FOREGONE // h.s.

Three

Ostatnio czuję się trochę gorzej,mój świat trochę wyblakł, pomadka mamy nie jest tak czerwona jak kiedyś, trawa mniej zielona,nawet oczy pani sprzedawczyni straciły cały swój blask.

Spoglądam w lustro, widzę życiowego nieudacznika, moje wszystkie cele, marzenia nigdy nie wychodzą i finalnie jestem nikim.

Nieśmiałość

We wszystkich książkach jakie czytam, osoby takie zawsze są uznawane za słodkie i urocze, jednak w prawdziwym życiu jest nieco inaczej. Ludzie przestawają cię zauważać, jesteś ich cieniem, lubisz śpiewać,tańczyć, grać no i co z tego, nie zrobisz nic w tym kierunku bo zanim zdecydujesz czy dasz radę już ktoś zajmuje twoje miejsce.

Akceptacja

A raczej jej brak. Nie akceptuje siebię, nie chodzi tylko o to jak wyglądam,mój charakter też nie jest nic wart. W filmach gdy pojawia się taka osoba,myślisz o jejku szkoda że nie chodzi ze mną do szkoły, bylibyśmy idealnymi przyjaciółmi, ja bym wiedziała jak takiej osobie pomóc i zrobiłabym to. Tylko że, prawda jest taka, że ja chodzę do twojej szkoly, tylko ty mnie nawet nie zauważasz, dla Ciebie nie istnieje bo nie jestem uroczym aktorem,jestem zwykłym przeciętnym człowiekiem, a tacy dla Ciebie nic nie znaczą prawda?

Wiem, że mogę winić tylko siebie za to jakie jest moje życie.

Ale czasami tak po cichutku sobie marzę o przyjacielu i o tym że miałby piękny uśmiech.

...

O tak wykrzycz światu jak bardzo Cię zranił, pokaż ludziom jak bardzo cierpisz. Tylko wiesz co? Wszyscy mają Cię gdzieś (tak jak mnie), masz rację jesteś nikim. Mówiąc to coraz bardziej roztrzęsionym głosem, wycierałam szybko łzy które spadały na moją twarz, tak wiele mnie różni od niej a jednak czuję jakby była mym odbiciem..

O nie, ja mam wszystko, pozycje, pewność siebię i władzę, a opinie ludzi i ich samych mam gdzieś.

Zasypiając gdzieś tam, bardzo daleko, w zakamarkach jej najskrytszych pragnień, jedno zaczęło być głośniejsze, to o przyjacielu, o pięknym uśmiechu.