Backpack Love

Hoofdstuk 1

"Emma ik moet met je praten." hoor ik aan de andere kant van de telefoon. "Hoezo?" vraag ik, terwijl ik weet wat er komen gaat. "Nee ik wil dit niet zo doen, kan ik ergens met je afspreken?" Eigenlijk wil ik nee zeggen maar het zal wel moeten. "Ja prima, kom maar hierheen." zeg ik zo kortaf mogelijk. "Oke dan zie ik je zo." En hij hangt op. Woedend smijt ik mijn mobiel op bed. Ik begin te trillen van woede en het liefste schreeuw ik het uit. Mijn woede veranderd in tranen en ik plof neer op mijn bed. "Wat een eikel." mompel ik door mij tranen heen. Ik blijf zitten en staar naar mijn muur met foto's. Mijn woede keert terug en ik begin alle foto's van mijn muur te scheuren. Elke foto verscheur ik, die met hem en die met haar. Beste vriendinnen zei ze altijd. Wat nou beste vriendinnen. "Kutwijf"roep ik als ik de laatste foto van ons twee verscheur en ik stort huilend in elkaar. Na een paar minuten gaat de bel, en ik raap mezelf bij elkaar.

"Hoi, mag ik binnen komen." vraagt hij als ik de deur open heb gemaakt. Ik knik, want ik weet dat zodra ik iets zeg hij zeker door heeft dat ik heb gehuild. Ook al kan hij dat ook wel zien aan mijn rode ogen. Hij loopt voorop direct naar de woonkamer en ploft neer op de bank. Ik kruip in een stoel en staar hem aan. Het blijft een tijdje stil, totdat hij begint "Emma je weet vast al wat ik ga zeggen of niet?" Ik knik, tuurlijk weet ik dat oen denk ik bij mezelf. "Ik denk dat we beter af zijn zonder elkaar, het werkt niet meer voor mij." gaat hij verder. Ik voel een brok in mijn keel en vecht tegen de tranen. Wees sterk, laat het niet aan hem zien. "Het waren twee leuke jaren, maar hier stopt het voor mij." Er rolt een traan over mijn wang maar ik veeg hem snel weg. "Waarom?" is het enige wat ik kan uitbrengen. "Wat bedoel je?" vraagt hij, ik kijk hem aan en van mijn mag hij neervallen. "Je weet heel goed wat ik bedoel. Waarom?" "Emma ik snap je echt niet." Ik voel de woede in mij omhoog komen, "Waarom met haar, waarom met Sarah mijn beste vriendin, had je niet iemand anders kunnen kiezen?! Al koos je een of andere slet uit een club dat is minder erg dan mijn beste vriendin!" schreeuw ik uit. Hij schrikt van wat ik zeg, "Hoe.. wat?!" brengt hij uit. "Ja, je dacht dat ik het niet wist hé, maar jammer voor jou en haar dat ik jullie zelf heb gezien." Ik kook van woede en het maakte me niet meer uit als de buren het horen. "Toen ik jullie zag, kon ik het gewoon niet geloven. Ik dacht dat je gewoon heel erg zat was. Ik zou je nog een kans geven als je het gewoon eerlijk zou vertellen, maar dat deed je niet." "Wat zou ik je dan moeten vertellen hé? Hey Emma ik heb het met je beste vriendin gedaan" "Ja misschien wel ja! Dan had je in ieder geval het niet vaker gedaan!" ik breek, het wordt me teveel en begin te  huilen. "Hoelang al?" vraag ik door mijn tranen heen. "Al een halfjaar" zegt hij zonder twijfel. "Een halfjaar?!" Roep ik uit. Ik sta op en loop naar hem toe. "Rot op Tim, ik wil je niet meer zien!" "Emma kom op, laat we het uit praten" "Nee ga weg! Ik wil dat je gaat nu." De tranen stromen over mijn wangen. Gelukkig staat hij op en vertrekt hij. Zodra ik de voordeur hoor dicht vallen ga ik op de bank zitten. Er komt geen einde aan mijn tranen. Na een halfuur kom ik een beetje op adem en zet ik de tv aan. Ik heb geen zin om te koken en besluit een pizza te bestellen. Gelukkig ging na een halfuur de bel al en was mijn pizza er al. Vermoeid sta ik op en loop naar mijn kamer, waar ik gelijk in slaap val.

