Eski tarih kokan binadan yavaş yavaş iniyordum kapıya doğru. Yine o güzel menemen kokusu geliyordu alt komşum nezehat hanımdan . Geldim yine o demir kapının önüne yaşamakla yaşamamak arasında kalmış gibiydim açtım bir cesaretle kapıyı gözlerimi avuşturdum aydınlıktı her yer hemde olmadığı kadar sanki herkes gülüyordu ayrılığa inat sanki oturdum yine evin önüne o soğuk beyaz mermerin üzerine bir yaz ayı sevgiye yoksul kalmıştım.Kalktım yürümeye başladım ve hissettiyim kanadı kırık bir kuş sanki elinden oyuncağı alınmış bir çocuk gibi eksik paramparça biri olarak adım atıyordum her halimden belliydi eksikliyim nere baksam görneye başladım onu avimden az aşağıda sokağın sonun da eski bir kahveci vardı hatırladınmı işte yine ordayım oturdum kahve içiyorum yine her yudumda seni düşünüyorum biliyorum okurkan kırılıyorsun kalbin ağrıyor keşke der gibisin ama söylüyemiyorsun sinirn den bilmem ya belki hatırlarsın saç tellerinden tırnak uçlarına kadar sevdiğimi seni sevin işte o an çünkü ben her hatıradayım her gülüşünde her bakışında her kızışında her kıskançlığındayım hala bitmiyor anıların bitemezde sen bittiğin an kalbim intihar eder işte ozaman bende sensizliği yediririm kendime...
YOU ARE READING
8.Günüm
General FictionUyandınız yine sigaradan acı bir boğaz ve bir deli miğde bulantıs yavaşça kalkıp hangisinin ne zaman gıcırdıdağını ezberlediğim wietzer ahşap parkelerime basarak tuttum lavabonun yolunu evim küçük iki oda birde şirin salonumdu , elimi yüzümü yıkad...
