Love effect (HERSCHREVEN)

1

Zie hier! Het eerste herschreven hoofdstuk van Love effect :) Ik hoop, dat zoveel jaren later, jullie het herschreven verhaal beter zullen vinden. Voor degenen die enkel deze versie gelezen hebben, ben ik uiteraard ook heel benieuwd naar jullie mening.

Enjoy!

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Vandaag was een dag waar ieder mentaal gezond mens tegenop zag. Een dag waar je het liefst niet aan dacht. Een dag die je terug bracht naar de werkelijkheid en je uit een wereld haalde vol zonnige gevoelens.

Je kon het al raden: het was één september. Ik zuchtte inwendig toen het irritante geluid van mijn wekker tot me doordrong. Ik zou een moord plegen om nog een paar minuten te kunnen blijven liggen. Hoewel... Moest ik dat doen kon ik nog vele uren doorbrengen op een harde, stoffige matras in de gevangenis. Geef mij dan toch maar dit warme, zachte bed. Een gefrustreerde kreun verliet mijn mond en met moeite zette ik de wekker af. Of ik probeerde toch, want je wekker afzetten terwijl je ogen nog gesloten waren, was geen gemakkelijke opgave. Nadat ik een boek, wat lege eetverpakkingen en mijn mobiel van mijn nachtkastje had laten vallen, lukte het me uiteindelijk. Elke beweging die ik nu maakte kostte me een fortuin aan energie, zo moe was ik. Het was dan ook nog maar zes uur. Als ik het wetboek kon aanpassen, was het al lang verboden om op dit uur op te staan. Ik had echter niet veel keuze, want op mijn eerste schooldag wilde ik er wel een beetje opgeknapt uitzien. Make-up opbrengen kostte me tijd, zeker omdat ik er niet zo handig mee was. Als ik er zo bij stilstond, was ik in héél veel dingen niet handig. Drie zuchten later besefte ik dat de tijd begon te dringen en ik sloeg het blauwe smurfendeken van me af. Dit deken was het bezit van Isabel, dat zevenjarige kleine monster dat ik mijn zus mocht noemen. Het was haar favoriet deken en ze sliep er bijna elke nacht mee. Nu hing het echter op de wasdraad te drogen en wetende dat ze slecht sliep zonder haar smurfig deken, had ik het stiekem gepakt.

Ja, ik had ook mijn monsterlijke momenten. Alleen viel het wel te begrijpen nadat ze op mijn witte All Stars had zitten kladden, met weet ik veel wat voor spul. Een luide geeuw verliet mijn mond en ik nam niet de moeite om mijn hand ervoor te houden, ik zat hier toch alleen op mijn kamer. Nadat ik de slaap uit mijn ogen had gewreven en me even goed had uitgerekt, stond ik op. Even duizelde alles om me heen, omdat ik te vlug was opgestaan, maar al snel was mijn zicht terug in orde.

Op het moment dat ik naar mijn kleerkast liep, vielen mijn groene kijkers op de lege vissenkom. Een triestig gevoel overviel me toen ik terugdacht aan mijn twee goudvissen, King en Kong, die waren gestorven. Zo vergeetachtig als ik was, had ik ze voor een té lange tijd vergeten eten te geven. Gisteren had ik met veel tranen afscheid van ze moeten nemen. Al hadden de uien die mijn moeder aan het snijden was daar ook een grote invloed op gehad. Elke keer weer, als ik ook maar in de buurt kwam van de duivelse groenten, veranderde mijn ogen in twee grote watervallen.

Begon het ze nooit te vervelen om altijd maar mensen aan het huilen te maken, of was het gewoonweg hun duivelse hobby? Hoe dan ook, ik had de vissen doorgespoeld in het toilet, zodat ze een mooi leven na de dood hadden in de riool.

Ik glimlachte nog even zwakjes naar de vissenkom en nam een lichtroos, mouwloos shirt uit mijn kleerkast. De zon scheen nog vrij fel, dus te koud ging ik het zeker niet hebben. Ook nam ik nog wat proper ondergoed en een zomerbroek. Ik liep met veel moeite naar de badkamer, maar ik moest het mezelf per se moeilijker maken. Mijn broekspijp hing op de grond, omdat ik het niet goed vast had, en ik gleed daardoor uit. Nog net op tijd kon ik mijn handen voor me uitsteken om toch ietwat mijn val te breken. Toch schoot er een pijnscheut door me heen.

'Weer even handig als altijd, zie ik.'

De schorre slaapstem van mijn vader drong mijn oren binnen. Ik kreunde pijnlijk als reactie en in de plaats van zo lief te zijn om me recht te helpen, of een ambulance te bellen, zag hij dit als een geschikte opportuniteit om me voor te steken in de badkamer.