Artystyczne Noce

Noc V

Yongguk x Zelo [B.A.P]

Życie smakuje jak herbata lawendowa, rozbrzmiewając się ulubionymi klasykami muzyki lat siedemdziesiątych. Nadal czuję fakturę jego ust na swoich. Szorstkie jak papier ścierny, ale zarazem przyjemne w dotyku. 

Siedzimy na środku salonu, gdzie kiedyś stał szklany stolik. Nic nie może mieć swojego miejsca, to zbyt nudne. W dłoniach błyszczą nam kieliszki wypełnione do połowy winem, które chłopak kupił z okazji kolejnego, wspólnego dnia. 

Nasze nogi błąkają się między kwiatami stokrotek pospolitych, gdy próbujemy swoich ust, gdy rozmawiamy, gdy się kłócimy. 

To razem gubimy się w życiu. To razem żyjemy tak, jak chcemy. To razem przeszliśmy zbyt wiele, by nasze dłonie nie odnajdywały się nawzajem. 

Może wyjątkowość naszej historii jest nudna, lecz dla nas pozostaje jedyną, najciekawszą historią na całym świecie. 

Lubimy wspominać każdą łzę znaczącą ścieżki, gdy setki kilometrów od siebie rozmawialiśmy o naszej przyszłości, którą właśnie żyjemy.

Chcemy zamazać każde niepowodzenie czarnym mazakiem, który zawsze można zetrzeć, błagając o powrót wspomnień.

Stokrotki łaskoczą moje pięty. Kocham Yongguka. 

Kocham każdą przelaną łzę, każdą wypitą herbatę lawendową, każde zagubione "kocham Cię", którego znaczenia żadne z nas nie rozumiało. 

Pragnę siedzieć z nim na środku salonu do końca życia. Chcę w tym miejscu przytulać się, całować, kochać.

Czasem możemy się przenosić, lecz niedaleko, by nie zburzyć budowli miłości i szczęścia, na którą sami zapracowaliśmy. 

Kocham Yongguka, a Yongguk kocha mnie.