Sokak Prensesi

🎒2.bölüm🎒

Allah ım sabır ver bana.Bir rahat bırakmadılar gittiler.Tamam Ceren ı anladım o doğuştan salak. Ama Açelya uydu şu Ceren e. Resmen üstümde zıplıyorlar.İlla diyorlar ki biz bugün hiç dayak yemedik gel bizi döv .

Bende bıtkınlıkla yataktan doğruldum.Ceren zafer dansı yapıyordu.Açelya ise elini başına koymuş,kafasını sağ sola sallıyordu.Yastıklakrdan birini kapıp Ceren ne attım.Yastık ayağına takıldı.Ve ya yere kapaklandı."oh"dedim.İyi olmuştu.Canıma değsin.Açelya ya bakınca kıkırdıyordu.Şuna bak hem güçlü hem suçlu.Bir yastık daha kapıp Açelya nın kafasına yolladım.Bana şaşkın şaşkın bakıyordu.Ayy ben ne günah işledim de karşımdakiler bana iki de bir şaşkın bakıyor.Zaten şu dünkü cafe de uğraştığım iki çocuğa hala sinirliydim.Bir de Açelya şaşırınca sinirlerim tavan yaptı.Ama onun şuçu yoktu .Bilmiyordu olayları.

Her neyse kızlara mutfağa geçmelerini söyledim.Onlarda kafalarını olumlu anlamında salladılar.Onlar odadan çıkınca bende lavaboya gidip gündelik işlerimi yaptım.Sonra da odama geçip gardiobumun karşısında durdum.İçinden beyaz bilek pantolon üzerine koyu yeşil gömlek giydim.Gömleğimi pantolonunun içerisine soktum.Saçımı da tarayınca hazırdım.Hemen aynanın karşısındaki sandalyeye oturup saçımı taradım.Hazırdım.Hemen mutfağa geçtim.Babaannem kahvaltı hazırlıyordu.Bende ona yardım etmeye başladım.

Kızlarda yardım etmek istedi.Olumsuz cevap verdim.Aslında izin verirdim.Ama Ceren vardı.En son Açelya nın evindeyken yardım etmek istedi ama keşke yardım etmeseydi.Her yeri kırıp döktü.Boş bıraksak yine aynı .O yüzden gözümüz Ceren de.Böyle düşünürken kahvaltı hazırdı.Ben ve Açelya sakince yemeğimizi yiyiyorduk.Ama Ceren sanki üç ay aç bırakmışız kızı . Allah akıl fikir versin.Ne diyim artık.

Kahvaltımı bitirince eşyalarımızı alıp kapıya yöneldik.Ayakkabılarımızı giyorduk.Ben ayağıma siyah ayakkabı larımı geçirdim.Babaannemle vedalaştık.Sonra evden çıktık.Okula doğru yürüyorduk.Hiç kimse konuşmuyordu ki Açelya söze kondu

"Deren.Dün cafe de işler nasıl gitti?"diye bir soru yöneltti.Bende sorusuna cevap yöneltim.

"Hiç sorma kızım.Başıma ne geldi tahmin bile edemezsin."dedim.Ceren hemen

"Kız ne oldu.Anlat lan."

"Tamam lan.Anlatıyom.
*******
*******************olay böyle kızlar.Her ikisi de şaşkınca bakıyordu.Onlara dönüp

"Kızlar lütfen şaşkın olmayın.Dün kü olay geliyor aklıma."deyince şaçırmayı kesmişlerdi.Ceren konuşmaya başladı

"Kızım sen salak mısın.İki tane erkek.Er-kek.kaçırılır mı? Bak siyah saçlı çocuk hiç yapmadığı şeyi sana yapmış.Kaçırılır mı?"

Yaaa sabır.Ben ne diyom bu kız ne diyor.Açelya Ceren nin kafasına yapıştırdı.Ve konuşmaya başladım

"Bence yaptığı salaklık değil.Eğer asıl senin dediğini yapsaydı işte o salaklık olurdu."

Ha çok yaşa be kızım.Aferin sana.Ceren ise itiraz ede ede okula vardık.Ceren e susmasını söyledik.Ve sustu.Sustu.Ceren DEMİR ilk kez söz dinledi. Ya bu bir mucize yada kıyamet yaklaştı demek oluyor.Şaşırmamak için kendimi zor tuttum.Açelya da öyle.Beni üzmek için kendini tutuyordu.Gerçekten de şanslıydım. Böyle arkadaşların olması harika bir şey.Onlar benim ailem ,hazinem.Onları hiç bir şeye değiştirmem.Bunları düşüne düşüne sınıfa vardık.Hemen sırama geçtim.Önümede kızlar.

Dışarı çıkmayacaktık.Zilin çalmasına altı yedi dakika falan vardı.Bizde kızlarla sohbet etmeye başladık.Açelya akşam bizi evine davet etti.Benim bu olayı unutmamı istemiş.Önce kabul etmedim.Ama sonra o kadar ısrarla kabul ettim.Cafe den sonra evime gidip birkaç eşyalarımı alıp öyle geçeçektim.Sonra da Açelya ya geçip sokak dövüşleri ne kaçaçaktık.