room mates with the badboy

13.hospital

Pov Brookelynn

"Aghhh" ik word wakker met een verschrikkelijke pijn in mijn hoofd en met dit verschrikkelijke felle licht.
"Ben ik dood." Vraag ik aan mezelf.
Een luide en pijnlijke lach komt uit de andere kant van de kamer.
"Nee je leeft nog, je ligt in het ziekenhuis" zegt de persoon die maar me toe loopt als hij dichterbij is zie ik dat het Damon is.
"Dat verklaart de verschrikkelijke geur."
Waardoor Damon weer moet lachen.
"Wat is er gebeurd ?" Vraag ik nog verward van het feit dat ikin het ziekenhuis lig.
"Nou na dat je bewusteloos bent geslagen hebben we een ambulance gebelden ben je hier heen gebracht en na een dutje van 1 dag ben je weer wakker taadaa." Zegt Damon uitlegend.
"Ohh" weet ik alleen maar uit te brengen.
"Wacht waar is Aiden is alles oké met hem?!" Ik realiseer me opeens dat Aiden ook in elkaar is geslagen en ik weet niet waar hij is.
"Uhmmm ja dus Aiden"
"Wat is er? Is het erg."
"Brooke je moet rustig blijven belooft."
"Ligt eraan"
"Aiden heeft een klap op zijn hoofd gehad en lijd aan geheugenverlies en hij is alles van de afgelopen paar maanden vergeten de dokter zeggen dst het tijdelijk is en dat zijn geheugen terug komt tot die tijd moeten we meespelen anders kunnen ze hersenen weer in de war raken en komt hij in een shock terecht."
Zegt Damon snel en zacht in de hoop dat ik het niet hoor.
"De laaste paar maanden? , dus hij is mij ook vergeten en het feit dat we een relatie hebben?" Zeg ik terwijl de tranen over mijn wangen stromen.
"Hey niet huilen kom hier!" Damon trekt me in een knuffel en probeerd me te kalmeren wat niet lukt hij is me vergeten hij kent me niet eens meer.
"hey ik ga wat te eten halen de dokter komt zo controleren is dat goed?" Vraagt Damon als hij me los laat
"Ja"
"Goed" Damon verlaat de kamer en ik stap uit bed eerst word ik heel duizelig maar daarna lukt het wel ik pak mijn normale kleding van de stoel en ik trek ze aan ik wil zo snel mogelijk weg terug naar huis of na ja school.
Als ik in de stoel bij het raam ga zitten pak in mijn telefoon van de tafel als ik hem ontgrendel is ik een foto van Aiden en mij op mijn achtergrond.
Waardoor mijn tranen weer de vrije loop nemen.
Als ik na een tijdje te kracht vind op te stoppen met huilen kijk in naar almijn berichten niet veel belangerijks een brief van school over dst ik 1 week verlof heb en veel beterschaps wensen.
"Goedemiddag ik ben dokter.Hankes ik kom u even controleren." Zegt een man van middeljarige leeftijd.
"Goed hoe voel je je?"
"Prima"
"Eens even kijken je bloeddruk is goed je suiker en ijzer is wel een beetje laag maar dan moet je maar eerst even eten voor de rest is alles goed vanavond mag je naar huis."
"Dank u wel"
"Niks te danken is mijn werk"
De dokter loopt weg en laat Damon binnen.
"Goed ik heb cola en een pizza punt of sap met een hamburger."
Zegt Damon vrolijk.
"Doe mij maar de pizza" zeg ik met een nep glimlach.
Hou ga ik het volhouden zo ik moet echt een knuffel van Aiden wat dus niet kan want hij is me vergeten.
Een eenzame traan loopt zijn weg naar beneden over mijn wang.
Terwijl ik een beetje probeer te eten maar ik heb totaal geen honger.
Na het eten pak ik al mijn spullen en ga ik met Damon het ziekenhuis uit als ik buiten kom.
Komt de frisse lucht me al te gemoed.
"Heerlijk"
We stappen in Damon's auto en rijden naar school.
"Theo en jij hebben van kamer gewisseld we dachten dat je dat wel fijner zou vinden met dat hele Aiden gebeuren."
Zegt Damon ongemakkelijk.
" ja ik heb op dit moment wel behoeft aan wat Harley peptalk praat." Zeg ik glimlachend.
Als we op school aan komen zijn de gangen leeg Damon loopt mee naar mijn kamer zodat ik de weg niet kwijtraakte.
"Weltrusten Brooke"
"Weltrusten Damon"
Ik loop de kamer binnen en zie Harley op haar bed zitten met een laptop met Teenwolf en ijs.
"Ach Brooke hij heeft het je vertelt he?" Vraagt Harley.
Ik knik en stoort me in de armen van Harley om uit te huilen.
"Hoe moet het nou verder?"
"Ik de dokters gevraagd hoelang het zou duren voordat hij ze geheugen weer terug zou hebben en ze zeiden tussen 3 maanden en een half jaar."
"wat zou lang dat hoh ik echt niet vol"
"Jawel want tot die tijd heb je Theo Angel Damon en mij ,ijs en heel veel Netflix.
En als hij zijn geheugen terug heeft wil je niet eens meer bezet  zijn schat welkom bij de single pringles."
Zegt Harley terwijl ze een bus pringels onder haar bed vandaan tovert.
"Ik heb echt geweldige vrienden" zeg ik half lachend.
Maar toch hoe hou ik het nu voel nu Aiden me is vergeten.

_____________________________________________________________________________________

Neeeeee! AIDEN waarom waarom?!
Niet dat ik dit als schrijver niet al lang wist maar he alsnog
Arme Brooke

Na ja
Please vote comment and follow
Xxx-E-❤