Odamın kapısını çarptım ve yere çöküp ağlamaya başladım. Dışarıdan sesler gelmeye başladı"aç şu kapıyı! Eva sana diyorum aç şu kapıyı! " babam bağırıyordu ama umrumda değildi kafamda sanki bin tane ses konuşuyormuş gibi hissediyordum. Ayağa kalktım ve geri geri yürümeye başladım kapı çok zorlanıyordu kapı kırıldı ve ben beynimdeki sesleri durdurmak için çığlık atmaya başladım nefes alamıyordum biri beni boğuyordu. Annem yanıma geldi beni kendime getirmek için uğraşıyorlardı. Ama ben onları duyup tepki veremiyordum. Sesim kısılana kadar çığlık attım en son ses tellerim işe yaramaz oldu. Ve gerisi karanlık...
YOU ARE READING
Sessizliğimin Sesi
Mystery / ThrillerSuskundum. Rüzgarın bir şey anlatmak istemesi ama onu kimsenin anlamaması gibiydim ben... Kıştan nefret edip, kışın gelmesi için dua etmek gibiydi. Bir hayat çizgim yoktu gelişine yaşıyordum. Bunun sonu varmıydı...? İşte cevapsız kalan bir soru d...
