Panic!

When the day met the night

Het is half Juni Helena zit onder haar lievelings boom met een kop thee in het midden van haar thuin. Ook al is het 28 graden buiten, Helena drinkt altijd thee. Het geeft haar rust. Ze kan nadenken. Over alles wat deze week is gebeurd. Weer een onvoldoende voor wiskunde. Weer naar huis gebeld. Weer ruzie met haar vader.

De deurbel. Wie nou weer, denkt Helena. We krijgen nooit bezoek op zondag. 'Helena kom eens hier', vraagt haar vader. Helena zet haar thee in het gras en staat op. 'Wat is er?' 'Ik heb bijles voor je geregeld, dit is Brendan, hij haalt tenminste wel voldoendes voor wiskunde en is bereidt je te helpen om dat ook te kunnen'.

Voor de deur stond een jongen met blond haar, blauwe ogen en misschien net zestien geworden. Hij had een vriendelijke glimlach, die ook weer iets gemeens had. Hij bleef  maar naar haar ogen kijken. Het werd bijna eng. Gewoon negeren dacht ze.

Ondanks dat het waarschijnlijk een hele aardige jongen was, is Helena heel boos op haar vader. Hij maakte haar zwart in het bij zijn van die jongen en ze had al geen vrije tijd om dingen te doen samen met vriendinnen, omdat ze het al druk had met school en hobby's.

'Hoi, ik ben Brendan Price', zei hij. Haar vader loopt weg. 'Hoi ik ben Helena van der Urie'. 'Mag ik binnenkomen?' 'Oja natuurlijk'. Helena liep samen met Brendan naar de keukentafel. Haar vader was nergens te bekennen. 'Heb je je wiskundeboeken thuis liggen', vroeg Brendan. Helena dacht na, ze lagen boven naast haar bed, maar geen zin om ze te halen. 'Nee sorry, ik denk dat ze nog in mijn kluisje liggen', loog ze. 'Oh, dat is jammer, weet je wel waar je het over hebt gehad'? Vroeg hij. 'We hebben net een toets gehad dus we gaan beginnen met een nieuw hoofdstuk, dus ik heb geen idee', Helena vind Brendan wel oké, maar ze kan er gewoon niet tegen dat haar vader haar dit aan doet.

'Wil je wat drinken', vraagt ze aan Brendan. 'Ja is goed, heb je thee'? 'Houd jij ook van thee'? Vraagt Helena. 'Ja, het heeft iets dat me tot rust brengt'. ' Oh wat grappig, ik heb dat ook'. Helena loopt naar de keuken en zet de waterkoker aan. 'Zullen we buiten zitten, het is lekker weer'. Vraagt Helena. 'Ja is goed, misschien moeten we elkaar beter leren kennen voordat we echt beginnen'. 'Dat is een goed idee'. Ze lopen samen naar buiten en gaan onder de boom zitten.

Het wordt een lang gesprek. Ze praten over elkaars muziek, school, familie en alle andere dagelijkse dingen. Ze komen er achter dat ze op de zelfde school zitten, alleen zit Brendan een niveau hoger. Zij doet havo en hij doet vwo. Wel is Helena een jaar ouder en zit daarom ook een jaar hoger. 'Eigenlijk best raar, jij zit een jaar hoger en een niveau lager en hebt het zelfde niveau als ik', zegt Brendan. 'Ja inderdaad, is dat dan niet heel lastig dat jij alles in een kortere periode moet doen'? Vraagt Helena. 'Je went eraan'. Helena kwam er ook achter dat Brendan meerdere keren is opgepakt. Dus dat gemene in zijn glimlach was dus terecht. Als haar vader daar achter kwam, mocht hij hier niet meer komen. Haar vader was zo'n type die alleen omging met hoogopgeleide mensen die ook nog eens van klassieke muziek hielden. Helena en Brendan waren beide het tegenovergestelde van dat. Ze hieldden beide niet van klassieke muziek en beide nog niet hoog opgeleid. Brendan was ook niet van plan de universiteit te gaan doen, waarom zou hij ook, je gaat toch dood zei hij. 

Helena ziet haar vader voor het raam staan. 'Hoeveel geeft mijn vader eigenlijk voor deze bijlessen'. 'Geen idee, heb ik niet eens gevraagd'. 'Hoeveel wil je ervoor'. 'Weet niet, ik vind het wel gezellig zo'. 'Kom je volgende week weer?' 'Wel als jij je boeken van boven wil halen'. Helena schrok, hoe wist hij dat nou weer. 'Ja is goed'. Niet verder op ingaan denkt ze.

'Hoe was het', vroeg de vader van Helena. Brendan was naar huis gegaan.  Hij bedankte haar voor de gezelligheid, hij kwam dicht bij, misschien wel iets te. Helena was achteruit gestapt en had er niks over gezegd. 'Waarom, waarom moet ik nou weer bijles', Helena was boos. 'Je moeder raadde me dat aan'. 'Wat weet mama er nou van, ze is hier niet eens'. 'Ze hoorde het van een vriendin'. 'Dus als die vriendin in de sloot springt moet ik dat ook doen?' 'Je vond het volgens mijn best gezellig', zei haar vader plagerig. 'Ik ga naar boven', zegt Helena terwijl ze opstaat.