Chapter 1 🌹

69 3 1
                                    

Rie Adelaide Pov

its been a year since i left him, since i pushed him away, i told him i don't love him anymore , i told him i don't need him in my life, i told him im better off without him

but here i am looking at my phone, at our photos, our old conversations! missing him like crazy, i want to tell him everything why i did that, why i pushed him away, but i am too late now! huli na para sabihin ang lahat. Meron ng bagong nag papasaya sakannya, before ako ang buhay niya pero ngayon may iba na! hindi na ako ang dahilan kung bakit siya nakangiti, kung bakit siya masaya, hindi na ako yung namimiss niya, at hindi na ako yung mahal niya.

1 year ago

"Donny we need to talk"

"Babe nag uusap na tayo, ikaw naman miss mo na ba ako agad?"

"Donny seryosa ako, i need to tell you something"

"Babe, kinakabahan ako mag pro-propose kana ba sakin? hehe joke lang okay im on my way, i love you"

"Okay"

"i said I love you"

"Bye donny"

"tss sungit naman ng love ko, sige na nga see you in a bit! i love you"

pinipigilan ko yung sarili ko umiyak, kailangan ko tong gawin, sana mapatawad niya ako, after 20 minutes of waiting finally donny's here

beep beep

"Babe im here" sigaw ni donny, agad kong inayos ang sarili ko at bumaba

"Hi, dun tayo sa labas?"

"Wala bang kiss muna?" donny said

tinignan ko siya ng masama

"Hala seryoso ang love ko, lika na nga sa labas"

he takes my hand and we walk hand in hand to our balcony, habang nag lalakad kami nakatingin lang ako kay donny at sa kamay namen, how can i do this? paano ko gagawin to? ang saya saya niya!

"Okay babe, here we go! ano ba yung sasabihin mo? at mukang importante yan ha" sabi ni donny, pinag mamasdan ko lang siya, hinawakan ko ang muka niya at pumikit, ito na ang huling beses kong makikita na ngingiti siya dahil sakin, ito na rin ang huling beses kong makikita ang muka niya

"Donny, sa tingin ko kailangan na naten itigil to"

"what do you mean? stop what? hugging each other? okay wait wait eto na aayos na ako"

"No donny, i mean this, us, tayo! i want to end this, i want to end our relationship. Gusto ko ng makipag hiwalay donny"

habang sinasabi ko yun, humikpit ang hawak niya sa kamay ko, nakatitig lang siya sakin na parang gulong gulo sa mga sinasabi ko.

"Why?" mahinahon niyang tanong

"Donny ayoko na"

"WHY?!!!"

"BECAUSE I DONT LOVE YOU ANYMORE!!! MAY IBA NA AKONG MAHAL!!"

pag kasabi ko nun, nag simulang tumulo ang luha ni donny, niyakap niya ako ng mahigpit

"please please, ri tell me that its not true, that me that its just a prank! ri please, hindi ko kaya!"

"donny please lets just end this, ayoko ng saktan kapa!"

"no i love you, i love you so much rie! i can't live without you! please please i'll do anything kahit lumuhod pa ako please just dont leave me!!"

"Donny please stand up, dont make it hard please naman"

"why are you doing this to me huh? am i not enough? masyado ba akong sweet? masyado ba akong protective? masyado ba akong clingy? masyado ba akong seloso? sabihin mo lang ri lahat ng yun babaguhin ko please just dont do this mahal na mahal kita please"

"DONNY ANO BA! TUMAYO KA NGA DYAN!!! HINDI MO BA NARINIG YUNG SINABI KO SAYO? HINDI NA KITA MAHAL! I DONT NEED YOU IN MY LIFE ANYMORE! IM BETTER OFF WITHOUT YOU!!!"

after i said those words, bumuhos ang mga luha ni donny, binitawan niya ang kamay ko, uti uti siya napa yoko at lalong umiyak. Hindi ko na napigilan ang sarili ko at bumagsak ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan bugsak. Ang sakit sakit makita siyang nasasaktan dahil sakin pero kailangan ko tong gawin para samen dalawa, para hindi ko na siya masaktan ng tuluyan pag nalaman niya kung baket ko to na gawa.

"Donny please, just go!"

"HINDI BA AKO SAPAT HA?!!! ADELAIDE 6 YEARS!!! 6 YEARS KITANG INALAGAAN!! MINAHAL HIGIT PA SA BUHAY KO! NGAYON AYAW MO NA GANON GANON NA LANG?!! NAIISIP MO BA AKO? KUNG ANONG NARARAMDAMAN KO? NAISIP MO BA KUNG KAYA KONG WALA KA?! GANON NA LANG BA AKO KAWALANG KWENTA SA BUHAY MO HA?! WAG NAMAN GANTO ADELAIDE! PLEASE PAG USAPAN NAMAN NATEN TO"

"HINDI MO BA TALAGA NAINTINDIHAN DONNY?! HINDI NA KITA MAHAL? WALA NA TAYONG MAG UUSAPAN PA! UMALIS KANA! PLEASE DONNY!"

"HINDI HINDI AKO AALIS! DITO LANG AKO! IPAG LALABAN KO PARIN ANG PAG MAMAHAL KO SAYO! PLEASE GIVE ME A SECOND CHANCE I'LL PROVE THAT I AM WORTH IT! THAT THIS RELATIONSHIP IS WORTH IT!"

"NO DONNY! I DONT WANT YOU ANYMORE!!! HINDI NA KITA KAILANGAN SA BUHAY KO! UMALIS KANA! ALIS!!!"

i start to push him away, hinatak ko siya papunta sa may gate namen, pero nag matigas siya at yumakap sakin! Hindi ko na napigilan yung iyak ko at nasampal ko siya

"UMALIS KANA SABI EH!!"

bumitaw na siya sa pag kapit sakin. at tinulak ko siya ng malakas dahilan ng pag katumba niya. sinarado ko ang gate namen at dumaretcho sa kwarto ko. bago pa ako makaakyan may nakita akong maliit na box sa may lapag ng sala namen, pinunasan ko ang luha ko at pinulot ito, pag kabukas ko hindi ko na kinaya at napa hagulhol na ako, MAG PRO-PROPOSED SIYA!! Kaya pala ang saya saya niya, ang sama sama ko! This day supposed to be our special day pero eto ang kinalabasan, sumilip ako sa labas at nakita kong umuulan na at andun parin si donny sa pag kakaupo niya sa harap ng gate namen umiiyak!

"I'm sorry donny, i love you so much"

Better Left Unsaid || Donny Pangilinan Where stories live. Discover now