Κεφάλαιο 38

10K 849 245
                                    

<<Ναι σου λέω! Τέλος το φαινόμενο φόρερ! Το ξέρω καλύτερα και από το όνομα μου.>>

<<Δεν σε πιστεύω.>>

Αναφώνησε και έσπρωξε την πόρτα για την είσοδο της σχολής. Την ακολούθησα μέσα στο κτήριο και ξεκούμπωσα το μπουφάν μου. Παραδόξως έκανε τρομερή ζέστη μέσα και έξω, είχα ντυθεί υπερβολικά.
<<Θες να πεις ότι ενώ ήσουν τόσο απελπισμένη, πέρασες λίγες ώρες με τον άγνωστο γκόμενο σου και γουαλά! Σου λύθηκαν όλες οι απορίες;>>

<<Έϊ! Ήταν δική μου η μεγαλύτερη προσπάθεια.>>

Μόνο τις σωστές σημειώσεις χρειαζόμουν, και εδώ είναι που έβαλε το χεράκι του ο Λύτρας.

<<Τι φάση με τον τύπο Γαβριέλα! Είναι σεφ, ρομαντικός, δεκτικός, παθιασμένος και τώρα και καθηγητής;>>

Το αίμα μου πάγωσε μόνο που το άκουσα. Προσπάθησα να καταλάβω αν ήταν μπηχτή ή αν απλώς έτυχε να κάνει αυτή την παρατήρησή. Αλλά εκείνη την ώρα φαινόταν ότι την απασχολούσε περισσότερο να βρει κάποιον, μπορώ να μαντέψω ποιον.

<<Ίσως πρέπει να μου γνωρίσεις και εμένα κάποιον σαν αυτόν. Μόνο έτσι θα κάνω τον Μάρκο να ζηλέψει.>>

Συνέχισε να ψάχνει στο πλήθος των φοιτητών όσο την ακολουθούσα. Εγώ πάντως έψαχνα διακριτικά διαφορετικό άτομο.

<<Γιατί να κάνεις τον Μάρκο να ζηλέψει; Έχασα τίποτα;>>

Μπήκαμε στην αίθουσα του Λύτρα και καθίσαμε στις γνωστές μας θέσεις.

<<Εσυ δεν έχασες τίποτα. Εγώ πάλι, έχασα την αξιοπρέπεια μου.>>

Μιλούσε μελαγχολικά. Παρόλο που έμοιαζε απογοητευμένη δεν ήταν. Αυτοί που την ήξεραν καταλάβαιναν κατευθείαν πως ήταν πληγωμένη. Και για αυτόν τον λόγο το κατάλαβα και εγώ. Η φίλη μου με είχε ανάγκη. Την τράβηξα κοντά μου και την έκλεισα στην αγκαλιά μου τρυφερά. Δεν με ενδιέφεραν τόσο τα αδιάκριτα βλέμματα όσο η ψυχική της υγεία, και τώρα καταλάβαινα πόσο χοντρά την είχε πατήσει με τον Μάρκο.

Ελπίζω να τα αξίζεις όλα αυτά Μάρκο, διαφορετικά θα έχεις να κάνεις μαζί μου, χαλβά.

Η πόρτα από το γραφείο του Λύτρα άνοιξε και αντί για αυτόν βρήκε η Μαρία.

Κάτσε, τι;

<<Τι δουλειά έχει αυτό το σάπιο ρακούν εκεί μέσα!;>>

Πέταξα την Αναστασία από κοντά μου και κάρφωσα τα μάτια μου πάνω της σαν θηρίο που παραμονεύει για το επόμενο θήραμα. Η Μαρία άρχισε να προχωράει στην αίθουσα, διασχίζοντας την, και ο Λύτρας την ακολούθησε μετά από λίγο. Κουνούσε τους γοφούς της προκλητικά μέσα στο ασφυκτικά στενό μαύρο τζιν της. Έφτασαν στην άκρη της αίθουσας και αυτή άρχισε να του μιλάει από κοντινή απόσταση. Πάλευα να ακούσω έστω και το παραμικρό αλλά η βοή των φοιτητών δεν βοηθούσε καθόλου.

His tattooWhere stories live. Discover now