Alya Öztanyel- Gölgelerin Ardından

Arda

Ona en çok şey ifade eden kişiyi korumak, hiç bu kadar zor olmamıştı.

Küçükken her şey daha kolaydı. Güneş'in de onun da başka arkadaşları vardı tabii. Yine de her sabah uyanınca birlikte okula gittikleri gibi, akşamları da en son soluğu babasının kafesinde alırlardı. Liseye geçince okullar değişmiş de olsa bu rutin bir süre daha kendini korudu. Gün içinde kimlerle konuşulmuşsa konuşulsun, neler yaşanırsa yaşansın yine aynı yerde noktalanıyordu. Birbirlerinin yanında.

Bir kişinin en yakını olmak zamanla sorumluluk da yüklüyormuş. Arda bunu öğrendi. Güneş'in trafik kazasında ailesini kayetmesi, okulundan atılması ile tüm atılanların okulu Atagül Lisesi'ne kaydolması ile en yakın arkadaşına duyduğu koruma içgüdüsü daha çok alevlenecekti.

Arda Güneş'i pek çok şeyden koruyabilirdi. Kötü arkadaşlıklardan, talihsiz kazalardan ve yeni iftiralardan belki. Ancak hiçbir zaman Güneş'i aşktan koruyamayacaktı. Demir'in ona iyi gelmeyeceğini başından beri biliyordu ve Güneş'in kalbine yenik düşmemesi için elinden geldiğince çabaladı.

Hiçbir zaman başaramadı.

Başaramamış olmasının sebebi aşklarının güçlü olması değildi.

Keşke öyle olsaydı.

Arda'nın Güneş'i bu denli Demir'den uzak tutma çabasının arkasında yatan başka bir neden daha var mıydı? Ona aşık mıydı? Hayır. Bu kadar basit olamazdı. Aynı yaşta olmalarına rağmen içten gelen bir ağabeylik içgüdüsü müydü? Hayır. Güneş bir kardeşten de öteydi Arda için.

Ne aşk ne de dostluk Arda'nın davranışlarını, kıskançlıklarını, endişesini açıklamakta yeterli kalıyordu.

Peki neydi ona kafayı yedirten?

Geçmişinin boşluklarını onunla tamamladığını anladığında her şey yerine oturacaktı.

Peki o boşlukların nedeni neydi?