ISIRIK SERİSİ ||YANLIŞ|| (TAMAMLANDI)

YANLIŞ 35 Ψ 3K-3 // SANA AŞIK OLUYORUM!

Bölüm 35 kalbi kırık kadınlar-3 // sana aşık oluyorum!

"İstediğin kendini hiçe saymakla, benliğini yok etmekse önünde durmayacağım. Sonunu kendin yazabilirsin." Kusay'ın yüzüne karşı haykırırcasına söyledikleri ile kendine geldi. İstediği hayat her yönüyle olmasa da burada vardı. Eğitimini alacak ve hep düşlediği gibi, etrafında bir erkeğin gölgesi olmaksızın kendi ayakları üzerinde durabilecekti. Güçlü, saygı duyulan bir kadın olmaya giden yol tam da şu an bulunduğu yerden geçiyordu. Hem bunu kendi bile teklif etmemişken elinin tersiyle itmek büyük aptallıktı. Sonuçta bunu başarıyla tamamlarsa yine kendi emeği ile bir şeyler elde edecekti.

"Önce batırdın şimdi de gömüyor musun?" Kadın olmanın ilk kuralı: Kadınsan daima haklısındır.

Kusay'ın kaşları havalandı. "Sen delirmişsin!" Berfu, onun kendi kendine mırıldanmasını anlamasa da saniyeler içerisinde kendini havalanmış ve tepe taklak bir vaziyette bulduğunda Mehtap Hanım'ın çığırtkan sesi kulakları doldurdu. Bir yanda, "Sen ne yaptığını sanıyorsun?" diyerek ayaklanan Mehtap Sert diğer yandan yumruklarını fütursuzca Kusay'ın sırtına geçirmekten bir an olsun geri durmayan Berfu Kadife. Kusay, Berfu'nun bacaklarını sıkıca kavrayıp hareket kabiliyetini sıfıra indirirken acıyla inledi. Hemen karşısına dikilen ve gözlerinden ateş püskürten annesini bir kez daha ezip geçmeyeceği için onun durumu anlamasını ummaktan başka yolu yoktu. "İndir onu."

"Anne-"

"Bana anne demeye devam etmeyi düşünüyorsan o kızı indirecek ve o pis ellerini üzerinden çekeceksin."

"Beni dinlemiyorsun bile!"

Mehtap Hanım öfkeyle tısladı. "Ben seni dinledim. Ben, seni hak ettiğinden çok daha fazla dinledim Kusay!"

"Mehtap."

"Hayır, Buğra. Daha fazla oğlunu savunma." Gözleri bir anlığına aşık olduğu adama kaydı. "Bunu biz yaptık, ikimiz. Oğlumuz kendine güvensin, düşe kalka ayakta dimdik durabilmeyi öğrensin diye diye bir canavar yetiştirdik. Eserimizle gurur duyuyor olmalıyız!"

Derler ki, nasıl küçük bir kız çocuğunun ilk aşkı babası oluyorsa erkek çocukları da annelerine tapar. Dünyalarının merkezlerine oturttukları o kutsal kadın için kendi hayatlarını önlerine serer yeri gelirse feda ederler. Hayatı olan evrenin merkezine güneş diye annesini oturtan adam da, annesinden duymayı asla tasavvur etmediği sözleri duyduğunda bitti. Yaptıkları hatalar barındırsa da annesi uğruna yapmış olduğu bu canilik pişmanlık olarak bedeninde can buldu. Yanlışların yanlışları kovaladığı hayat keşmekeşinde nefes alamadı. Boğuldu.

Berfu, kendini aynı hızla yerde kendi ayakları üzerinde bulduğunda gayri-ihtiyari yüzündeki kızgınlık ibaresiyle onu omzuna atan adama baktığında içi öyle bir acıdı ki gördüğü suretle, kısa bir anlığına bir zorba, yetişkin bir erkek yerine küçük naif bir çocuk gördüğüne emindi.

Buğra Bey, birkaç defa oğlunun adını seslense de yanına gelip onu omuzlarından sarssa da Kusay yüzündeki ifadeye her geçen anda daha da büründü. Yaşayan kanlı canlı bir insandan ziyade bal mumu gibiydi. Kırgın gözleri annesine kilitliydi. Aynı şekilde Mehtap Hanım da oğluna baksa da tavırlarındaki taviz vermeyen ifade ile daha güçlüydü.

Geriye attığı bir iki adımla babasının ellerinden kurtulan adam, annesinin himayesine teslim ettiği kızın orada, Mehtap Sert'in zehirli gözleri ve ölümcül dilinin koruması altında bırakıp gitti. Buğra Bey, oğlunun hemen ardından karısına döndü. Kadının güçlü duruşunun bile gizleyemediği kırgınlık kendi pişmanlığıydı. "Mehtap, biraz konuşalım mı?"