Zwanger voor het huwelijk.

Hel

Uren gingen voorbij.. Ik had zo een honger gekregen. Ik: KARIM DOE OPEN AUB!. Ik bleef roepen maar geen gehoor. Ik wreef over mn buik en liet de tranen over me wangen rollen. Waarom moest ik zo een leven leiden en konden we niet gewoon gelukkig zijn? Honderden vragen die door Mn hoofd dwaalde. Ik ging op bed zitten en er schoot me iets binnen!. Ik had namelijk een reserve sleutel in mijn kamer !! Snel zocht ik hem en opende ik zachtjes de deur. In kleine stappen liep ik bang naar beneden . Ik wou het huis uitrennen maar iets in me zei dat ik dat niet moest doen. Karim zou me sowieso vinden en Dalijk zou hij me iets aandoen. Langzaam liep ik naar de keuken en begon ik te eten als een gek , ik vulde een grote glas met melk en pakte een grote stuk van een chocolade cake toen ging ik op de keukenvloer zitten en begon ik te eten . Karim kwam binnen en ging aan de keukentafel zitten terwijl zijn ogen op mij gericht waren. Ik was bang het verbaasde me dat hij stil bleef . Ik ging verder met eten zonder hem aan te kijken. Toen ik klaar was vulde ik me glas weer . Karim: Heb je honger ?. Ik draaide me rug naar hem toe en negeerde zijn vraag. Karim: als je naar me luisterde en geen domme dingen deed dan hadden we niet zoveel ruzie . Ik voelde warme tranen  langs mn wangen glijden  . Ik antwoordde niet op hem omdat ik wist dat we een hevige ruzie zouden krijgen. Karim : nisrine ?. Ik hoorde zijn voetstappen mijn kant oplopen. Bang draaide ik me om en deed ik een stap achteruit . Karim: ben je bang voor mij??. Doordat hij die vraag stelde werd ik nog banger. Hij lachte flauw en schudde zn hoofd. Karim; denk je dat ik dit zo heb gewild ?. Ik hou verdomd veel van jou dat weet je! Nisrine verpest dit niet door een domme fout. Ik bleef stil . Karim: zeg wat?!. Ik; ik weet niet wat ik moet zeggen. Karim:hou je van me ?. Ik keek hem stil aan. Aan zijn gezicht te zien zag ik dat hij geduld begon te verliezen. Karim: hou je van me ?. Ik knikte zachtjes . Karim: hou je van mij ja of nee?. Ik knikte . Karim: laatste keer dat ik het je vraag hou je van mij ja of nee?!. Ik weet niet Hoe het kwam maar er kwam niks uit me mond ik bleef hem stil aankijken. Karim: je houd niet van me? Is er een ander???. Zijn blik werd donker. Ik schudde hevig me hoofd. Ik: neee er is geen ander. Hij kwam dicht tegen me aan staan. Karim: weet je zeker dat er geen ander is . Ik : nee jaa ik bedoel er is geen ander. Karim: wat is er dan. Ik: ik weet het niet. Karim: je gaat mij nu vertellen wat er aan de hand is . Ik: we hebben gewoon vaak ruzie enzo. Karim: dus. Ik werd nerveus van zijn gedrag. Ik: Karim hou op aub. Karim: met ?. Ik; met dit. Karim: VERDOMME nesrine!! Ik: WAT? Verwacht je dat ik fucking normaal tegen jou ga doen???? Na alles wat ik te weten ben gekomen ?!! Moet ik je met open armen ontvangen ???? Doen alsof er niks aan de hand is ?? . Karim; iedereen maakt fouten. Ik: je hebt het verborgen voor mij!!!. Karim: wij gaan alles nu uitpraten. Hij trok me bij me arm naar de woonkamer waar hij me op de bank duwde toen nam hij plek tegenover mij. Karim: nesrine je snapt dat we 2 kinderen hebben en dit niet zomaar kunnen weggooien? Ik heb je gezegd dat het me spijt ik ben echt niet meer als toen ik wil jou echt niet zo behandelen je verdient dit niet maar ik kan mezelf niet inhouden als ik boos ben ik wil jou niet kwijt. Gleed er nou een traan langs zn wang?. Ik kon me niet inhouden en begon te janken. Hij omhelsde me. Ik: ik word gek zo. Karim: Wollah het is niet nodig dit is niet nodig we kunnen gewoon gelukkig zijn . Na een uurlang praten besloten we opnieuw te beginnen . Gewoon zonder problemen en een gelukkig leven. Karim had beloofd dat hij niks verkeerds zal doen .