Secrets (Harry Styles Fanfic Greek)

Chapter 1

Chapter 1 

Alex's POV

              

Ήταν μια ακόμα χρονιά . Θα περνάω τον περισσότερο χρόνο στο σπίτι εφόσον δεν θα έχω κάτι άλλο να κάνω ως συνήθως . Κανείς έτσι κι αλλιώς δεν θέλει να κάνει παρέα το κορίτσι με τους νεκρούς γονείς . Σηκώθηκα αργά σήμερα έβαλα ένα απλό μπλουζάκι με τα Converse μου .Έπιασα τα καστανά μαλλιά μου σε μια αλογοουρά κι πήρα την τσάντα μου από κάτω από το γραφείο μου . Κατέβηκα κάτω κι έφαγα πρωινό . Μόλις τελείωσα μάζεψα την κουζίνα κι περπάτησα προς την εξώπορτα . Περίμενα για λίγο αλλά μετά από περίπου πέντε λεπτά είδα το λεωφορείο να πλησιάζει . Τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας μου έχουν  δικά τους αμάξια αλλά εγώ συνεχίζω να πηγαίνω με το λεωφορείο . Δεν είναι τόσο φοβερό όμως . Δεν έχω έξτρα έξοδα για βενζίνη , εξάλλου καλά καλά δεν έχω λεφτά να πληρώσω το ρεύμα όχι κι ένα αμάξι . Από τότε που οι γονείς μου πέθαναν τα βγάζω με τα βίας πέρα . Δουλεύω τα σαββατοκύριακα στο εστιατόριο κοντά στο σπίτι μου αλλά κι πάλι είναι δύσκολο να συντηρείς ένα σπίτι .

Μπήκα στο λεωφορείο κι βρήκα μια κενή θέση . Μετά από λίγα λεπτά φτάσαμε στο σχολειό . Κατέβηκα σιγά σιγά κι βγήκα στο προαύλιο . Δίπλα μου παρατήρησα την Ashley Loren . Η Ashley  είναι ένα από τα πιο δημοφιλή κορίτσια στο σχολειό σε αντίθεση με μένα . Μου έριξε ένα δολοφονικό βλέμμα κι άρχισε να προχωράει ξανά . Μπήκα στην τάξη της Βιολογίας κι κάθισα στο πιο πίσω θρανίο που είδα με το μάτι μου . Οι υπόλοιπες θέσεις δεν είχαν  γεμίσει ακόμα αλλά καθώς περνούσε η ώρα όλο κι περισσότερα παιδιά έμπαιναν στην τάξη . Το κουδούνι χτύπησε αλλά ακόμα η θέση δίπλα μου ήταν κενή. Το τελευταίο που χιαζόμουν ήταν ένας συνεργάτης που στο διάλειμμα θα κάθετε να λέει στους φίλους  του τι άτυχος είναι που κάθετε δίπλα μου . Ο δάσκαλος μας κ. Κ. Κιμπερλαν  μπήκε μέσα κι κάθισε στην έδρα . Μετά από το πολύ 2 δευτερόλεπτα η πόρτα ξανάνοιξε . Ήταν ένα ψηλό αγόρι  με μαύρα μαλλιά που έκρυβαν τα πανέμορφα καφετιά μάτια του . Φορούσε ένα σκισμένο τζιν Armani κι ένα jacket Roberto Cavali . Ζήτησε συγγνώμη για την αργοπορία του κι προχώρησε προς το μέρος μου.

"Είναι πιασμένη" με ρώτησε ? “

Κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά χωρίς να γυρίσω καν το κεφάλι μου . Άφησε την  τσάντα του κι κάθισε . Έβγαλα το βιβλίο μου αλλά καθώς σηκώθηκα αντίκρισα το πρόσωπο του να με κοιτάζει προβληματισμένο .