Sevmek ne uzun kelime!
Derin deniz mavisi.
Ne zaman geleceksin?
Başın döner, gözlerin kararır, ve bilincini yitirirsin. Sonrası sonsuz karanlık. İşler bir kere kötüye gitmeye başladı mı durduramazsın, ardı arkası kesilmez, dibe battıkça batarsın. Bir noktadan sonra her şeyin normale dönmesi için değil de, işlerin bundan daha kötüye gitmemesi için dua edersin. Bir çare, bir çıkış yolu ararsın kendine. Ama tüm bu aramalar boşunadır. Ne sesini duyan biri vardır etrafında, ne de çaresizliğini gören. Tek başınasındır bu hayatta, taki aşık olduğun kişi yanında olursa her şey düzelebilir. Aldığın hiçbir karar tatmin etmez. Seçtiğin tüm yollar çıkmaz sokaklara götürür seni. Hikayenin bittiğini düşünürsün, sonra nefes aldığını fark edersin ve aldığın her nefes seni hayatta tutacak olan bir umuda dönüşür. Her kaybedişte yeniden başlarsın. Daha da güçlenerek başlarsın. Ve daha da hızlanarak dibe batarsın. En dibe batarsın. Başın döner, gözlerin kararır, ve bilincini yitirirsin. Ama o, başkasıyla mutlu olur ve sen onun umurunda dahi olmazsın.
Denizi mavi gösteren gökyüzüdür ya hani ?
Beni de mutlu gösteren sensin…
Sonbaharın ilk yağmuru ,toprağın silik kokusu…
Elleri açık, gözleri kapalı durmuş öylece…Yüzünde hafif bir tebessüm..Çocuk gibi etrafında dönüp , sevinçle gülüyordu...Hayatında en mutlu olduğu anlardan biri..Yağmur damlasının yüzüne her vuruşunda hafifçe soluğu kesiliyordu..Yağmurun yağması onun en mutlu olduğu anlardandı..Belki de sevdiği adamdan sonra tek mutlu olduğu andı.
