ŞÖHRET

2. Başlangıç

İçeriye dolan ışıkla hazırlanmaya başlıyorum. Elbiseler, makyaj malzemeleri, bir bilet ve yüz doları küçük valizime sığdırıyorum. Hazırım.

Evi sessizce terk etmek istiyorum, ama valizin yumuşakça sürmeye çalıştığım tekerleri buna izin vermiyor.

"Nereye?" diyor arkamdan gelen tok ses. Yüzleşmek için ona dönüyorum.

"Sizden uzak bir yere," diye cevaplıyorum. Annemin altı yıldır birlikte olduğu Grayson, bana doğru yaklaşıyor.

"Annen uyanmadan yukarı çık," diye emrediyor.

"Hayır, gidiyorum," diyorum ona meydan okurcasına bakışlar atarak.

Kolumdan sertçe yakalıyor beni. Bu temas bana ilk olarak Carl'ın dün bileğimi tutuşunu hatırlatıyor. Ama bana asıl hatırlattığı şeyler daha derinlerden ortaya çıkıyor

Annem işe gittiğinde Grayson'un beni karanlık odaya sokabilmek için kolumdan kavrayışı bu şekilde oluyordu. Çığlıklarımı bastırmak için bir eliyle ağzımı kapatırken, boşta kalan eli ve diliyle bedenimi dolaşırdı.

"Sessiz ol!"

"Bitmek üzere."

"Kıpırdamayı kes, lanet olası!"

"Ah!"

Sesi kulaklarımda yankılanırken zorla yutkunuyorum.

"Beni bırak," diye tıslıyorum dişlerimin arasından. Hışımla kolumu ondan kurtarıyorum ve soluk kapıyı ardımdan kapatıyorum.

Otobüsüme bindiğimde koltuğumu buluyorum. Harekete geçtiğimizi belli eden motor sesiyle heyecanlanıyorum.

Geliyorum, Hollywood.
Şöhretli dünyanda ben de yer alacağım.