Kafamda hapsettiğim bir kadın var. Bir apartmanda, aynı bir film gibi. Konuşuyoruz, gülüşüyoruz tıpkı iki yakın arkadaş gibi. Esprilerime her zaman gülüyor ve benimle sohpet etmeyi çok seviyor. Tüm anılarımı dinlemiştir. Dinlerken yüzüme bakar gözlerini yakından görürüm ama rengi konusunda karar veremedim. Sadece tek bir sorunumuz var o bile kaçmaya çalışıyor. Ben bakmıyorken kapıları yumrukluyor, ağlıyor ve çığlıklar atıyor. Ben gelince yine sohpete dalıyoruz.
