*จบแล้ว:พรหมลิขิตหรือความบังเอิญ18+(yaoi , BL , วาย)

ตอน11 ถูกจับตามอง// พิสูจน์ให้เรื่องจบ//

  เมื่อกี้พี่มันโทมานัดให้ไปร้านไอเซบึ๋น
ในวันพรุ่งนี้ พอถามละแม้งก็ไม่บอก จะปฏิเสธไปก็คงจะโดนบังคับอยู่ดี ชีวิตของไอ้อิททำไมต้องมีผู้ชายคนนี้เข้ามาวนเวียนในชีวิตด้วย +_+

TRrrrrr. -O-

อิท: ฮัลโล่ววว

[ฮัลลโล่วววกูเองๆ เตอร์ๆ]

อิท: เออๆ ว่าไง

[พรุ่งนี้มึงว่างป่ะ]

อิท: ไม่ว่ะ มีไรป่าว

[พรุ่งนี้กูจะไปซื้อของว่าจะให้มึงไป
เป็นเพื่อนหน่อย]

อิท: โทษทีว่ะไอ้เตอร์กูมีธุระจริงๆ แล้วมึงมีเพื่อนไปยัง ?

[มีดิ ถึงได้โทมาถามมึงเนี่ย
กูไม่อยากไปกับมัน]

อิท: เอ้า! ก็ดีแล้วนิ ว่าแต่..ใครว่ะ

[จะใครละก็ไอ้รุ่นพี่
ที่กูเสือกไปเหยียบตีนอะดิ]

อ้าวมันยังไงๆว่ะสองคนนี้
มันไปสนิทกันตอนไหน? ช่างแม้ง !! กูไม่สนเรื่องอะไรทั้งนั้น สนเรื่องตัวเองก่อนละกัน

อิท: เออๆๆ ก็ดีแล้ว
เห้ยงั้นแค่นี้ก่อนนะ บาย

เห้อออ เรื่องมันผมก็สงสัยว่ามันไปอะไร
กับพี่เขาตอนไหน แต่ก็ช่างๆมันเหอะ




ณ ร้านไอเซบึ๋น

มึงเป็นคนนัดกูเองนะเนี่ย มึงจะสายไม่ได้
π_π ก้มมองนาฬิกาจนตากู
จะทะลักออกมาละ ชักช้าชิบห่า -_-

ไบรท์: เห้ยๆ อิทโทษทีว่ะ
อิท: ช้าชิบห่าเลยพี่
ไบรท์:กูรุ่นพี่มึงนะเนี่ย เคารพกูมั้งเห๊อะ >o<
อิท: ก็มึงอยากช้าเองนิหว่า
ว่าแต่มีเรื่องไรว่ะถึงนัดมาอ่ะ?
ไบรท์: ก็ ค คืออ??

เคยเป็นป่ะ ดูหนังอยู่ดีๆ ก็เหมือนมีรายการมันคัน พี่มันกำลังบอกจะก็มีเสียง
ผู้หญิงนางหนึ่งแทรกขึ้นมา ~>_<~

ไบรท์: อ้าวพราวทางนี้ๆ
พราว: โทษทีนะไบรท์ รถติดนิดหน่อย
ไบรท์: ไม่เป็นไรพราว พราวจะสั่งอะไรกินก่อนมั๊ย ?
พราว: ยังก่อน พราวยังไม่หิว ว่าแต่ไหนละแฟนของไบรท์ ? พราวอยากรู้จักแล้ว

อึกกกกกกกกกกกกก >....<

 พราว: เป็นไรเปล่าค่ะ
อิท: ปะ ป่าวครับ! แค่สำลักน้ำนิดหน่อย

เห้ยยยยย !! ถามถึงแฟนของพี่มันแบบนี้ ผมก็มองหน้าพี่มัน แต่พี่มันก็ทำเหมือนไม่สนผม ทำไมตอนนี้รู้สึกเย็นสันหลังว๊าบๆเลยว่ะ
หรือว่า??

พราว: อ่อค่ะๆ เอ่อไบรท์ นี้เพื่อนไบรท์หรอ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ
อิท: เช่นกันครับ

พราว: ไหนละค่ะ แฟนไบรท์ พราวอยากรู้จัก
ไบรท์: เอ่อ ค คือ

พอโดนจี้ถามแบบนี้ดูเหมือนว่าหน้าของพี่
โครตเอ๋ออ่ะ เห็นละอดขำไม่ได้

พราว: รึว่าไบรท์จะโกหกพราว
ไบรท์: ไม่ได้ โกหก
พราว: แล้วไหนละ แฟนไบรท์

หู้ยๆๆ ไอ้พี่หน้าซีดเลยวุ้ยห้าห้าห้า

ปึกกกกกกกกกกกกก!!!
มึงจะใกล้เกินไปแล้วไอ้พี่

ไบรท์: ก็นี้ไง แฟนไบรท์

ผมและคนชื่อพราว สตั้นไป 3 วิ พี่มันขยับเก้าอี้มาใกล้ผมแล้วคล้องแขนผม
ต่อหน้าคนชื่อพราว พอผมสังเกตุสีหน้าแล้วดูจะอึ้งๆเหมือนกัน

พราว: ฮ ฮะ ว่า อ อะไรนะ ??
ไบรท์: นี่แหละ คนนี้แหละแฟนของไบรท์ ใช่ไหมครับที่รัก

อิท: อย่าลืมข้อตกลงดิ ว่าห้ามเรียกที่รัก
ไบรท์: เรื่องนั้นไว้ทีหลัง ช่วยกูก่อน

ผมกระซิบบอกถึงข้อตกลงแต่ก็ไร้ผล เหมือนตอนนี้ผมตกอยู่ในสถานการณ์
ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

อิท: อะ ครับ ใช่ก็ใช่ครับ ใช่ๆๆครับใช่
พราว: ไม่เชื่ออะ ยังไงพราวก็ไม่เชื่อ

เชื่อเถอะคร๊าบบบ !ข้อร้องละ
แล้วไอ้พี่มึงจะเกาะแขนกูอีกนานไหมเนี่ย อย่าให้ผ่านวันนี้ไปได้นะ กูจะถาม สากกระเบือยันเรืบรบเลย ว่าตกลงเรื่องมันคืออะไรกันแน่!!

ไบรท์: แฟนไบรท์จริงๆ มึงช่วยกูหน่อย

ไอ้พี่กระซิบบอก เอาก็เอาว่ะถึงขั้นนี้ละ

อิท: ครับ!!ผมเป็นแฟนของพี่ไบรท์เอง เรารักกกกกันมากกกกเลยครับ

หึหึ หมั่นไส้ตัวเองเหมือนกัน แต่ก็อยากจะให้มันจบๆ
แต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่จบ เพราะมองผมกับพี่ด้วยสายตา
ที่เต็มไปด้วยความสงสัย