Nieprzypadkowe

Prolog

  Co oznacza być istoto ludzką? Oni posiadają duszę. Mają prawo wyboru. Wyboru pomiędzy dobrem, a złem. Są kowalami własnego losu. Mogę pozornie wybrać. Wybrać drogę po której będą kroczyć. Mogę rządzić swoim życiem do puki ich świeca w sali wiecznego ognia nie zgaśnie. Ludzkie istoty to ciekawe stworzenia. Potrafią walczyć i cenić każdy oddech ale też zgasić ten delikatny płomyk. Nie tylko swój ale też innych przedstawicieli swojego gatunku. Walczą pomiędzy sobą bez ważnego powodu. To jedyny gatunek w historii, który nie ma żadnych naturalnych wrogów. Jest za to wrogiem innych istot, które nie posiadają wolnej woli i kierują się pierwotnymi instynktami. To jedyne stworzenia który szukają wrogów we własnym gatunku. To dziwne i tak bardzo ciekawe istoty. Kiedyś lubiłam obserwować te istoty i sprowadzać je na zło drogę. Uwielbiałam ich cierpienie. Ból. Rozpacz. Jednak tak samo interesujące było to jak potrafiły się poświęcać. Poświęcać z miłości. To było dla mnie tak samo nie zrozumiałe jak i fascynujące. Dla mnie zaskakujący był sam fakt, że jeszcze nie wyginęli. Potrafiły być tak chciwe, a zarazem cieszyć się z drobnostek. Wręcz głupot. Wystarczył mały gest ze strony tej jedynej osoby, a szaleli ze szczęścia. Ludzie to niezwykły gatunek.