Namiastka ideału w beznadziei istnienia

Pięknooka

Pięknooka dziewczyna
Z niebem w oczach.
Dwa błękity, głębokie.
Świecące jak gwiazdy.
Zmienne.
Burzowe, deszczowe.
Słoneczne, pogodne.
Moja Pięknooka.

Ile zła widziała?
Ile zła doświadczyła?
Anielska dziewczyna,
Pełna piekielnych przeżyć.
Wzbogaciła się o dar.
Dar zaćmienia.
Przyćmiewa wszystko co złe, dając dobru szansę
By rozkwitnąć.
Zaćmienie w jej oczach.
Złote promienie na tle ciemnego nieba.
Nieba na chwilę przed wschodem.
Jest w nich historia.
Opowieść o słońcu, które krąży nad naszymi głowami.
Możesz ją dojrzeć, obserwując Pięknooką.
Musisz starannie patrzeć, analizować.
I zrozumiesz.
W jej oczach ukryty jest sekret piękna.
Sekret istnienia.
Jedno spojrzenie sprawia, że mój świat zamienia się w chaos uczuć i pragnień.
Gdy nasze oczy spotykają się, czas staje w miejscu.
Pójdę za nią do piekła, gdyż trwając obok niej będę mieć nieb przy sobie.
U jej boku pojmuję istotę życia.
Mam gwiazdy, mam słońca, mam księżyce.
Mam wszystko, gdyż mam Pięknooką.

I.S.