ခြဲခြာျခင္းအေနာက္တြင္
မိုးရာသီသည္...အက်ည္းတန္လြန္းေနသည္။
ရြံႊံ ၊မိုးစက္ ၊စိုစြတ္မႈ၊ ေလျကမ္းတုိ႔သည္
ရက္စက္မႈအတိႏွင့္...လူတကာကုိ စိတ္ပ်က္ေစသည္။အမွန္ပင္...၊
TaeHyung မိုးရာသီကိုမခ်စ္ေတာ့ေပ။မု္ိးသံၾကားလွ်င္ပင္
သတိရသည္။
လြမ္းသည္၊လြမး္သည့္စိတ္ေနာက္
ေၾကာက္ရြံလာသည္။မုိးရာသီ၏ ခြဲခြာျခင္းအား
TaeHyung လက္မခံႏူိင္ေသးေပ။သူမ႐ွိေတာ့သည္မွာ...အခုဆို
တစ္ပတ္တိတိျပည့္ၿပီ။မနက္ေလးနာရီဆုိသည့္အခ်ိန္ထိ
စိတၱဇ ဆန္ဆန္....မ္ိုးကာ အက်ႋတစ္ခုႏွင့္..စကားေျပာမိသည္။အခန္းထဲ႐ွိ..ပတ္ပတ္လည္...မ်က္ႏွာက်က္တု္ိ့..
ပန္းေရာင္ေျပာင္းကုန္ၿပီ။ပတ္ဝနး္က်င္တြင္
အရာဝတၱဳ
့ပစၥည္း
အသုံးအေဆာင္ ေတြ
နည္းသည္ထက္နည္းလာသည္။အရင္လိုပစ္ခတ္
လြင့္ပစ္ ပစ္ေပါက္ကာ
ေသာင္းက်န္းရန္ အခြြင့္မ႐ွိေတာ့။သို႔ေသာ္ TaeHyungေဘးတြင္
RainCoatေလးေတာ့အျမဲ ႐ွိေနသည္။ဝမ္းနည္းစရာ..
ဇာတ္လမ္းႏွင့္ မိုးရြာတိုင္း
စကားေျပာျဖစ္သည့္ထုိ Rain coatေလးသည္က်ေန႔ာ္အေဖာ္ ပင္။စိတ္ေရာဂါ..အေပ်ာ့စားဟုသတ္မွတ္ထားသည့္
က်ေနာ္သူ႔အေပၚခ်စ္သည့္..အခ်စ္တုိ႔သည္
ျပင္းထန္သည္ထက္ျပင္းထန္လာသည္။မိုးရြာလွ်င္ TaeHyungတစ္ေယာက္ေနစရာပင္မ႐ွိ၊
မု္ိးကာအကႌ်တစ္ထည္ ပိုက္လ်က္၊
ပုနး္စရာေနရာ႐ွာသေယာင္၊
ထြက္ေျပးပုန္းေ႐ွာင္သေယာင္ ထိနး္မရခဲ့သည္မွာ သူမ႐ွိေတာ့သည့္တစ္ပတ္ဆုိေသာ အခ်ိန္ထဲကပင္။မနက္တိုင္းေဆးတိုက္ရန္..ေရာက္လာသည့္ အိမ္အကူအခ်ိဳ႕၏...အၾကည့္တုိ႔တြင္
![](https://img.wattpad.com/cover/116136985-288-k700882.jpg)
YOU ARE READING
RainCoatေလးကိုက်ေနာ္ျပန္မေပးပါ||TK||
FanfictionOnce in rainy Day..... If I returned his raincoat..... #RainInLove #TaeKookinFiction