Sevgilim Bir Vampir!

4.Bölüm. Rüzgar'ın Büyük Oyunu

Okullar bitmiş ve yaz tatiline girmiştik.Bu sırada Bulut ile daha çok vakit geçirip birbirimizi daha iyi tanıyorduk.Ve git gide ona bağlanıyordum.Rüzgar ile ise 1 aydır ne görüşüyor ne konuşuyorduk.

Bir gün sabah saatin 06.00 'sın da Rüzgar'ın beni deli gibi aramasıyla uyandım.Telefonu açıp açmamak konusunda emin değildim.

Sonunda açmaya karar verdim çünkü telefonum hiç susmadan çalıyordu.

-(ben) Alo!

-(Rüzgar) Selin!!!!

-(ben)Ne oldu Rüzgar bu saatte arman için umarım geçerli bir sebebin vardır!

-(Rüzgar) Selin çabuk bizim eve gelmen gerekiyor.

-(ben) Bu saatte mi? Saçmalama!!

-(Rüzgar) Selin başım büyük belada ve sana ihtiyacım var!!!

Rüzgar'ın sesi kötü geliyordu gerçekten.Ve hemen azırlanıp evden çıktım.Rüzgar'ın anne ve babası pilot olduğu için çoğu zaman evde olmuyordu.Evin önüne vardığımda bir olay veya Rüzgar'ı göremedim ve hemen Rüzgar'ı aradım.Rüzgar eve gelmemi istedi.

İçimden bir ses gitmemem gerektiğini söylesede yine de gittim.

Eve girmemle Rüzgar'ın bana yapışması bir oldu. Ve sonrası...

Evet! Sonrasını hatırlamıyorum.

Kendime geldiğimde ellerim ayaklarım bağlı ,ağzım bantlı bir sandalyede oturuyordum.
Ne kadar haykırsam da kimse sesimi duyamazdi. Çünkü Rüzgar 'ların evleri şahsi kocaman bir villaydı.

Şu an gerçekten Rüzgar 'dan nefret ediyordum. Ve burdan kurtulur kurtulmaz onu hayatımdan sileceğime yemin etmiştim.

  Bir süre sonra bir kapı gıcırtısı duydum. O yöne doğru baktığımda gelenin Rüzgar olduğunu gördüm .
Sırıta sırıta bana doğru bir yemek tepsisi ile bana geliyordu.
-(Rüzgar ) Selam prenses! İşte yemeğin . Kurt gibi acıkmış olmalısın . Ama üzgünüm ki bu yemeği sana ben yediricem. Aynı küçüklüğünde annenin yedirdigi gibi!!!
 
Nasılda sırıtıyordu benimle konuşurken . Onu o an bir güzel pataklayıp hatta öldürmek istedim ama ellerimbağlı iken bunu yapamazdım . Burdan kaçmanın bir yolunu bulmaliydim. Ya da birilerinin beni bulması için bir yol...

   -(ben) Senden nefret ediyorum Rüzgar!!!
-(Rüzgar ) Aaa !Çok ayıp ettin ama şimdi Selincim. Ben sana o kadar güzel yemekler yaptırdım ,getirdim ve sen bana neler söylüyorsun . Çok ayıp ! Hiç sana yakışmıyor .

Ve arkasından bir an da ciddileşti . Gözleri bir alev gibiydi.
-(Rüzgar) Eğer o aptal yerine beni seçseydin başına bunlar gelmezdi . Seni bu hale getirmek ,senin canını acıtmak zorunda kalmazdım. Ben çok mu mutluyum sanıyorsun bu durumdan . Ama buna beni sen zorladın Selin!!!

O anda Rüzgar'dan o kadar çok korkmuştum ki nerdeyse bayılacaktım.

-(ben) Ben sana hiç bir şey zorlamadım Rüzgar ! Sen hastasın!!! Biz sadece arkadaşız ve ondan ötesi de asla olmayacak bunu da böyle bil !!!

-(Rüzgar ) Sen öyle san prenses! Seni kimse bulamayacak . Sen benim olacaksın !!!

Ve hemen arkasını dönüp gitti.

                          ***

(1 hafta sonra)

Kendimi git gide kötü hissediyordum ve sanırım burada nefessiz kalmaktan hasta olmuştum.
Artık bağıramıyordum. Ses tellerim berbat durumdaydı.
Rüzgar gelip nefessiz kaldığımı görünce küçük havalandırma camını açmıştı.  Artık gözlerimi bile açık tutamıyordum .
Ve o gün Rüzgar yokken yine bağırıyordum son nefesimle,son sesimle!!!
Derken içeriye tam göremediğim bir canlı girdi diyene kadar çıkıverdi . Ne olduğunu anlamamıştım ama garip bir  canlı olduğu kesindi...