10

1K 105 23
                                    

-Bye Taehyung.

Sekarang kami berada di atas feeris wheel.

Kepala aku semakin sakit dan sakit. macam nak mati.

mungkin ini adalah amaran terakhir sebelum aku pergi.

feeris wheel ni berpusing. setibanya di atas, di mana tempat yang paling tinggi apabila kita naik benda ni aku dapal melihat kota bandar seoul. Cantik tak terkata.

aku genggam tangan taehyung buat kali terakhir. masa aku semakin suntuk.

taehyung mengeluarkan henfon nya.

"awak, jum kita tangkap gambar. saya nak buat kenangan ni. pemandangan pun cantik sekarang ni."

kata taehyung dengan penuh teruja. aku rasa macam nak menangis sekarang ni. Dia tak tahu aku menghidap penyakit barah otak tahap empat.

"jumm"

aku cuba tersenyum walaupun hati ni sakit.

"1..2..3.. clik!"

aku menyandarkan kepala ku ke bahunya.

"saya akan simpan gambar ni sampai bebila tau yeen."

dia tersenyum petaknya lagi. stob buat aku cair🌸
aku turut tersenyum..

aku.. Tak boleh tahan. badan aku semakin lemah.

"taehyung."

"ye saya."

"saya nak bagitau sesuatu ni, jangan menangis tau."

"saya kan kuat, mana boleh menangis, hee"

comel lah taehyung ni.

"sebenarnya, sejak akhir akhir ni saya rasa tak sihat. selalu letih ii. maafkan saya awak, kadang kadang susah kan awak." mata aku separa pejam

"...." dia diam, mendengar teliti setiap kata kata yang ingin diucapkan oleh aerin

"walaupun saya rasa tak sihat dan  letih, saya tetap nak ajak awak jalan jalan.saya nak awak gembira masa kita menjadi kekasih.mungkin nanti saya dah tak berpeluang nak berjumpa dengan awak, mungkin juga ini saat terakhir kita bersama?.."

"t-tapi apa m-maksud awak ni yeen, s-saya tak paham lah."

taehyung seperti merasakan ada sesuatu yang tak kena. dia memandang aku, tapi aku tetap dalam posisi yang sama, menyadarkan kepala di bahu taehyung.

aku memejamkan mata, menarik nafas dan sambung bercakap. aku rasa lemah sangat ni. bila bila masa je.

"saya nak mintak maaf kat awak taehyung. maaf kan saya. sekarang ni saya dah tak larat dah. kepala saya sakit sangat, maafkan saya lagi sekali sebeb tak bagitau awak saya mengidap penyakit barah otak tahap 4...."

suara aku mula tersekat sekat. tak larat sangat ni.

"saya taknak awak risau, saya tak nak awak sedih taehyung. saya nak awak snetiasa gembira tae. saya harap lepasni, bila saya dah takda, saya nak awak jaga ji yeon tu elok elok, jangan buat perkara yang sama macam awak buat kat saya. Dia kawan baik yang saya paling sayang. cakap kat dia, saya sayang dia sangat."

aku tergelak apabila kenangan aku dan ji yeon terlintas di kepala.

aku membuka mata. aku dapat rasakn muka aku samkin pucat. aku nampak yang taehyung menangis lalu dia tergelak.

"reen, awak bergurau kan kan? hiks, saya tahu yang awak main main je ni, hiks, tak lawak lah reen..maafkan saya reen, janganlah macamni." dia kembali menangis

"tadi awak kata awak kuat kan? jangan menangis tae tae."

taehyung seakan akan tidak boleh menerima kenyataan.

aku memandang taehyung lalu mengesat air mata dia.

"tak taehyung, saya tak bergurau. saya dah maafkan awak tae. saya dah penat ni. biarkan saya berehat ya taehyung. i love u taehyung, more than anything. selamat tinggal, jangan rindukan saya"

taehyung memeluk aku se-erat eratnya.

"reen, jangan buat macamni, saya sayang awak reen. saya menyesal dengan apa yang saya pernah buat dulu.. REEN JANGAN TINGGALKAN  SAYA!!!."

dia menjerit sekuat kuatnya.

kata kata terakhir yang aku dengar dari taehyung ialah

"saya menyesal reen."dia menangis teresak esak sambil menggoncangkan badan aku.

aku menghembuskan nafas terakhir aku.

akhirnya aku bebas dari seksaan penyakit barah tahap 4.

             

[C] •Last wishes• || ft. kthWhere stories live. Discover now