'Niet, jij zorgde ervoor dat mijn LEVEN VERPEST IS! HET IS ALLEMAAL JOUW SCHULD!' Riep ik boos, en schoof de stoel weg. Daarbij was alles voorbij, eindelijk eeuwige rust. Je keek me met tranen in mijn ogen aan.
'Niet, jij zorgde ervoor dat mijn LEVEN VERPEST IS! HET IS ALLEMAAL JOUW SCHULD!' Riep ik boos, en schoof de stoel weg. Daarbij was alles voorbij, eindelijk eeuwige rust. Je keek me met tranen in mijn ogen aan.