Adından aldığı parlak, sarı saçları, inceliği ama haksızlıklara karşı taviz vermediği sertliği, inadı... Alışılagelmiş düzene ve Demir'in okuldakiler üstünde kurduğu otoriteye karşıydı Güneş. Tamam, başında yeterince dert vardı ve daha fazlasına hiç de ihtiyacı yoktu. Olabildiğince uzak durmaya çalışacaktı yaklaşmaması gerekenlere. Atagül Lisesi'ne adım atarken aklından bunlar geçiyordu. Ta ki lacivert gözlere sahip macerası, henüz uzunca bir süre keşfetmeyeceği geçmişi, onu bekleyen şeyleri tahmin bile edemeyeceği geleceği ve kendine verdiği söze onlarca kez ihanet ettirecek derdi; sırada yanında oturuyordu.
O gün sınıfta başka bir sıra boş olsaydı, acaba yazılmış tüm o satırlar ve yaşadıkları değişir miydi? Merak ediyorum. Acaba severler miydi birbirlerini, inatlaşmasalardı? Ya da varlıklarının bu kadar değerli olduğunu bilerek mi sarılırlardı, atlattıkları onca zorluk hiç yaşanmasaydı?
Renklere renk katan umuduyla kayıplarının yasını tutmaya devam eden Güneş'in Atagül Lisesi'ne gelişiyle başladı her şey, gibi düşünebilirsiniz. Ama aslında bundan çok öncesi de vardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Alya Öztanyel- Gölgelerin Ardından
Teen FictionYazardan Not: Biz ikinci bir şansı hak ettiğimize inandığımız için buraya geldik. Engellerin, yanlış kararların ve gençliğin o baş döndüren arzularının yanında; ailelerimizin ve başımıza gelenlerin kurbanı olduk. Biz bu hayatı istemedik, ama yaşamak...
