Η αδελφότητα των Ρόδων

κεφάλαιο 52

Η Κρίστα επέστρεψε στη σουίτα της αμέσως μόλις ολοκληρώθηκε η διαδικασία του χτενίσματος της. Ευτυχώς είχε ακόμη λίγο χρόνο στη διάθεση της και θα προλάβαινε να φτιάξει και τη βαλίτσα της. Καθώς άνοιγε πολύ προσεκτικά συρτάρια και ντουλάπια επιλέγοντας ανοιχτόχρωμα βραδινά φορέματα και στενά επώνυμα τζιν αναρωτιόταν για ποιο λόγο είχε καθυστερήσει τόσο πολύ να την ενημερώσει ο κέβιν πως υπήρχε έστω και μια περίπτωση να ταξιδέψουν τόσο σύντομα. Της φαινόταν βεβαίως κάπως παράξενο όλο αυτό αλλά δεν θα καθόταν κιόλας να το σκεφθεί περισσότερο. Αν εκείνος το ήθελε να γίνει έτσι, τότε έτσι θα γινόταν. Κρίμα μόνο που της είχε πει να περιοριστεί σε μια και μόνο βαλίτσα.

Κάποτε την έκλεισε και κοιτάχτηκε στον καθρέφτη για άλλη μια φορά. Της άρεσε αυτό που έβλεπε αν κι έμενε ακόμη να ξαναβάλει κραγιόν και βέβαια να φορέσει και τα κοσμήματα.

Χαμογέλασε στο είδωλο της και πήγε να πάρει την κοσμηματοθήκη της. Ο Κέβιν ήθελε να φορέσει κόκκινη τουαλέτα κι αυτό είχε κάνει θέλοντας να τον ευχαριστήσει όσο μπορούσε πιο πολύ. Το φόρεμα ήταν μακρύ, πολύ μακρύ, της έφτανε ως τους αστραγάλους κι άφηνε εκτεθειμένο ένα μέρος της πλάτης της, ενώ το ντεκολτέ του εκείνη θα το προτιμούσε κάπως πιο βαθύ. Μα εντάξει, δεν πείραζε και τόσο...

Άνοιξε την κοσμηματοθήκη κι έβγαλε μια ρουμπινένια καρφίτσα που είχε σκαλισμένο πάνω της το κεφάλι ενός ζώου που μάλλον λιοντάρι ήταν. Την άνοιξε κι αυτή και την κούμπωσε πάνω της πολύ προσεκτικά.

Μετά, έβγαλε άλλο ένα μοναχικό ρουμπίνι που είχε το σχήμα σταγόνας και ήταν περασμένο σε μια λεπτεπίλεπτη αλυσιδίτσα και το κρέμασε κι αυτό στο λαιμό της πλάι στην καρφίτσα.

Στο δεξί της χέρι φόρεσε κι ένα από τα δαχτυλίδια που της χάρισε λίγο καιρό πριν ο κέβιν και μετά σταμάτησε σκεπτική. Ήθελε να φορέσει κι άλλο δαχτυλίδι καθώς κι ένα ζευγάρι σκουλαρίκια έστω και πολύ διακριτικά αλλά δεν το τόλμησε από φόβο για το τελικό αποτέλεσμα. Το γνώριζε πολύ καλά το πώς τις χαρακτήριζαν τις γυναίκες που έκαναν υπερβολική φιγούρα κι επίδειξη, και καθόλου δεν ήθελε να πούνε τα ίδια και γι'αυτή. Έτσι έκλεισε την κοσμηματοθήκη και την έβαλε πίσω στη θέση της.

Μετά πήρε την τσάντα και το πανάκριβο φίνο παλτό της και κάλεσε κάποιον από τη ρεσεψιόν για να της μεταφέρει τη βαλίτσα της ως το αυτοκίνητο, η οποία ήταν τελικά αρκετά βαριά. Κι όταν έγινε κι αυτό ευχαρίστησε τον γκρουμ και του έβαλε διακριτικά στο χέρι ένα χαρτονόμισμα. Έπειτα μπήκε στη θέση του οδηγού κι έβαλε μπροστά. Ήταν ώρα πια να ξεκινήσει για το σπίτι του κέβιν.