Missing Bodies [Version 1]

Chapter 8

Missing Bodies
Written by: XenontheReaper
- - -

Aligagang-aligaga kami habang tinatahak ang daan palabas ng gubat; si Bella ang nauna habang hawak-hawak ang cellphone ko bilang flashlight at tanglaw namin. Nakasunod naman sina Kezel at Emily habang ako'y nasa huli dahil sa may hawak akong baril.

Napakadelikado kapag 'di ako magdadala ng armas, baka nandiyan lang 'yang halimaw na salarin sa tabi-tabi at handang-handa kaming atakehin kapag nakakuha ng pagkakataon.

Ang baril na lang panlaban namin.

Hindi rin naman ako tumitigil sa pagdarasal na sana makakasalubong namin sina Wreen. Kahit papano'y mapapanatag ang loob ko kapag kasama ko na ang ilang kalalakihan ng grupo. Mas marami, mas malakas ang pwersa.

"Malayo pa ba?" Tanong sa 'kin ni Emily na panay sa paglingon. Mababakas sa mukha niya ang takot at pagkabalisa.

"Medyo malayo pa." Sagot ko.

Sigurado akong malayo pa talaga dahil sa may lamp post kasi sa kalsada't nakailaw ito malamang. Hanggang ngayon ay hindi pa rin namin nakikita o naaaninagan man lang ang kahel nitong kulay kaya nasabi kong malayo pa talaga kami.

Hindi ko rin alam kung tama ba itong tinatahak namin dahil sa kanina pa kami palakad-lakad. Siguro ay naliligaw na kami dala ng pagtakbo kanina.

Bumalik ulit ang katahimikan at nagpatuloy ang lahat sa paglalakad. Kahit nangangati na sa nangangagat na lamok ay walang umangal dahil sa alam kong iisa lamang ang pakay naming apat, 'yon ay ang makaaalis agad dito.

Hindi na kasi maitatangging mas lumalala ang problema namin, mas lalong bumabangis ang kalaban namin. Hindi na ito natinag sa 'ming security system.
Bahala na kung isusuko ko ang aking propesyon basta't h'wag lang ako malagay sa ganitong uri ng sitwasyon.

- - -

"Ano 'yon!?"

Sa kalagitnaan ng paglalakad mami'y natigil kami nang magsalita si Bella. Lahat kami'y nagtataka kung anong problema niya, ngunit nalaman din namin iyon nang mapansin ito.

Nagmatyag kami at laking gulat ko nang makarinig ng kaluskos kung saan. Parang nagbalik tuloy 'yong nangyari sa 'kin kanina na kung saan-saan ko na lang itinutok ang aking baril. Pati na rin si Bella, nanginginig niyang natakpan ang ilaw ng flashlight, at sina Emily at Kezel ay napalapit agad sa 'min.

Wala nang nagtangka pang magsalita. Ang katawan ko'y nanlalamig at namamawis na hindi ko alam. Idagdag mo pa ang puso kong walang humpay sa pagtibok.

Natatakot na ako.

Hanggang sa masanay na ang mg mata ko sa dilim. At laking pagkagimbal ko nang makita ang ang isang bulto ng taong nakasilip sa kahoy na sa tantiya ko'y mga limampung metro ang layo sa 'min. Kahit anong kurap ko'y naroon nga siya, panay sa pagsilip din sa 'min.

Nakakatakot ang awra niya, titig pa lang niya'y parang pinapatay na kami.

At may naisip akong plano. Hindi ko alam kung tama ba itong plano ko o epektibo ba, pero ito na lang ang natitirang paraan ko pa ra makatakas. Isang baril lang na may limitadong bala at sarili na lamang ang panlaban namin.

Nawa'y gabayaan N'yo po kami.

"Sa pagbilang ko ng tatlo, sabay-sabay tayong tatakbo." Bulong  ko sa kanila. "Maghiwa-hiwalay tayo para hindi niya tayo masundan."