Two Pieces of a Broken Heart: Lance and Joey Story

Chapter 9

Chapter 9

“Where are you going?” tanung ni lance sakin ng mapansing bihis na bihis ako, Hinarap ko sya pagkatapos ay tinaasan ng kilay.

“Hang-out.” Nakita ko kung paanu kumunot ang noo nya sakin.

“With whom?” tanung nya.

“With friends. Sino pa ba?” tanung ko habang isinusuot ang high-heels ko. Nakita kong tumayo sya sa sofa pagkatapos ay nilapitan ako.

“may kaybigan ka pala dito?” utas nya sakin. Umismid ako.

“Anung akala mo sakin?” singhal ko sa kanya. Hindi sya sumagot sa halip ay tinitigan nya lang ako gamit ang malamlam nyang mga mata.

Nakipagtitigan din ako pero hindi ko kinya kaya naiwas din ako ng tingin.

“What” utas ko sa kanya

“youre not going, joey.” Utas nya sakin.

Nalaglag ang panga ko. Tumayo ako pagkatapos ay masama syang tinitigan. Mas lumapit pa sya sakin na akala mo, tatay ko kung pagbawalan akong lumabas ng bahay.

“Sino ka para pagbawalan ako?” singhal ko sa kanya.

Ngumese sya sakin, Kumunot ang noo ko sa kanya. “hindi mo talaga naiintindihan anu? Ako ang kasama mo dito kaya kung may mangyari sayo, ako ang malalagot, Your my responsibility.” Utas nya.

Umirap ako pagkatapos ay naglakad papuntang pinto. “Wala akong pakialam.” Utas ko. Bubuksan ko na sana ang pinto ng hablutin nya ang kamay ko, ikinagulat koi yon kaya wala akong nagawa kundi ang magptinaod sa paghila nya.

“Anu ba!” sigaw ko.

Kinuha nya ang bag ko pagkatapos ay itinapon iyon kung saan. “Ang tigas ng ulo mo.” Madiing sabi nya.

“Damn you!” sigaw ko sa kanya.

Hindi nya ako pinansin. Panay ang padyak ko sa binti ko, Kung alam ko lang nagiging ganito ang buhay ko habang kasama sya dito, Sana. Hindi ko nalang sya sinama. Shet!

“Gusto kong pumunta! They all expecting me there!” utas ko sa kanya habang nagbabasa sya ng libro, Hindi nya ako pinansin.

“Shit lance!” inis na sabi ko, Pero wala padin. Kumulo ang dugo ko kaya binato ko sya ng sandals ko.

Napalingon sya sakin pagkatapos ay hinawakan ang likod ng ulo nya.

“Fine. Pero sasama ako.” Utas nya pagkatapos ay tumayo at agad na hinubad ang pangitaas nya.

“Kyah!” tili ko pagkatapos ay agad na nagtakip ng mata.

Nadinig kong tumawa sya. “What? Ngaun kalang nakakita ng lalaking hubad? Ibig sabihin virgin ka pa?” utas nya.

Uminit ang pisnge ko sa sinabi nya. Shet!

“A-anung.. Wala kang pakialam!” utas ko sa kanya pagkatapos ay kinuha ang sandal ko at nanginginig na sinuot ulit iyon

Kahit na ganito ako, Shet! Isang lalaki lang ang gusto kong paglaanan ng virginity ko at si Brian lang iyon! Wala akong planung pumatol sa iba.

“Ang bastos mo.” Utas ko sa kanya.

Ngumise lang sya sakin pagkatapos ay kumuha ng bonet at isinuot iyon.

“im not expecting that. Mukha kang liberated. Kaya mas dapat kang ingatan, Kahit anu kappa. Babae ka padin.” Aniya pagkatapos ay naunang maglakad papuntang pinto.

Napako ako sa kinatatayuan ko. What was that?

Kinagat ko ang ibabang labi ko pagkatapos ay nagpapadyak bago lumabas ng pinto.

Pumasok ako sa kotse pagkalabas ko ng building, Nakita kong nakaupo na sya sa driver seat habang nakatingin sa cellphone nya.

Hindi nya manlang ako pinansin, tinitigan ko lang ang mata nyang kumikinang dahil nagrereflect ang ilaw ng cellphone nya dito. Tss. He’s good-looking too. Ngaun ko lang napansin.

Ibinaling nya ang tingin nya sakin, Nanlaki ang mata ko kaya agad akong nagiwas ng tingin.

Tinignan nya ako mula ulo hanggang paa.

“What?” utas ko sa kanya.

Itinaas nya ang isa nyang kilay pagkatapos ay ininguso ang hita ko. Pumula ang mukha ko kaya agad koi tong tinakpan gamit ang dalawa kong kamay.

“Wala kabang damit na mas iiksi pa dyan?” tanung nya.

Umusok ang ilong ko kaya tumalikod ako sa kanya pagkatapos ay pilit na ibinababa ang suot kong bistida.

“P-pwede ba! Wala kang pakialam! Bakit ba lahat nalang pinapakialaman mo? Tss!” utas ko sa kanya.

Hindi sya sumagot sa halip ay nagsimula nang paandarin ang sasakyan.

“Nagtatanung ang iba kung asan ako.” Umpisa nya.

Hindi ako sumagot, Sa halip ay nakatingin lang ako sa bintana. “I can’t say na kasama kita. Hindi ko pwedeng gawin iyon.” Aniya.

Bumuntong-hininga ako.

Anu nalang ang iisipin nila kapag nalaman na kasama ko si Lance dito? Kinagat ko ang ibabang labi ko habang pinagmamasdan ang iba’t-ibang ilaw sa kalsada.

New York is so far from Philippines.

Brian is so far with me.

Sa totoo lang, Sya ang gusto kong makasama, Pero. Alam kong hindi pwede. Kesa, isipin ko kung gaanu sila kasama ni Chris sa pilipinas. Mas mabuti nang inaaliw ko ang sarili ko dito.

I just need lance to be here with me. Isa pa, It’s just a one month contract. Isang buwan lang. Isang buwan lang. Kahit isang buwan lang, kahit isang buwan nya lang akong samahan.

“Just one month lance, After that. Your free to go.” Mahinang sabi ko sa kanya.

Buntong-hininga nya lang ang nadinig ko. 1 month contract, Yun lang ang meron kami. Sapat na ang isang buwan para makalimot. Masyadong mabilis iyon pero pipilitin ko. Ayokong maging habang buhay na ganito. Tanggap ko nga, Baka nga.. I will not deserve my happy ending. Hindi katulad ni Brian at Chris.

Baka para lang sa mga mabubuting tao iyon.. obviously, Hindi para sa akin.

“Kaya mong magisa?” tanung nya sakin.

“Sanay akong magisa kaya ayos lang.” mabilis na sagot ko sa kanya.

“really? I always hear you crying kapag gabi.” Aniya. Nanlaki ang mata ko pagkatapos ay napatingin sa kanya.

Fucos sya sa pagdridrive pero patuloy padin sa pagsasalita.

“natatakot ka ding mag-isa. Ayaw mo lang aminin. Yun ang dahilan kaya mo ako pinasama dito hindi ba? Common Joey, Admit it.” Utas nya pagkatapos ay inihinto ang sasakyan.

Inaawang ko ang bibig ko pero walang salitang lumbas galing dito. Mabibigat ang buntong-hininga ako.

Kinagat ko ang labi ko pagkatapos ay tinulak ang pintuan ng sasakyan.

“Hindi ko alam ang sinasabi mo.” Utas ko sa sakanya bago lumabas at nagmamadaling naglakad papasok ng bar.