THE KING.. παράνομος έρωτας

εγω

Ετρεξε με κομμένη ανάσα αφήνοντας της τούφες από τα μαλλιά του να πέφτουν στο μέτωπο του και στάθηκε στο κέντρο του παλατιού αφήνοντας το στήθος του να τρεμοπαιζει...
<< Η ΒΑΣΊΛΙΣΣΑ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΥΟΣ!!!!!
όλοι έτρεξαν στο μέρος του κοιτάζοντας με αγωνία
<< Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ ΕΊΝΑΙ ΕΓΚΥΟΣ!!!!! ΤΡΈΞΤΕ ΝΑ ΤΟ ΠΕΊΤΕ ΣΕ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΓΗ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΊ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΘΑ ΓΙΟΡΤΆΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΊ ΘΑ ΦΑΜΕ ...
Ανέβηκε με φόρα της σκάλες ανοίγοντας το δωμάτιο των παιδιών του  αντικρίζοντας τον γιατρό να κοιμάται αγκαλιά με την κούνια των παιδιών του..ποτέ δεν είχε αληθινούς γονείς και σε ένα σημείο της ζωή του άρχισε να καταλαβαίνει πως τα παιδιά του θα εχουν παππού έναν άντρα που έχασε γυναίκα και γιο από αρρώστια,δεν χτύπησε ποτέ το παιδί του,δεν το άφησε ποτέ μόνο και όμως το έχασε μέσα από τα αγιατρευτα από πληγές χέρια του,έτσι έγινε γιατρός έτσι γιάτρεψε της εξωτερικές πληγές του,έτσι έβγαλε ότι σημάδι τον καθιστούσε αδύναμο για να μην έχει ο κόσμος να λέει ,για να μην έχει ο κόσμος να κρίνει..ο Τζέιμς πλησίασε τον γιατρό και σηκώνοντας τον στην αγκαλιά του τον έβαλε στο μεγάλο κρεβάτι σκεπάζοντας τον καλά.
Ύστερα άφησε από ένα φιλί στα παιδιά του και βγήκε κλείνοντας την πόρτα μα όχι το φως!!!από παιδί είχε φόβους μα κάθε φορά που ματωνε από το άγριο ξύλο από τα έντονα λόγια,και της ακαρδες συγνώμες είχε μάθει να μην κλείνει το φως ,η ζωή του ήταν ριγμένη στο σκοτάδι κάτι που δεν έπρεπε να είναι και η ψυχή του.. χαμογέλασε στο κενό και κατέβηκε της σκάλες παίρνοντας το μονοπάτι του κήπου προς το ατελιέ...άνοιξε απαλα την πόρτα βρίσκοντας την να κοιμάται και τα βλέφαρα της να πέφτουν απαλά στα μάγουλα της,κάθησε δίπλα από το τζάκι κρατώντας ένα καμβά στα χέρια του προσπαθώντας να την ζωγραφίσει ακριβώς όπως ήταν!!μα η τόσο αγνή και Αγγελική όμορφη της δεν μπορούσε να περάσει σε χαρτί,ήταν δύσκολο ένας ζωγράφος να την απεικονίσει γιατί ένα χαρτί μπορούσες να το θαυμάσεις μα όχι και να το έχεις ζωντανά κοντά σου,η ζωγραφική ήταν τέχνη μα και μια λυπημένη μεριά του μυαλού, ζωγραφιζες ότι σου έλειπε μα δεν ήταν εδώ να το πιάσεις,ακόμα και το μυαλό του ποιητή έτσι μπορούσε να δουλέψει,όταν αγαπάς κάτι περισσότερο από την ζωή σου ρίχνεις την αγάπη στο χαρτί και φωνάζεις με ότι τρόπο μπορείς εγώ σαγαπησα τι κι αν αυτό το έμαθε μονάχα ο ήλιος και όχι εσύ,ο καλλιτέχνης δεν ήταν ένας Θεός μα ένας βαθιά ερωτευμένος άνθρωπος που δεν μπορούσε να έχει και απλά φανταζόταν,ο Τζειμς υπήρξε ένας τέτοιος άντρας και τώρα ήταν τόσο περίεργο να ζωγραφίζει και να έχει αυτό που σκέφτεται εκεί απέναντι του να κοιμάται όπως ο άγγελος στον ουρανό,ήταν τόσο παράξενο να αγαπάς και να σε αγαπούν,άφησε κάτω τον καμβά και την πλησίασε απλώνοντας το χέρι για να την αγγίξει,όταν τα δάχτυλα του έδεσαν γύρο από τον ώμο της ένα χαμόγελο φώτισε τα μάτια του....

Εγώ μαζί σου έγινα ζωγράφος
εγώ μακριά σου έγινα ένας αφηρημένος ποιητής
Εγω δεν θα ήμουν ποτέ αυτός που είμαι αν δεν είχες έρθει στην ζωή μου,αν ποτέ δεν σε είχα αγαπήσει και είχα μείνει μίσος κανείς δεν θα ήταν εσύ και κανείς δεν θα μπορούσε να με κάνει να είμαι ο εαυτός μου, χάθηκα εξαιτίας σου , εξαιτίας της αγάπης που σου είχα χάθηκα,

Τα μάτια της άνοιξαν κοιτάζοντας τον Γεμάτη έρωτα..
<< Πως θα λένε το παιδί μας?.. ψιθύρισε ακόμα ριγμένη στον ύπνο
<< Ότι όνομα και να έχει θα είναι το παιδί μας αυτό μου φτάνει
<< Θέλω τόσο να το κρατήσω στην αγκαλιά μου και να του πω πως όλα τελείωσαν πως θα ζήσει ευτυχισμένο...
<< Αν ψιθυρίσω αυτά τα λόγια στα χείλη σου λες να ακούσει?
Η Ασία του χαμογέλασε πλατιά
<< Μπορείς να δοκιμάσεις...
εκείνος γονάτισε κολλώντας τα χείλη του πάνω στα δικά της
<< Σου έχω μια μικρή έκπληξη πρίγκιπισσα μου
<< έκπληξη?θα μου πεις?
<< Δεν μπορώ να σου πω θα έρθεις όμως μαζί μου?
Του έπιασε ενθουσιασμένη το χέρι και σηκώθηκε γεμάτη χαρά
<< Φυσικά βασιλιά μου σου χάλασα ποτέ χατίρι?
<< Μην βιαστείς όμως πρίγκιπισσα πρέπει να βραδιάσει..
Τα μάτια της τον κοίταξαν γεμάτο περιέργεια...
<< Να βραδιάσει?
<< Όταν το ρολόι χτυπήσει πέντε το χάραμα νεαρή μου πρίγκιπισσα....