Διπλο Μπέρδεμα 2

Κεφάλαιο 16 - Δημήτρης

"Ένα φρέντο εσπρέσσο μέτριο" ακούω έναν πελάτη πίσω μου και δεν αργω να αναγνωρίσω την φωνή του. Αφήνω την καφετιέρα και γυρνάω στο μέρος του. "Αδερφούλη" λέει με ένα ειρωνικό ύφος όταν με αντικρίζει.

"Πως με βρήκες;" ρωτάω οσο πιο ψυχρά μπορώ.

"Έψαξα" λέει απαξιωτικά. "Λέγε που είναι"

"Σου είπα δεν ξέρω! Δεν είσαι ο μόνος που παράτησε"

"Εσένα παράτησε, εμένα με πούλησε!"

"Όπως και να έχει δεν ξέρω" δήλωσα κάθετος και άρχισα να φτιάχνω τον καφέ του.

"Αλλού αυτά, αδερφούλη"

"Μην μου προκαλείς προβλήματα στην δουλειά"

"Δημήτρη θέλω ..." Δεν τον άφησε να απαντήσει η Βάσω, που ήρθε στο μέρος μας. Τα λόγια της διακόπηκαν όταν μας είδε. Είχε μια ξαφνιασμένη έκφραση και δεν την αδικώ. Είμαστε ολόιδιοι!

"Βασίλης" είπε και της έδωσε το χέρι του με ένα υφακι.

"Βάσω" είπε αυτή και χαμογέλασε.

"Δημήτρη δώσε στην όμορφη τον καφέ που θέλει" με πρόσταξε.

"Είμαι η ιδιοκτήτρια" χαζογελασε αυτή. Κοίταζα αηδιασμένος την σκηνή. Ο αδερφός μου να την πέφτει στον Κέρβερο.

"Ακόμα καλύτερα! Τι κάνεις μετά;"

"Όχι κάτι συγκεκριμένο" είπε και έπαιξε με το λάστιχο του φάκελου που κρατούσε. Πήγα πιο πέρα, το όλο σκηνικό ήταν αρκετά περίεργο.

Όταν ο 'bro' μου έφυγε η Βάσω ήρθε στο μέρος μου όλη χαρά και μου έδωσε να κάνω ότι αγκαρια ήθελες.

~ ~ ~

Σκουπιζα ένα τραπέζι έξω από το μαγαζί όταν κάποιος μου έκλεισε τα μάτια. Κατάλαβα αμέσως ποια ήταν γύρισα και την φίλησα.

"Ποτε τελειώνεις;"

"Σε λίγα λεπτά"

"Θα σε περιμένω να παμε καμια βόλτα έχουμε καιρό"

"Και θα έρθω έτσι;" ρώτησα διχνοντας τα ρούχα της δουλειάς μου.

"Δεν πειράζει"

"Καλά" υποχώρησα και το μάτι μου έπεσε πάνω στην Βάσω που μας κοίταζε. "Πρέπει να φύγω, το αφεντικό δαγκώνει" είπα και γέλασε.

Μετά από λίγη ωρα περπαρουσαμε ήρεμα στην πλατεία. Δεν μιλούσαμε πολύ ήμουν αρκετά κουρασμένος.