MY player

20ο κεφαλαιο

(παρακαλώ διαβάστε τα μαύρα γράμματα κάτω!Είναι σημαντικά!Καλή ανάγνωση!)

*Άλεξ POV*

"Λέγε!τι θες?"ρωταω τον Κώστα απότομα

"Σε παρακαλώ ηρέμησε!Ήρθα να μιλήσουμε σοβαρά!"λέει και το ύφος του είναι σοβαρο

"Εντάξει..πες μου!"λέω πιο ήρεμος

"Συγνώμη!Πραγματικά συγνωμη ρε φίλε!Δεν ήξερα τι έκανα!Μισώ τόσο πολύ τον εαυτό μου!Είμαι ένας μαλάκας!Αυτά που έκανα μου βγήκαν τόσο αυθόρμητα!Τοσο φυσιολογικά!Δεν είχα σκοπό να κάνω τίποτα από την ώρα που μου είπες ότι κάτι τρέχει με εσένα και την Μάρα..αλλά το μυαλό μου έπαιξε μαζί μου και νίκησε!"λέει μετανιωμένος

"Γιατί δεν μου μίλησες?..Όχι ότι θα σε άφηνα να κάνεις κάτι μαζί της..."λέω

Γελάει ελαφρά "άστα αυτά!Με συγχωρείς?"με ρωτάει όλο ελπίδα

"Ναι ρε σε συγχωρώ!"λέω ένα πλατύ χαμόγελο εμφανίζετε στα χείλη του

"Φίλοι?"με ρωτάει και μου δίνει το χέρι του

Τον αγκαλιαζω(φιλικά)...

"Πες στην Μάρα να έρθει!"λέει ο Κώστας

Τον αγριοκοιταζω αλλά για πλάκα

"Για να μάθει ότι τα βρήκαμε εννοώ!"λέει και γελάω ελαφρά

"Πάω!"λέω

Ανεβαίνω τα σκαλιά και πάω στο δωμάτιο μου

Βλέπω την Μάρα με γυρισμένη πλάτη γιατί κοιτάει το μεγάλο παράθυρο πάνω από το κρεβάτι μου και ακούει μουσική...

Παω από πίσω της και την τρομάζω..

Τσιριζει και εγώ γελάω

"Έλα ρε Άλεξ!"λέει και πιάνει την καρδιά της

"Συγνώμη μωρό μου!"λέω με πνηχτα γέλια

"Τι θέλεις?"ρωτάει λίγο νευριασμένη???

"Γιατί νευριασες μωρό μου?"την ρωτάω

"Δεν μου αρέσει να με τρομάζουν!Τελως πάντων πες μου τι θέλεις!?"λέει ήρεμα

"Έλα κάτω μαζί μου!"λέω και σηκωνετε αμέσως..

Κατεβαίνουμε τα σκαλιά και μόλις βλέπει τον Κώστα χαμογελάει πλατιά γιατί μάλλον καταλαβε ότι τα βρήκαμε

"Τα βρήκατε?"ρωτάει χαρούμενη

"Ναι!"λέμε ταυτόχρονα με τον Κώστα και γελάει λίγο

"Μάρα..και πάλι συγνωμη!"λέει ο Κώστας..

"Αυτά τελείωσαν!Τώρα όλα καλά!"λέει η Μάρα χαμογελαστα