Chaos Between The Devils (Devils #1)

Chapter 2

__Victorique's POV__

SPENCER almost dragged me out of the training room, pulling me out of the scene.

"Hey! Let go of me!"

I demanded as I tried to break my hands free from his hold. Nagulpi ko man si Liza pero hindi ko magugulpi itong lalaking ito. Siya nga ang nagturo sa akin diba?

"Hey--"

"Now that's enough Victorique!" Nagulat nang bigla niya na lang ako isinandal sa dingding. "Unang araw ka pa lang sa club mo tapos gumawa ka na ng gulo. Are you really trying to get in trouble young lady?"

"Di bale di naman alam nila papa."

"I'll tell them."

Humalukipkip ako. "Ano ako? Takot? Eh ano tawag sa'yo? Sumbungero?" Parang maldita na sabi ko.

Bigla siyang umalis sa pagkakasandal ng kamay niya sa dingding at binulsa ang kamay niya.

"No, I'am called your mentor. And since you need some sense knocked out of you, I'll be needing 100 later,"

Halos lumuwa ang mata ko sa sinabi niya.

"What? 100 laps? Are you kidding me?" I almost screamed. "Ugh! You're so unfair!"

Nagdadabog na sabi ko. Balak ko na sana siyang suntukin nang may tumawag sa akin.

"Ate?"

Napalingon ako sa tumawag. I smiled as I saw Eros running towards my direction. He is panting real hard all the while.

"Hey, bro!" Masayang sabi ko saka nakipag-high five sa kanya. "Bakit ka nandito? Diba may klase ka pa?"

Umiling siya. "Well that teacher were having hard time finding me since she's a fat one." What he said was supposed to be funny, but his face were serious. Well that's my brother. Serious face but he is humurous. "And I rushed here as soon I heard that you were having a fight?"

"You're worried about me?" I slowly said.

He shook his head. "Why would I? I just want to witness how you get kicked," Pinandilatan ko siya at pinanggigilan siya ngunit hindi na ako nagsalita at hinarap si Spencer.

"Magpapalit lang ako ng damit kaya huwag mo na akong susundan. Tignan mo nalang si Eros at baka siya naman ang mapahamak."

Spencer looked at me for a moment. Afterwards smiling at me.

"Now what are you up to, Victorique?"

Napamaang ako sa tanong niya sa akin.

"Magpapalit lang, may pinaplano na kaagad?!" Di makapaniwalang sambit ko.

Hindi ko na siya hinintay na makapagsalita pa at umalis na sa harapan niya. Alangan naman kasing pati sa pagbihis ko sa locker room ay susundan niya pa ako.

Since kasi nung time na 'yon. Yung namatay yung nobyo ko ay bantay sarado na ako. Exaggerated kasing mag-alala sina mama at papa. Para namang ako talaga ang target ng lalaking pumatay sa nobyo ko.

But that was the thing I was most curious about. When my parents heard about what happened they became overprotective towards me. Pati nga si mama ay hindi rin pinaligtas ni papa, bantay ng bantay si papa.

Yun ang sweet...

Napabuntung-hininga ako habang inaalala ang mga magulang ko na daig pa ang teenagers kung mag-lampongan.

"Victorique!" Halos mapamura ako nang marinig ko ang boses ng tumawag sa akin. Kaunti nalang talaga ay mauubusan na ako ng pasensya sa lalaking ito.