Ο αγαπητός μου λυκειάρχης

Κεφάλαιο 3

Αθανασίας POV

Έτσι όπως με είχε πάρει ο ύπνος ακούω να χτυπάει το τηλέφωνο μου.

(το τηλέφωνο της Αθανασίας)

Στο τηλέφωνο ήταν η Ναυσικά. Απορώ γιατί με πήρε τηλέφωνο στις 4 ώρα το απόγευμα.
Ναυσ- Έλα Αθανασία. Τι κάνεις;
Αθ- Μέχρι πριν από λίγο κοιμόμουν.
Ναυσ- Ωχ συγγνώμη που σε ξύπνησα.
Αθ- Δεν πειράζει. Εσύ όμως γιατί με πήρες.
Ναυσ- Αα κανονίσαμε με τον Πέτρο να πάμε για μπάνιο στην θάλασσα και σκεφτήκαμε αν θέλεις να έρθεις
Αθ- Δεν ξέρω. Σεπτέμβριος και μπάνιο δεν μου κολλάει.
Ναυσ- Απλά είπαμε να πάμε για ένα τελευταίο μπάνιο μιας και από αύριο αρχίζουν τα σχολεία. Έλα σε παρακαλώ.
Αθ- Καλά θα έρθω. Σε ποια παραλία θα πάμε;
Ναυσ- Θα έρθω από το σπίτι σου για να πάμε μαζί στην τάδε παραλία. Έρχομαι τώρα.
Αθ- Εντάξει σε περιμένω.
Η Ναυσικά δεν θα αργούσε πολύ μιας και τα σπίτια μας είναι δίπλα.
Ντριν Ντριν
Αθ- Περίμενε έρχομαι
Ναυσ- Λοιπόν ήθελα να σε ρωτήσω αν έχεις μαγιό;
Αθ- Ναι έχω. Περίμενε με εδώ μέχρι να ετοιμαστώ.
Ναυσ- Σε πειράζει που είπα στον Πέτρο τι έγινε σήμερα;
Αθ- Όχι δε με πειράζει. Άλλωστε θα του το έλεγα και εγώ σήμερα.
Ναυσ- Οκ. Πήγαινε πάνω γιατί ο Πέτρος μας περιμένει στην παραλία.
Αθ- Οκ πάω.
Ανέβηκα τις σκάλες και πήγα στο δωμάτιο μου για να ετοιμαστώ. Όταν φόρεσα το μαγιό μου κατέβηκα κάτω για να το δείξω στη Ναυσικά.
Αθ- Ναυσικά σου αρέσει;
Η Ναυσικά με κοιτούσε με γουρλωμένα ματιά και μάλλον δεν της άρεσε.
Αθ- Κατάλαβα είναι απαίσιο. Το σώμα μου είναι χάλια και όλοι θα γελάνε μαζί μου. Είπα και πήγα να βάλω τα κλάματα.
Ναυσ- Τι λες κοριτσάκι μου; Το σώμα σου είναι υπέροχο και το μαγιό το αναδεικνύει πάρα πολύ ωραία και μην βάλεις τώρα τα κλάματα.
Αθ- Εντάξει. Αντε φεύγουμε;
Ναυσ- Ναι πάμε.
Βγήκαμε από το σπίτι. Κλείδωσα και κατευθυνθήκαμε προς την παραλία συζητώντας διάφορα πράγματα.