Gone

One shot story only and this is a true story based on my experience

I'm not forcing you to read this story and please don't plagiarized my story and sorry for typo

-----------------------------------------------

Hi ako nga pala si Claire naranasan ko na siguro ang isa sa mga kinatatakutan nyong mangyari at yun ang mawala ang taong nag aruga at nag palaki sayo well yes masakit sobrang sakit let me tell you my story

Pauwi na ako galing sa school ng may tumatakbong kapit bahay namin at pagpasok ko sa bahay sya namang dungaw nya at natatarantang sinabi na "uyy bhem naaksidente si jun" sabi nya na naluluha  si mama naman ay pumunta sa kwarto at nagayos ng gamit na gagamitin sa hospital at dali daling umaalis ng bahay

Makaraan ng ilang sandali biglang pumasok yung kapitbahay namin at sinabing wala na si papa nung narinig ko yung mga katagang yun para akong nanlambot mawalan ng lakas napaupo ako at humagulgol ng iyak
"No buhay pa si papa diba nagbibiro ka lang" sabi ko habang umiiyak niyakap na lang ako ng kapit bahay namin "Hindi Hindi totoo yan di kami iiwan ni papa" tumakbo ako sa kwarto at tiningnan ang litrato ni papa.

Pa kala ko ba walang iwanan. Pa diba pupunta pa tayo sa ibang bansa papatayuan pa kita ng bahay bibilhan pa kita ng kotse pero pa pano ko magagawa yun kung wala ka sa tabi ko kala ko ba kasama kita sa pagtupad ng pangarap ko pero bat mo kami iniwan pa di ko kayang wala ka di ko kaya pa please wag naman ganito oh di ko kasi kaya
Tumatakbo sa isip ko lahat ng pangarap namin ni papa lahat ng gusto nya para sakin

Maya Maya nagring ang cellphone ko si mama "hello anak" sabi nya sakin at umiiyak "ma si papa " sabi ko at pinpigilan ang pagiyak "wala na si papa nyo iniwan na tayo" ma's lalo akong napaluha ng marinig ko mismo Kay mama at narinig din syang umiiyak "ma gusto mo puntahan kita" sabi ko habang pinipigil ang pagiyak sabi nya "wag na" sabi ni mama at umiiyak pumunta ako sa kapatid ko at tita ko at pinapatahan sila

Paguwi ni mama ng gabi ay umiyak sya sa harap namin tulog na mga kapatid ko at kami na lang ni mama ang gising parehas kaming tumutulo ang luha at di matanggap ang nangyari "gusto mo bang sumama mamaya " sabi nya "oo ma " sabi ko at nakatulog na

May kumakalabit sa paa ko si mama pala "Tara na" tumayo ako at naghilamos tapos umalis kami kasama ang isa ko pang kapatid

Pagkarating namin sa labas ng compound nandun nasi Kuya tom at hinatid kami sa Santiago para kunin ang labi ni papa naghintay kami dun hanggang sa nakita Kong binababa ang kabaong ni papa para akong tinutusok ng napakadaming kutsilyo sa sakit na nararamdaman ko hanggang sa tuluyan na sya ihatid sa burulan sa likod ng school na pinapasukan namin at nung buksan na yung kabaong at nakita ko yung papa ko napaiyak na ako ansakit palang makita yung pala mo na wala ng buhay na kahit kailan di na magigising na kahit kailan di mo na makikitang ngumiti hanggang sa lumipas ang araw at libing na nya umuulan pero nung ihahatid na namin sya sa simbahan may kasabay sya na dapat ay wala dahil Hindi naman pwedeng paalisin ay hinyaan na lang at nung ipapasok na sa nitcho si papa di ko na mapigilang umiiyak ng umiiyak NASA likod ko yung pinsan ko at hinahaplos ang likod ko parehas kami ni mama na iyak ng iyak hanggang sa umuwi na kami sa bahay nanatili akong tahimik at sobrang lungkot dumaan ang ilang buwan at maayos naman ang aming buhay pero di ko maiwasan na Hindi sya maalala at hanggang ngayon ay di ko pa dun matanggap na wala na sya move on mga 1% siguro

THE END

Sana nagustuhan nyo and please vote