Παγιδευμένος

Τα μάτια

"Νομίζω ο κύριος Πράις εκτιμά όσους ειναι στην ωρα τους." ειπα και χαμογέλασα στον Τζειμς. Σαν άνθρωπος φαινόταν πολυ ήσυχος και καλοσυνάτος. Περίεργο.. θα περίμενε κανεις κάποιον πιο άγριο για δεξί χερι ενός μεγιστάνα. Βέβαια, για να δουμε και τον μεγιστάνα..

"Σε περιμένει στο τελος του διαδρόμου. Υπάρχει μια πορτα εκει, χτυπάς τρεις φορές. Περιμένεις απαντηση." λέει ο Τζειμς πιο έντονα απ'οτι πριν για να δωσει έμφαση στις εντολές του.

"Ενταξει."

"Δεν," λέει και έρχεται πιο κοντα μου. "Δεν ανοίγεις τη πορτα αν δεν σου δωσει την άδεια."

Αυτο το τελευταίο το ειπε πιο απειλητικά. Μμμμ.. μάλιστα.

Προχωράω στον διάδρομο. Πάνω απο το κεφαλι μου, τρεις γιγάντιοι πολυέλαιοι. Ολα εδω μέσα ειναι τοσο... βασιλικά.

Φτάνω στη πορτα. Την χτυπάω τρεις φορές. Θεέ μου, τοσο επιτακτικά ολα.

"Περάστε δις Ξαβιέ." ειπε μια βαριά, ήρεμη φωνή με τόση δύναμη μέσα της. Ηταν.. μεθυστική. Ε; Κούνησα το κεφαλι μου και Κοίταξ τη γωνία του τοίχου. Εχει κάμερες.. φυσικα.

Ανοίγω τη πορτα και μπαίνω μέσα στο πιο τεράστιο γραφείο που εχω δει ποτε. Φυσικα ειχε και εδω πολυέλαιο. Ο Πράις ηταν όρθιος και κοιτούσε εξω απο τη τζαμαρία. Οταν μπήκα γυρισε να με κοιτάξει. Και.. πάγωσα.

Πως μπορει ένας άνθρωπος να σο κανει αυτο; Τα ματια του.. ηταν γαλάζια σαν το πάγο, τα μαλλια του κάστανα σκούρα, περιποιημένα οπως πρεπει. Ειχε ελαφριά μουσακια σαν ειναι αξύριστος τρεις μερες αλλα παντα περιποιημένος. Ηταν ψηλός. Το παρατήρησα οταν με πλησίασε. Κι εγω ειμαι σχετικά ψηλή αλλα δίπλα του.. Οχι και τοσο.

"Δις Σοφι, καθίστε." ειπε και με τίναξε ολόκληρη. Συγκεντρωσου γαμωτο!

"Κυριε Πράις, χαιρομαι πολυ που σας γνωρίζω. Και θελω να σας ευχαριστήσω για την ευκαιρία που τοσο γεναιοδωρα μου δίνετε." ειπε επίσημα και ευγενικά. Το βλέμμα του με επεξεργαζόταν απο πάνω μεχρι κατω.

"Σωστά." ειπε μονο. Για λιγο περίμενε, έκατσε αργα στη θέση του στο γραφείο και μου έδειξε να καθίσω κι εγω απέναντι του. Το πρόσωπο του ανέκφραστο. "Εισαι σωστά ντυμένη. Πρωτη φορα μου συμβαίνει αυτο." Θα νόμιζε κανεις πως ειπε αστείο. Ομως και παλι το πρόσωπο του παγωμένο.

"Θεώρησα πως ετσι θα ήμουν κατάλληλη." ειπα απλώς. Δεν με τρόμαζαν τέτοιοι άντρες. Γαβγίζουν μα δεν δαγκώνουν.