια τωρα που το σκεφτομαι ηταν και η Μαριω στο σπιτι, αλλα σιγα μην με ακουλουθαει αυτη. Για διαφορους λογους το αποκλειω.

Βγαινω επιτελους απο την πολυκατοικια και ενω ειμαι ετοιμη να ανεβω στο skate για να ξεφυγω, σκεφτομαι τον Λευτερη. Που κανονικα ουτε θα μου περναγε η παραμικρη σκεψη. Σκεκομαι και χαμηλωνω το κεφαλι αναλογιζομενη τι στο καλο μου συμβαινει. Γιατι με νοιαζει στο παραμικρο ο Λευτερης? Αναρωτιεμαι ξανα και ξανα, ομως απαντηση καμια.

Στεκεται ακριβως μπροστα μου χωρις να λεει η να κανει τιποτα. Η παρουσια του ειναι αισθητη.

Νιωθω οτι εχω γινει τοσο μαλθακη που σχεδον σιχαινομαι τον εαυτο μου. Πρωτα ο Axel και τωρα ο Λευτερης. Καυτα δακρυα αναβλυζουν απο τα ματια μου χωρις ομως να ακουγεται ο οποιοσδηποτε ηχος απο εμενα.

Σαν να το καταλαβαινει, δυο χερια τυλιγονται γυρω μου και ενα αρωμα που ποτε ξανα δεν ειχα μυρισει ερχεται να αναστατωσει τις αισθησεις μου. Η αγκαλια του ζεστη. Μου παρεχει την προστασια που ειχα ξεχασει οτι χρειαζομαι. Το σφιγκω πανω μου και βαζω το κεφαλι μου κατω απο το σαγονι του, αναπνεω το αρωμα του προσπαθωντας να ηρεμησω.

Μου λειπει ο Lay. Σκεφτομαι διοτι αυτος μονο με ενα αγγιγμα του θα μπορουσε να με εχει ηρεμησει, χωρις καν να με κανει να νιωθω μικρη και απροστατευτη. Βεβαια αυτο θα ειχε και το κακο οτι θα σκεφτομουν το παρελθον, το μονο που δεν ηθελα να γινει. Σε αντιθεση με τον Λευτερη.

Ο Λευτερης μοιαζει περισσοτερο με ενα πολλα υποσχομενα μελλον. Ενα μελλον, που για να ειμαι σε αυτο, πρεπει να αλλαξω και να γινω αυτο που καποτε λυπομουν.

Και οι δυο εναλλακτικες ειναι καλες.

Για καποια αλλη.

Παιρνω μια βαθια ανασα, σκουπιζω τα δακρυα μου και χωρις συναισθημα απομακρυνομαι απο την αγκαλια του Λευτερη. Τον ευχαριστω με το βλεμα και υστερα αφηνω το skate κατω και φευγω απο εκει. Πρεπει να με βρω ξανα. Ειναι το μονο που σκεφτομαι πλεον.

Πηγαινω σε ενα κοντινο skate και αρχιζω τις μαλακιες μου μπας και ξεχαστω. Πεφτω συνεχως μα συνεχιζω, ποναω ολοκληρη αλλα ειναι το τελευταιο που με ενδιαφερει. Εξαλλου, εχω συνηθισει να ποναω. Αυτο που δεν εχω συνηθισει ειναι να ειμαι αδυναμη. Πραγματικα μισω τον εαυτο μου για αυτο.

Δακρυα βγαινουν απο τα ματια μου χωρις να τα ελεγχω και ενα λεπτο αργοτερα με βρισκει να κλαιω με λυγμους. Αναλογιζομαι τι εχει γινει απο τοτε που ειχα βοηθησει τον Axel, ειναι σιγουρα πανω απο 6μηνο.

Αυτος εχει αλλαξει. Εγω εχω αλλαξει. Ολοι εχουμε αλλαξει.

Μου φαινεται πραγματικα πολυ περιεργο, οτι αυτος που φοβοταν τους παντες πριν 6 μηνες, πριν περιπου μια ωρα φωναξε σε εμενα!

Και σκεφτομαι. Μηπως του εκανα περισσοτερο κακο παρα καλο?

Axel P.O.V.

Πεφτω πανω της εξουθενωμενος πλεον. Ενα μηνυμα στο κινητο της την κανει να πεταχτει ορθια και να παει να το δει. Μολις το βλεπει μου λεει οτι πρεπει να φυγει και αρχιζει να ντυνεται.

''Σ' αγαπω'' Λεει πριν με φιλησει και φυγει

Καθομαι πλεον μονος στο κρεβατι και σκεφτομαι τι εχει γινει με την Ιλιανα τον τελευταιο καιρο. Απο την στιγμη που ηρθαμε Θεσσαλονικη εχει αλλαξει. Ολοι εχουμε αλλαξει βασικα.

Η Ιλιανα προφανως προς το κακο μιας και εχει θεμα με την Μαρια. Η Μαρια δεν της εκανε τιποτα και αυτη, μεσα στην ξυνιλα, αμεσως να την κανει να νιωσει ασχημα και να την προσβαλει. Και σαν να μην φτανει αυτο, να εχει και τον μαλακα τον Λευτερη να μιλαει χωρις ελεγχο, να τον πιστευει και να μου ριχνει και δολοφονικα βλεματα! Ποιανου? Εμενα! Ποιος? Η Ιλιανα! Μια πουτανα! Σκεφτομαι ομως κατευθειαν γουρλωνω τα ματια μου.

''Τι ειπα μολις?'' Λεω και ανασηκωνομαι γρηγορα απο το κρεβατι. ''Μιλησα ΕΓΩ ασχημα για την Ιλιανα?'' Λεω και ακομα προσπαθω να καταλαβω τι στο καλο συμβαινει στο κεφαλι μου.

Αποφασιζω να μπω για ενα μπανιο μπας και ηρεμησω και δω την κατασταση διαφορετικα. Με το που μπαινω, αφηνω το καυτο νερο να τρεξει πανω μου.

Διαφορα περιστατικα ερχονται στο μυαλο μου απο τοτε που με εσωσε απο τον Μακη και την παρεα του.

Η Ιλιανα εχει κανει πολλα για εμενα, ενω εγω πως της το ξεπληρωνω? Βριζοντας την! Ποιον? Την Ιλιανα! Την καυτη, σνομπαρια, που ταπωνε τους παντες.

Και αναρωτιεμαι.

Μηπως τελικα ο μονος που αλλαξε ειμαι εγω?

Τι έχουμε εδώ?

Γεια σας και σας κοριτσάρες, σε ποιά έλειψα?

Σε καμία?

Καλά, εμένα πάντως, μου έλειψαν τα απειροελάχιστα σχόλιά σας!! 😂😂

Τέσπα. Σήμερα πρέπει να κάτσω να γράψω πιστεύω, αλλά ναι καλά.

Εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις. Τέτοια φάση.

Γουατεβερ όμως.

Spoiler alert: Τα ξαναβρίσκουν I guess? Nahh, of course not

(Boy in) Luv ya girls mouuu
Till the next time.
Peace, out.