"Piep piep" Ik open mijn ogen en kijk hoe laat het is, 9:30 veelte vroeg. Ik draai me om en probeer weer in slaap te komen maar het lukt niet. Mijn hoofd doet zeer van het vele huilen en ik besluit onder de douche te stappen. Na een lange douche loop ik naar de keuken voor ontbijt, ik vind daar nog een driekwart pizza en besluit om die op te eten. Ik kijk op mijn mobiel en zie dat ik zeven oproepen van Sarah heb gemist. Ik ga naar contacten en verwijder haar naam uit de lijst. "Zo dat is een, nu de andere nog." Ik scrol door de contacten lijst en verwijder Tim. Wat een opluchting is dat. Ik besluit om mijn kamer te doorgronden en alle dingen van Tim en Sarah weg te knikkeren. Na een uur schoonmaken is mijn kamer helemaal opgeruimd en zitten alle spullen van ze in een grote vuilniszak.  Het voelt heerlijk om alle spullen weg te gooien en mezelf er los van te maken maar toch knaagt het nog steeds. Misschien komt het door het huis zelf, vanwege alle herinneringen. Ik voel de tranen alweer komen, maar ik duw ze weg. "Nee niet gaan huilen, zij verdienen mijn tranen niet." spreek ik mezelf toe. Misschien moet ik hier gewoon weg, denk ik bij mezelf. Ik besluit om naar mijn moeder te gaan. Ik pak mijn fiets en ga op weg.

"Hoi mam" zeg ik zodra ze de deur opent. "Hey lieverd" zegt ze verrast. "Kom ik gelegen of niet?" "Ja hoor, kom binnen." Ik volg mijn moeder naar de keuken waar ze bezig is met koken. Ik ga aan de keuken tafel zitten en mijn moeder schenkt een kop thee voor me in. "Hoe gaat het met je?" "Slecht." geef ik toe. "Schatje je komt er wel over heen." "Ja mam vast wel maar ik ben in een klap mijn vriendje en beste vriendin kwijt." Ik neem een slok van mijn thee, "Au verdomme" die was nog te warm. Mam kijkt om het grinnikt. "Grappig?" vraag ik. "Sorry lieverd maar je hebt hem nog geen twee minuten en je wilt er al van drinken, dat is ook niet zo slim." Mam draait zich weer om en gaat verder met koken. "Wat maak je?" vraag ik nieuwsgierig. "Spaghetti" "Lekker is het goed als ik vanavond mee eet?" "Ja dat is goed." Ik help mijn moeder verder met het eten en na een kleine twintig minuten konden we eten. "Wat heb je gister gedaan?" vraagt mijn moeder. Ik slurp een sliert naar binnen en geef antwoord "Tim belde om te vragen of we konden praten, dat hebben we gedaan maar het bleek dat hij en Sarah al een halfjaar bezig waren dus toen heb ik hem weg gestuurd." Ik kreeg opnieuw een brok in mijn keel en in de hap spaghetti op mijn vork had geen trek. "Echt? Al zolang. Goed dat je hem eruit hebt gestuurd. Heb je al wel met Sarah gepraat?" "Nee en dat ben ik ook niet van plan te doen, ze kan voor mijn oprotten" "Maar wil je haar kant van het verhaal niet horen dan?" probeert mijn moeder nog. "Mam nee! Ze heeft het verpest door met mijn vriendje te gaan voor een halfjaar! Daar is niks over goed te praten." de tranen staan in mijn ogen terwijl ik dit zeg. Mijn moeder staat op en komt naar mij toe en geeft me een knuffel. "Schatje het komt wel goed, misschien moet je er even tussen uit." "Wat moet ik gaan doen dan? Op vakantie in mijn eentje?" "Ja schat, gewoon doen. Weet je nog dat je vroeger altijd wilde backpacken? Waarom ga je dat dan niet doen?" "Dat is best een goed idee eigenlijk." geef ik toe. "Zullen we er samen even voor gaan zitten en alles voor je uitzoeken?" "Ja mam dat zou fijn zijn." Na de afwas samen te hebben gedaan, pakken we er een laptop bij en zoeken we het een en ander uit. Al snel hebben we het uitgezocht en is het duidelijk dat ik ga backpacken in Noorwegen. In 2011 ben ik met mijn vader en moeder ook naar Noorwegen geweest. We hebben toen een rondreis gemaakt door het land en dat vond ik toen heel tof. Sindsdien heb ik altijd al een keer terug gewild en nu zes jaar later op mijn eenentwintigste ga ik er rondtrekken. "Dankje mam!" "Geen probleem, ik wil dat mijn dochter zich gewoon goed voelt en dat is nu niet het geval." Nadat we nog even gezellig hebben zitten kletsen, ga ik toch maar naar huis. "Bedankt voor het eten, en voor de gezelligheid het heeft geholpen even mijn hoofd leeg te maken." zeg ik terwijl ik haar een knuffel geef. "Ik ben er altijd voor je lieverd" zegt ze en geeft me een kus op mijn wang. "Dag mam." en ik fiets richting huis. Eenmaal thuis aangekomen, loop ik gelijk door naar bed. En zodra ik lig ben ik  gelijk weg.

// Dankjewel voor het lezen van het eerste hoofdstuk van Backpack Love!                                                Vergeet geen reactie en een stem achter te laten!

xxxx  

Lieke