Harry'siz günlere alışmıştım, alışmak zorundaydım. Günler, haftalar geçtikçe her şey netleşiyordu.
Ve bu kırmaya devam ediyordu.
Sevmemişti beni. Ben ona değer verdikçe, o kandırmayı başarmıştı. Yazdığı her bir yazıyı okudukça üstüme alınmamam imkansızdı. Yalanların arasında kaybolmuşum.
Peki benim burada ki suçum neydi?
Sevmek mi? Eğer öyleyse cezamı çekiyordum. Şu an tek hissettiğim kırgınlıktı. Onu her zaman görecektim. Her seferinde kaçacak mıydım? Annelerimiz bu kadar yakın arkadaş iken daha ne kadar kaçabilecektim bilmiyorum. Onu görmeye hazır hissettiğimden bile şüpheliydim. Onu unutmak isterken, bir yandan da geri gelmesini istemek beni yıpratıyordu.
Ah Tanrı'm ne düşünüp, ne yapacağımı bilmiyordum. Dibe, en dibe batıyordum ve elimden tutan bir Harry artık yoktu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
