Sessizliğimin Sesi

MAHVOLUŞLAR🍃

5 ay öncesinden devam

"Bak kızım sınırlarımı zorluyorsun konuş artık! " adam artık rica ve emir cümlelerini geçmiş hem bağırıyor hem de tehdit ediyordu. Ama ben bile ne olduğunu anlamamışken onlara nasıl anlatabilirdim ki? Adam odaya kaç kere çıktı girdi artık sayamıyorum. Ve işte dedim bir kez daha geliyor. Kapıyı çok sert bir biçimde açtı tabii buna açmak denirse. "Kalk ailen geldi." beni kolumdan tuttu ve koridorda resmen sürükledi sonra annem ve babamın olduğu başka bir odaya girdik. Beni sandalyeye oturtup 15 dakikanız var dedi ve çıktı. "Kızım ne oldu? Hadi anlat." "Bi sakin ol dur anlatsın kız. "
Sanırım hep böyleydi anneler endişeli ve biraz daha anlayışsız ama babalar hep sakin ve anlayışlı. "Bilmiyorum " kaç saattir hurda olduğumu bilmiyorum ama o sürede sadece ağzımdan bu kelime çıkmıştı. "Hadi baştan anlat kızım neredeydin? Ne gördün? Neler oldu? " demek ki durum kötüydü babam bile sakin olmayı başaramıyordu. "Be-ben köprüdeydim. Oradan gitmek istedim. Sonra bir kız gördüm köprüden atlıyacaktı ben de onu tutmaya çalıştım ama yapamadım sonra polisler geldi gerisi işte burdayım. "
"Kızım emin misin? Konuştuk bizde biri köprüde iki kız kavga ediyor diye ihbarda bulunmuş." "Ne!" inanamıyordum dediğini yapmıştı. Hayatımı mahvetmeye başlamıştı ama nasıl yapmıştı bunu bu ilkti ama şundan emin oldum ki son olmayacaktı...

Günüzmüz

Bu yazı ağlayamıyordum bile bağıramıyordum kaçamıyordum. Sanki beni bir yere kapatmışlar ve sürekli üstüme bir şeyler attıklarını hisseder gibiydim. Korkuyor muydum bundan bile emin değildim ne yapacağımı nasıl yaşayacağımı ya da nasıl yaşayamayacağımı hiç birinden emin değildim. Belki o yaşamatmadan ben ölmeliydim. Belki de çoktan ölmüşümdür. Belkide tek ölmeyen bedenim kalmıştır. Kalbim, beynim hatta ruhum hepimiz mahvolmuştuk, ÖLMÜŞTÜK. Bu bizi daha ne kadar öldürebilirdi ya da sırada ne vardı.
Belki sonuncu da değilde bir sonraki hamle de ölürdüm belki de isteğim buydu işimi daha çabuk bitirmesi.

🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂

Koca Barbaros'a karşın
Beşiktaş biraz odur artık,
Küçük bir oda versinler
Kehribar yüzü öylece kalsın

                  --Nereye mi yazardı dizelerini
                    Tırnaklarının üstüne yazardı.
                                         Cemal Süreyya