D-09/4

1.2K 90 30
                                    

      Maya cesetlerin olduğu yerdeydi. Yere çömeldi dizlerini karnına çekti. Bir süre sonra deneyin etkisi geçmeye başladı. Geçici bir deneye denek olmuştu. Buna sinirlenmişti çünkü üşümeye başlamıştı. Sesini çıkarmadı çünkü kimse onu çıkarmazdı.
       Kapı kitliydi zaten. Yani yardım etselerde zaten çıkaramazladı. Biraz daha üşümeye başladı. Deneyin etkiside zaten şansına şu zamanda giderdi ya. Kendi şansına sövdü. 
       Desmond babasına bağırıyordu. Hayır orada karanlıkta Maya tek başına olduğundan değil, eğer o kız oradan çıkarsa cesetlere ne yapıldığını herkese anlatacaktı ve olanlar olacaktı.
      Uzun bir ikna etme sonucunda odanın anahtarını aldı ve odanın olduğu yere gitti. Anahtarı soktu ve döndürdü. Kilit açıldı. Kapıyı açtı ve Maya'yı çıkardı. Maya hem kendine hemde Desmond'a sinirliydi. Çıkarken titriyordu. Gerçekten titriyordu. Çok fazla üşümüştü. Ve çıkar çıkmaz gözleri kapandı...
      Uyandığında revirdeydi. Hemşire serum bağlıyordu. Yanıyordu cayır cayır. İçeriye Nigel Storm girdi:

   "Saygısızlığın sonu bu olur işte."

   "Hâlâ derdiniz bu mu? Affedersiniz ama dediğim gibi ben insanlara güvenmiyorum. Saygı gösterdiğüm insanlar hayatımı mahvetti. Babamın müdürüne saygı gösterdiğim hâlde babamı işten kovdu ve adam tutarak öldürdü, annemi öğretmenim öldürdü, kardeşimi amcam öldürdü. Şimdi söyleyin bana ya sizde öyleyseniz beni mi öldüreceksiniz? Ben yaşamak istiyorum. 16 yaşındayım ve benimde bir hayatım var. Sizin oğlunuz bu hâlde olsa ne yapardınız?"

      Nigel Storm şaşırmıştı. Böyle bir cevap beklemiyordu. Nigel Storm odadan çıkacakken Maya arkasından:

   "Eliniz unarım iyidir. Bay Storm. Beni anlayışla dinlediğiniz için teşekkür ederim."

   "A-ah rica ederim. Bayan Danny, lütfen sağlık raporlarını Desmond Storm'un odasına bırak."

   "Peki efendim."

   "Maya, ateşin düşünce odana gidiyorsun!"

   "Tamam."

      Bayan Danny, Maya'nın sağlık raporlarını Desmond'a teslim etti. Desmond biraz tedirgin oldu. İşte dosyada yazılanlar:

Hasta adı: Maya Olivia
Denek numarası: Denek-09

Rapor: Denek-09'a yapılan deney geçici bir süreliğine değil, arada ataklar geçirecektir. Her an hırçın olabilir. Bir oda da tutulması önerilir.

      Desmond korkmuştu. Hiç kimseye zarar vermesini istemiyordu.
      Maya'da bu sırada odasında camdan dışarı bakıyordu. Kapısı açıldı. İçeriye Desmond girdi. Maya ona doğru döndü. Başı hâlâ ağrıdığı için yavaş haraket ediyordu. Bir ara dengesini sağlayamadı az kalsın düşüyordu. Desmond onu son anda tuttu.

   "Maya bir süreliğine deney odasında kalman gerek."

   "Neden?! Artık denek olmak istemiyorum!" diye bağırdı ve kolunu Desmond'un elinden çekti. Desmond bir an duraksadı. Bunu fırsat bilen Maya odadan dışarı çıktı. Hızlıca merdivenlerden indi. İki kez tökezlesede umursamadı.
      Bahçeye çıktı ve derin nefes aldı. Kimsenin olmadığı bir bölgedeki ağaca geçti ve oturdu. Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Neden onun gibi iyi insanlar üzülüyordu? Neden hep o ağlıyordu?
      Desmond bu sırada Maya'yı aramaya başladı. Müzik odasına, her yere baktı. Bahçeyi gezdi ve sonunda Maya'yı buldu. Yanına geldi ve direk söze girdi:

   "Maya lütfen beni dinle ve sakın sinirlenme."

   Maya başını kaldırdı, göz yaşlarını sildi.

   "Maya seni deney odasına götürmeliyiz çünkü deney başarısız oldu. Arada ataklar geçireceksin, çok kötü. Kimseye zarar gelmesini istemeyiz değil mi?"

   "Ben artık özgür olmak istiyorum. Tutsak değil. Benim hayallerim var. Toz pembe, mavi karışımı. Gri-Beyaz duvarlar arasında acı çekmek değil. Ben senin kuklan değilim. Neden deneylerini kendi üzerinde denemiyorsun?"

      Desmond şaşırdı. Çünkü o haklıydı. Elinin ıslandığını fark etti. Eline bakınca ağladığını fark etti. Sonrasında tutamadı. Maya ona bakınca şaşırdı "Dur ağlıyor mu o?" diye bakış attı.
     Desmond, kolunu açtı. Maya'nın gözleri büyüdü ve ona şaşkınlıkla baktı. Kolunu alıp kendine doğru çekti. Belki boyadır diye dokundu. Hayır, gerçekti bu. Sahte değildi.

   "D-desmond! Ciddi olamazsın!"

   "Hayır ciddiyim. Bu gerçek!"

      Maya koluna bir daha baktı:"Denek-06" yazıyordu Desmond'un kolunda...

  

Denek-09 #wattys2018Where stories live. Discover now